برنامه پزشک خانواده در عمل فاقد ساختار موثر و نتیجهمحور است
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس از روند اجرای برنامه پزشکی خانواده و نظام ارجاع در کشور انتقاد کرد و گفت: آنچه امروز در کشور به نام پزشک خانواده اجرا میشود در عمل فاقد ساختار موثر و نتیجهمحور است.

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، امیرحسین نظری گفت: آنچه امروز در کشور به نام پزشک خانواده اجرا میشود در عمل فاقد ساختار مؤثر و نتیجهمحور است و نبود زیرساخت، عدم اراده جدی و نگاه سطحی به طرح، باعث شده این مدل موفق جهانی در ایران به یک روند نیمهکاره و پرهزینه تبدیل شود، چون نظام ارجاع در کشور عملاً شکل نگرفته است مردم امروز برای دریافت خدمات درمانی ابتدایی میان درمانگاهها، مطبها و بیمارستانها سرگردان هستند و پزشک خانوادهای که باید نقطه اتصال بیمار به نظام سلامت باشد هنوز روی کاغذ باقی مانده است.
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با اشاره به تجربههای شکستخورده قبلی گفت: در طول دو دهه گذشته چند بار تلاش شد مدلهایی برای اجرای پزشک خانواده تدوین شود اما هیچکدام به نتیجه نرسید و اجرای طرحی با این ابعاد بدون ایجاد زیرساخت، مثل ساختمانسازی روی زمین سست است، پرونده الکترونیک سلامت هنوز ناقص است، نیروی کافی نداریم و مشارکت بیمهها هم در حد انتظار نیست.
وی افزود: نبود نظام ارجاع باعث شده بیماران مستقیماً سراغ متخصص بروند، بدون آنکه غربالگری یا تشخیص اولیهای انجام شود و این موضوع منجر به تکرار آزمایشها، مصرف بیرویه دارو و هزینههای نجومی درمان برای خانوادهها شده است، با توجه به افت کیفیت آموزش بالینی، وقتی آموزش پزشکی دچار فرسایش کیفی شده نمیتوان انتظار داشت خروجی آن پزشکانی توانمند و آگاه به نظام ارجاع باشد و آموزش بالینی نیاز به بازنگری اساسی دارد و وزارت بهداشت باید در این زمینه تصمیمات جدی بگیرد.
به گزارش خبرگزاری خانه ملت نظری در پایان یادآور شد: پزشک خانواده اگر به درستی اجرا شود ستون فقرات عدالت درمانی و کاهش هزینهها خواهد بود اما تا زمانی که این طرح بهصورت سطحی و بدون پشتیبانی زیرساختی پیش برود نهتنها مشکلی را حل نمیکند بلکه اعتماد عمومی به نظام سلامت را هم تضعیف خواهد کرد.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید
1 نظر
دکتر محمدرضا درویش پور متخصص جراحی عمومی
۳۱ تیر ۱۴۰۴ - ۱۱:۵۲
پزشکی خانواده هم مانند بسیاری از طرحهای وزارت فخیمه سلامت محور و مصلحت محور( بنغع ملت ) نبود آلودگی به اغراض سیاسی در پشت چنین طرح هایی مهمترین علت شکست آنها و حیف و میل کردن بودجه مملکت بوده است بعنوان مثالی بارزتر: عالم و آدم با شواهد و مستندات متقن گفته و نوشته اند این قانون جمعیت والله به پیر به پیغمبر موجب افزایش جمعیت نخواهد شد وجالب اینکه خودشان هم به این نتیجه رسیده اند( آمارهای رسمی این را گواهی میکند) اما لجاجت با اصول علمی که پایه این قانون بر آن نهاده شده بود موجب شده +٫ بر ادامه مسیر اشتباه ادامه دهند تا به دره گمراهی و جهل سقوط کنند که در آنصورت اگر بخواهند هم دیگر نمیتوانند جبران مافات کنند