اینکه همکاران ما در رقابت های شغلی، «زدن» همکار، خط اول تلاش هایشان باشد، چیز تازه ای نیست. به فرهنگ «اخیر» هم ربطی ندارد. پنجاه شصت سال پیش هم، پزشکان نسخه نویس ما برای اینکه احساس «موفقیت» بکنند، به همکاران خود نگاه کرده و «تعداد» بیماران خود را با آنها مقایسه می کردند! لذا اگر خودشان به عنوان مثال در شهر کوچک ما روزی ۲۰۰ بیمار می دیدند و همکارشان روزی ۲۲۰ بیمار(تعجب نکنید... این ارقام درست است!) ناراضی بودند و مثلا به رانندگان مینی بوس خطی، که هر روز صبح مردم را از روستا به شهر می آوردند، پول بیشتری می دادند تا بیماران را کنار مطب آنان پیاده کنند!!! آن همکاران، به این نمی اندیشیدند که با همان ۲۰۰ بیمار، جزو پردرآمدترین شهروندان کشور هستند. معیار موفقیت آنها، «داشتن مراجعه هر چه بیشتر» بود!

دارو یک کالای استراتژیک است. هرچند در درستی همین جمله به ظاهر معمولی اختلاف نظر وجود دارد اما یک چیز همیشه مسلم فرض شده: قیمت دارو باید توسط دولت کنترل "بخوانید سرکوب" شود. شاید سال‌ها پیش و در بحبوحه جنگ و محدودیت‌های فراوان آن دوران، اگر نظارت مستمر دولت بر قیمت دارو نبود، خیلی از بیماران جان خود را از دست می‌دادند اما سال‌ها از آن زمان می‌گذرد و امروز صنعت داروسازی ایران با بیش از صدها کارخانه و شرکت داروسازی و نزدیک به سه هزار قلم داروی تولیدی، بسیار از آن زمان‌ها فاصله گرفته است.

دولت و مجلس کنونی سالانه حداقل ۲۵ هزار میلیارد تومان هزینه کرده‌اند تا زاد و ولد را افزایش دهند، ولی در عمل حدود ۲۵ هزار نوزاد هم کمتر متولد شده است، هزینه آن نیز به ازای کاهش تولد هر کودک، یک میلیارد تومان!! است.

ارتباط قطعی ویروس کرونا با دیابت هنوز به صورت کامل مشخص نیست اما میزان مرگ و میر بر اثر کرونا در افراد مبتلا به دیابت به دلیل چاقی و فشارخون بیشتر از افراد غیر دیابتی می باشد.

اخیراً و در یکی، دو روز گذشته اخباری مبنی بر مسمومیت ۱۷ نفر با الکل در استان قزوین منتشر شد. مسمومیتی که تا اینجا به قیمت جان دو نفر از این افراد و بستری‌شدن ۱۲ نفر درگیر تمام شده است. احتمالاً چندی قبل هم خبر محکومیت به اعدام چهار نفر از ۱۱ نفر مقصر توزیع نوشیدنی الکلی آلوده به متانول در کرج را شنیده‌اید. اواخر خردادماه ۱۴۰۲ یعنی درست چندماه پیش، موج بزرگی از مسمومیت با الکل صنعتی در استان البرز ایجاد شد. ابعاد مسمومیت بسیار گسترده بود و در دوره‌ای تقریباً یک‌ماهه قربانی‌های فراوانی را دچار نابینایی و مشکلات کبدی و کلیوی کرد و عده‌ای را هم به کام مرگ فرستاد. آماری که رئیس دانشگاه علوم پزشکی البرز از مسمومیت با مشروبات الکلی دارای متانول، در آن‌دوره یک‌ماهه انتهای خردادماه تا انتهای تیرماه اعلام کرد، نزدیک ۱۹۰ نفر بود که از آن ۱۹۰ نفر، ۱۷ نفر جان‌شان را از دست دادند.

