در یکی دو روز اخیر اخبار متعددی از ابتلاى مسئولین به کرونا گزارش شده که البته بعضی از آنها هم تکذیب شده است. اما فارغ از تائید و تکذیب کرونا گرفتن مقامات کشوری، دو نکته نهفته در این اخبار حائز اهمیت است...

در این یادداشت سعی شده به سوالات شایعی که درموضوع پیشگیری و درمان و کنترل کرونا برای عموم مردم وجود دارد، پاسخ داده شود.

مدیریت بحران نیاز به مرد بحران دارد. کسی که در هر لحظه و در سر هر دوراهی قادر به انتخاب بین درست و غلط یا بد و بدتر باشد، چنانچه افراد زیادی قادر به رانندگی و حتی آموزش این مهارت به دیگران هستند اما در بین این افراد‌، اندک کسانی توان رانندگی در شرایطی مانند رالی دارند که این امر علاوه بر علم و آگاهی به فنون رانندگی‌، نیازمند وجود برخی خصوصیات ذاتی و فردی است‌. عملکرد شما در ممانعت از پروازهای آلوده و پس از آن نحوه اطلاع رسانی و بیان وضعیت برای آحاد جامعه و عدم قاطعیت در اجرای پروتکل‌های بهداشت جهانی گواه آن است که شما وزیر شرایط بحران نیستید!

قابل توجه کلیه مدیران درمانی و وزارتخانه بالاخص وزیر محترم بهداشت با سپاس از انجام برخی توصیه‌ها و قدردانی از تلاش‌ها خواهشمندم توصیه‌های جدید نیز در مبارزه با کرونا بکار گرفته شود:

شما را به خدا یک نفر سلامت کشور را از دست اتاق فکر سازمان غذا داروی وزارت بهداشت که به نام داروسازان و به کام عده‌ای معدود در حال تیشه زدن بر سلامت ملت و امنیت شغلی پزشکان و درمانگران و پافشاری بر سیاست‌های مقابله‌آمیز با پیشگیری و درمان اعتیاد است برهاند...

خواهشم از مدیران سلامت جدی گرفتن موضوع و شفاف بودن و کنار گذاشتن ملاحظات سیاسی و اداریست. سیلی بزرگ در شرف رسیدن است. دیگر وقتی برای هیچ ملاحظه‌ای نمانده.

قابل توجه مدیران وزارت بهداشت و کلیه مراکز درمانی بالاخص وزیر محترم بهداشت؛ ‌پیشنهاد می‌کنم با توجه به تجمع بیماران مشکوک به آنفلوانزا و نیو‌کرونا در بیمارستان‌های کشور، دستور ممنوع شدن ملاقات در کلیه مراکز و بیمارستان‌های کشور صادر شود تا سرعت انتشار این ویروس‌ها در سطح جامعه کاهش یابد...

رییس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت گفت: با بررسی های انجام شده از بین افراد مشکوک، تا کنون ابتلای تعدادی از افراد از نظر ابتلا به ویروس کووید۱۹ بر اساس شواهد آزمایشگاهی، قطعی گزارش شده و بر اساس آخرین نتایج آزمایش های انجام شده، ابتلای ۱۳ مورد جدید تا امروز قطعی به نظر می رسد.

سه عضو کودتاچی هیات رئیسه مجمع یعنی دکتر عباس آقازاده، دکتر حسین بابایی و خانم دکتر لاله تدین مصوبه‌ای را برخلاف ماده ۲۱ آیین نامه و برخلاف خواست اکثریت جامعه گروه‌های پزشکی و نه فقط پزشکان (سازمان نظام پزشکی نماینده تمام حِرَف پزشکی است) تصویب کرده و جهت ابلاغ به رئیس کل ارجاع داده‌اند.

از آنجایی شروع می‌کنم که بعد از امضاء یک قرارداد یک سر برد با نام تفاهم‌نامه با نظام پزشکی و سازمان امور مالیاتی‌، اعتراض جامعه پزشکی به این «معاهده‌ای» که به غلط «تفاهم‌نامه» نامیده می‌شود، بلند شد.

غرض از این نوشتار، نقدی کوتاه بر نوشتار روز گذشته همکار ارجمندم آقای دکتر ستاری است. نقدی که بیشتر با هدف تقویت و ایجاد همدلی است تا انتقاد. بی‌شک مطالب ایشان و اینجانب را بسیاری از همکاران دیگر می‌خوانند و طبیعی است که انتظار داشته باشیم به قضاوت بنشینند. متونی که ما جامعه دانشگاهی می‌نویسیم باید فارغ از القاء و روشنگر باشد؛ باقی دیگر با خوانندگان محترم خواهد بود. لذا من با تکیه بر نوشته مازیار عزیز، قدم به قدم پیش می‌روم و بدون هر القایی قضاوت را بر عهده خواننده فهیم می‌گذارم:

امیدوارم با مطالبه‌گری بدنه جامعه پزشکی‌، بزرگان ما مسئولیتی که در چهارچوب قوانین و تعهدات اخلاقی پذیرفته اما به فراموشی سپرده‌اند را به یاد‌آورده و «انجام کار ماندگار» را فدای «ماندن» ننمایند...

تقابل جامعه، حکومت و سایر اصناف با هر کدام از صنف‌ها باعث می‌شود که همیشه چالش‌هایی پیش روی هر صنفی بوجود آید که هر کدام از اصناف برای گذر از این چالش‌ها به فراخور شرایط‌ و بر اساس توانایی‌ها، نیازها و قوانین، راه‌هایی بر می‌گزینند. در این بین اگر این مشخصه‌ها به‌نفع صنف باشد، شرایط به سود صنف بوده و چالش به اتمام می‌رسد اما اگر صنف د‌ر‌برابر این چالش‌ها و مولفه‌های موثر ضعیف باشد‌، در چالش‌های پیش روی خود فرو می‌رود و اگر راهکاری یافت نشود، این چالش‌ها به گردابی بدل شده و صنف را خواهد بلعید...

خبر اول همه رسانه‌های جهان، کرونا است. آمار مبتلایان، تعداد کشورهای درگیر و آمار فوت، لحظه به لحظه به روز رسانی می‌شود. سایه ترس تمام جهان را فرا گرفته و حالا در تمام دیالوگ‌های معمول روزانه ردپای ترس و هراس از کرونا دیده می‌شود. همه منتظر رسیدن بیماری هستند و در عین حال منتظر اقدامات شدیدتر و محدودیت‌های بیشتر برای جلوگیری از انتقال بیشتر ویروس مرگبار، این قصه ادامه دارد و پایان را هنوز کسی نمی‌داند.

تماس که برقرار شد، صدای آشنایی از آن سوی گوشی بدون مقدمه گفت: «امسال کمی زودتر شروع کردیم!» یکی از کارمندان عالیرتبه و بازنشسته شهرداری شهرمان بود که در امور خیریه فعال است و هر ساله برای عید، اقدام به جمع آوری کمک‌های مردمی و تقسیم بین خانواده‌های بی‌بضاعت می‌کند. احتمالا می‌دانست که امسال آنقدر وضع دهنده و گیرنده خراب است که اگر دیر بجنبد، ممکن است نتواند به اندازه کافی کمک جمع‌آوری نماید...