بهیچ عنوان و از هیچ دیدگاهی، مطلقا، این پدیده قابل توجیه و پذیرش نیست. اما، حتما نیاز است، در هر کیس، هردو طرف داستان شنیده و دانسته شود. چه بسا همه چیز با آنچه میپنداریم همسان نباشد. بنده شخصا در چندین مورد برخورد پرخاشگرانه، غیرپاسخگویانه و حتی طلبکارانه کادر درمان (از پزشک جراح تا سرپرستار POST ICU در بخش جراحی قلب بیمارستان قلب تهران) را دیده ام که اگر خویشتندار نبودم کار به دست کم درگیری لفظی شدیدی میکشید. یکی از چندین مورد: پدرم، بیمار 82 ساله، اولین روز پس از ICU، پس از جراحی بای پس عروق کرونر، در POST ICU نیاز به دفع روده ای داشت. پس از چندین بار درخواست پدرم، با وجود درد و ضعف، سرپرستار اصرار داشت که من نمیتوانم لگن بگذارم. بگویید خودش را نگه دارد! کسی که باید لگن بیاورد رفته نماز. میگفتند مشکل گوارشی حال بیمار را بد نمیکند. پس تحمل کند! حال پدرم به بدنش تاب میداد و درخواست لگن میکرد. انصاف چه میگوید؟ یا پزشکی که بجای پاسخگویی، به همراه بیمار میگوید زیادی سوال نپرس!!! یکطرفه به قاضی نروید. پالنا: با تشکر از پیام‌شما. البته دوست عزیز! نه در این یادداشت و نه در هیچ مطلب دیگری هرگز ادعا نشده که در میان کادر درمان، متخلف و مقصر وجود ندارد. مثل هر حوزه دیگری در این حوزه هم هر اتفاق درست یا نادرستی ممکن است رخ دهد. اما موضوع، ناامنی جانی است که در گوشه گوشه کشور، کادر درمان را تهدید می‌کند و هر روز خبر مورد ضرب و شتم قرار گرفتن یکی از آنان در رسانه‌ها منتشر می‌شود. آیا اگر فرضا کسی در انجام وظایفش کوتاهی کرد باید زیر مشت و لگد سیاه و کبود شود؟؟؟ بحث اصلی این است.