از طرف دیگر  در کمتر از بیست سال پس از شروع بکار دانشگاهها ، حکومت وقت بجهت ایجاد نظم و ترتیب در کار دانش آموختگان طب مدرن در کشور اقدام به تاسیس سازمان نظام پزشکی نمود که از همان ابتدا نفوذ و سیطره حکومت در آن مشخص و هویدا بود. هر چند فراز و نشیبهایی در میزان فعالیت و گستاخی خود جامعه  پزشکی در آن بوده و در زمانهای کوتاهی نیز بارقه هایی از استقلال در آن دیده شده ، ولی در کل این سازمان تا بحال بجهت قوانین و ذات اولیه ایجاد آن بنحوی بازوی کنترلی دولتها در امور جامعه پزشکی بوده که اغلب نیز  توسط پزشکان همسو با حکومتها اداره شده است.

 به‌جز دوره‌های نخستین و با نیت ایجاد یک صنف مستقل (که صد البته با این اوصاف هدفی دور از دسترس است)، تعیین مدیران این سازمان بر عهده اعضای آن گذاشته شد تا شاید تمرین دموکراسی در به اصطلاح فرهیخته‌ترین قشر کشور، امیدی باشد برای سایرین. بماند که این نیت بی‌نصیب از تحولات اجتماعی نمانده و به‌نوعی این کودک همچنان لرزان و افتان راه میرود. اما امروز ما در نقطه درنگ تاریخی ایستاده‌ایم. تجارب گذشته‌، مشکلات امروز و دورنمای آینده در تصمیم ما و در نوع نگاهمان به انتخابات نظام پزشکی بسیار موثر است.

 متاسفانه آنچه که از بررسی های میدانی حاصل شده نشان میدهد که آگاهی بسیاری از اعضای جامعه پزشکی به تواناییها و جایگاه سازمان نظام پزشکی غلط و ناقص است. از طرفی ذات منفعلانه طبابت که نیازمند سکوت و تمرکز در کار است، سبب شده اکثریت جامعه پزشکی ، حتی علیرغم تلاشهای بسیار کنشگران صنفی جامعه پزشکی در چند سال اخیر ، همچنان نسبت به جایگاه صنفی خود و سازمان ناآگاه و منفعل باشند. و این انفعال عرصه تاخت و تاز را برای عده ای معدود باز نگه داشته تا از این طریق به برخی از مطامع خود دست یابند یکی از این مطامع‌، وجه المصالحه شدن جایگاه سازمان نظام پزشکی‌ بین گروههای سیاسی رقیب است، بطوریکه برای حفظ تعادل بین این گروهها از این سازمان همیشه بعنوان یک وزنه متعادل کننده ، هر چند کوچک ، استفاده شده است.

لذا در این بزنگاه نیمه بیداری صنفی جامعه پزشکی ، انتخابات فرصتی است برای قدم برداشتن در جهت خواسته های صنفی.

۱- در کار صنفی مثل اغلب کارهای پیچیده و مستمر تیمی باید ‌یک استراتژی خاص داشت که محور همه آنها تداوم و پشتکار است که بنده آن را «تداوم مورچه‌ای» مینامم. مورچگان برای بقا و حفظ نسل خود علاوه بر کار تیمی تداوم و پشتکار بینظری در رسیدن به اهداف خود دارند، مرگ و یا شکست عده ای از آنان سبب دلسردی و دست از کار کشیدن باقی مورچگان نمیشود ، در عین حال هر کدام از آنان تا لحظه ای که زنده هستند در جهت انجام وظیفه دست از کار و تلاش نمیکشند! 
‌نبود این استراتزی، یعنی تداوم مورچه ای، مهمترین نقطه ضعف اکثریت قاطع تشکل‌های صنفی است. درست در نقطه مقابل میبینیم که نیروهایی که سعی در محدود ساختن و مطیع کردن جامعه پزشکی دارند از این استراتژی‌ بهره میبرند!!

۲- سازمان نظام پزشکی بعنوان شالوده و محوریت جامعه پزشکی ایران ساخته شده و تا امروز این نقش را کج دار و مریز ایفا نموده است. خانه ای که همگان آن را بعنوان خانه و ماءمن جامعه پزشکی می‌دانند‌، پاک نمودن آن از آلودگی‌ها و خارج نمودن غریبه ها از آن میتو اند راهکاری برای بالندگی جامعه پزشکی باشد اما بدلایلی زیادی که مهمترین آن نص قانون و اساسنامه فعلی آن سازمان است، این کافی نخواهد بود. لذا باید برای پیشرد امور صنفی جامعه پزشکی و دستیابی به اهداف‌، تشکل‌های مستقل جامعه پزشکی که برخی تا امروز بوجود آمده اند‌، ایجاد گردد.