بسیار بسیار خوبست که وزیر ماقبل اسبق ،جناب آقای دکتر پزشکیان تایید کردند که در مجلس سابق علیه همکاران خود نطقها فرموده اند!! جناب آقای دکتر پزشکیان اولا از برکات وزارت شما به خیلی ها از جمله خود ما خیرات مبسوطی رسیده! من جمله تقلب بزرگ در امتحان پذیرش دستیاری سال ۸۲ که با همکاری برخی افراد معلوم الحال در دیگ جوشان اصلاح رویه تقلب در پذیرش دستیاری و اخراج خریداران سوال آب یخ ریختید و حق ها را ناحق نمودید! و لذا قضیه تقلب ادامه یافت تا به سال ۸۸ و حداقل یک وزیر زن جرات ابطال امتحانی را که تقلب در آن اثبات شده بود به خود داد و شما نه تنها آن جرات را نداشتید بلکه از گروه زیر دست خود دفاع نیز نمودید! و صد البته بعد از آن نیز خدا میداند و بس که چه ها میشود ! ثانیا همان اظهار نظرهای جنابعالی در مجلس در مورد درآمدهای بالای برخی پزشکان که به تمام پزشکان تعمیم داده میشد و شما دم فرو می بستید ! یکی از دلایل حال و روز امروز ماست!

به عنوان یک رسانه که پرسشگری را در پیشانی اهداف خود دارد، لازم می‌دانیم سوال کنیم که چرا در اطلاعیه‌ها، کلیه اصناف فقط با قید یک کلمه اصناف، ذکر شده‌اند! اما از پزشکان، پیراپزشکان، داروسازان، به تفکیک و‌ با قید نام، یاد شده است؟! آیا ذکر عبارت «کلیه مشاغل» در چنین اطلاعیه‌ها و آگاهی‌رسانی‌های قانونی کفایت نمی‌کند؟! یا پیش‌فرضی بر مجرمیت جامعه پزشکی وجود دارد و اطلاعیه مذکور و اطلاعیه‌های مشابه به صورت خاص برای جامعه پزشکی صادر شده و فقط برای خالی نبودن عریضه، از سایر اصناف هم با قید یک کلمه «اصناف» در کنار جامعه پزشکی ذکری به عمل آمده است؟! آیا کلیه اصناف مکلف به نصب این اطلاعیه‌ها در محل کسب خویش شده‌اند یا چنین الزامی فقط شامل جامعه پزشکی است؟! آیا این آگاهی‌رسانی‌های قانونی در سایر جرائم از جمله ارتشا و رانت‌خواری و برای تمامی مشاغل اداری، قضایی، خدماتی و غیره هم انجام می‌شود یا فقط ویژه‌ی دریافت نقدی و قشر مظلوم پزشکی است؟! آیا دادستان محترم شهرستان مذکور و سایر دادستان‌ها، از تمامی اصناف «شخصا» بازدید به عمل می‌آورند؟!

گویی دو ایران داریم! یکی ایرانی که در آن زندگی می‌کنیم و یکی ایرانی که خبرنگاران صدا و سیما و جوان و فارس و مسئولین نشان می‌دهند!

تحریم های شدید و ناجوانمردانه اقتصادی، وضعیت اقتصادی ناپایدار و سازمان دهی و مدیریت بخش نظارتی در سازمان های ذیربط در صورت ادامه دار شدن در دراز مدت می تواند امنیت غذایی را در کشور تحت الشعاع قرار دهد و خسارات و صدمات جبران ناپذیری را به سلامت جامعه وارد نماید، لذا ضرورت بررسی، واکاوی موضوع و ارائه راهکارهای کارشناسی و تخصصی برای برقراری امنیت غذایی کشور بیش از هرزمان دیگری احساس می شود.

روز جهانی غذا امروز در شرایطی برگزار می‌شود که با تغییرات اقلیمی و دخالت‌های نابجای انسان در طبیعت، وضعیت منابع آب جهان بیش از همیشه در معرض تهدید است‌، در این میان به نظر می‌رسد که زنگ خطر برای ایران به صدا درآمده است و درحالی‌که برداشت بی‌رویه منابع آب در کشور موجب خشکیدن گسترده رودخانه‌ها و تالاب‌ها شده و فرسایش و شوری بیش از حد خاک موجب بحران خاک شده است، حدود یک‌سوم محصول کشاورزی تولیدی به ضایعات تبدیل می‌شود.

آنچه جامعه بشری سال‌هاست به آن رسیده اولویت دادن بهداشت بر درمان و تقدم پیشگیری بر درمان است. گرچه ما هم سال‌هاست این شعار را تکرار می‌کنیم ولی بی درایتی در برنامه‌ریزی، تعارض منافع و امکان بالای سودجویی برخی در حوزه درمان مانع از عملی شدن این شعارها بوده و هست. در طرح موسوم به تحول سلامت که در دولت یازدهم کلید خورد نیز این نگاه انحرافی ماهیت و عواقب خود را برملا کرد و علیرغم مطالبات متعدد متولیان امر مبنی بر افزایش بودجه، آن طرح چیزی حدود ۲۵ هزار میلیارد تومان از بودجه کشور را حیف کرد و "با قبول رد بودجه ۳۵ هزار میلیارد تومانی ادعا شده" نه مردم، نه کادر درمان و نه کیفیت خدمات تغییر معناداری نکرد و بدهی عظیم دولت به بیمه‌ها، شکست آن طرح را رقم زد.

نشر مطلبی از همکار فوق تخصص جراحی عروق انگیزه نوشتن این مطلب است که در ذیل خواهد آمد. هر کس نویسنده این رنجنامه را در هر جایی مشاهده کند، هیچ تصوری جز این نخواهد داشت که او با چنین عنوان و جایگاه علمی (عضو هیات علمی و فوق تخصص جراحی عروق) یک برج ‌نشین ناب است و در نعمت غوطه ور و در ناز مستقر و بدون شک ناباورانه به سطور جانکاهی که نویسنده آن متن بر قلم آورده خواهد نگریست. اما ...

الان در وبگاه‌های دانشگاه‌های تیپ یک کشور نوشته، حجامت برای درمان انواع بیماری، لاغری، یبوست، دردهای زانو، قاعدگی و... برای هرچه فکرش را بکنی، خوب است بدون اینکه هیچ تحقیق و بررسی‌ای انجام شود. هرکدام از اینها که مدعی‌اند باید بیایند کار تحقیقاتی و علمی کنند. یا استفاده از زالو برای درمان واریکوسیل، این در وبگاه دانشگاه تیپ یک کشور ما آمده است. مسئولان بروند نگاه کنند. این اعتبار دانشگاه را از بین می‌برد.

متاسفانه مجدد نشانه‌هایی از خیزش اپیدمی کووید در کشور به گوش می‌رسد و فوت هفتگی بیش از ۲۰ هموطن نگران کننده است.

تشخیص سرطانِ افراد به روش‌های مختلفی انجام می‌شود. برخی سابقه خانوادگی دارند و پزشکشان سال‌ها آن‌ها را زیر نظر می‌گیرد. برخی دیگر علائم طولانی‌مدتی دارند، به‌طوری که تشخیص نهایی بیماری بیشتر به تاییدی وحشتناک می‌ماند تا یک شوک. و درنهایت افرادی مانند من هستند که، در خلال اشتغال به زندگی شلوغشان، درِ مطبِ یک ساختمان پزشکی را برای یک نوبت قبلیِ معمولی باز می‌کنند و در چاله آسانسور خالی پا می‌گذارند. در یک بعدازظهر سال ۲۰۰۳ فهمیدم سرطان تهاجمی سینه دارم. امروز حدوداً بیست سال از تشخیص بیماری‌ام می‌گذرد، و من چیزهای بسیار زیادی آموخته‌ام.