۳- در شرایط فعلی کسانی که کاندیدای انتخابات نظام پزشکی میشوند باید اهداف مشخص و شفافی را برای خود ترسیم نمایند. در غیر اینصورت حضور آنها در پست مدیران سازمان در نهایت تجربه ای بی فایده برای آنان و خاطره ای بد از ایشان در ذهن همکاران خواهد بود.
به نظر این حقیر و در راستای استراتژی تداوم مورچه ای‌، کاندیداها برای موفقیت خود و جامعه پزشکی میباست اهداف دست یافتنی اما موثری را برگزینند که در نهایت حضورشان در سازمان فایده ای‌ هرچند کوچک‌ برای کل صنف پزشکی و یا حتی گروهی از این صنف داشته باشد.

۴- کاندیداهای داوطلب میباست خط مشی های سیاسی را در کار صنفی خود دخالت ندهند. به تجربه دیده ایم که حضور گروههای خاص در راس سازمان نه تنها برای کل سازمان فایده ای نداشته ، بلکه در نهایت منجر به ایجاد فاصله بین جامعه پزشکی و آن گروههای سیاسی شده است که طبعا در نهایت این به ضرر این گروههای سیاسی میباشد! (‌آقایان سیاسی کار لطفا وارد کار صنفی نشوید)
‌نکته مهمی که باید اینجا بصورت خلاصه یاد آور شوم اینست که  بسیار محتمل است‌ یک فعال صنفی وارد فضای سیاسی شود و در آن موفق گردد اما معمولا فعالان سیاسی در امور صنفی ناموفقند چرا که مشترکات اعضای اصناف‌ با مشترکات گروههای سیاسی متفاوت است و با دید سیاسی خاص نمیتوان در کار صنفی موفق بود!

۵- اما اعضای جامعه پزشکی می‌بایست در انتخاب کاندیداها به این نکات توجه فرمایند:

الف) قطعا کسانی که تجارب موفقی در فعالیتهای مریوط به کارهای گروهی و صنفی داشته اند در الویت انتخابتان باشند.

ب) در شرایط فعلی مدیران دولتی و یا مدیران سازمانهای بیمه گر و یا وابستگان به آنها نباید به سازمان راه یابند چرا که قطعا این افراد راهبردی برای دیکته کردن خواستهای دولت و سازمانهای بیمه گر بر نظام پزشکی هستند.

ج) کسانی را انتخاب کنید که  قول ارائه گزارش کار بدهند، روحیه ای جنگنده داشته باشند و سوابق مالی و شغلی‌شان، شفاف باشد.

د) معمولا در شهرستان‌ها گروههای خاصی که با هم زد و بندهایی دارند سعی در حضور پر رنگ در سازمان دارند‌، لذا بهترین کار در این مواقع انتخاب افراد متنوع از همه گروهها و یا افراد مستقل است.

 ن) در شهرهای بزرگ خط و مشی سیاسی افراد در انتخابشان تاثیر بسزایی دارد چرا که حامیان این افراد همگروه‌های سیاسی آنها هستند که شرکت فعالی در انتخابات دارند ، لذا در شهرهای بزرگ برای جلوگیری از ورود افراد با سابقه سیاسی و صنفی ناموفق باید شرکت پر رنگی داشت.

ر) حمایت از افراد مورد نظر شما پس از انتخابات باید سرلوحه کار صنفی شما باشد ، ارتباط صنفی خود را با کاندیداهای مورد نظرتان حفظ کنید. 

ز) در صورت رد صلاحیت های مشکوک کاندیداهای مورد نظر خود، بدنبال بررسی علت آن باشید و کاندیدای مورد نظر را تنها نگذارید.

 و) معمولا افراد سرشناس و پر مشغله که سابقه اجرایی چندانی نیز ندارند وقت کافی برای کار صنفی و سازمانی ندارند و رای شان در جلسات عمدتا تابع سو‌گرایی‌های عده ای خاص است که بدنبال منافع خود میباشند، لذا در انتخاب افراد مطمئن باشید که وقت کافی برای کار صنفی و سازمانی خواهند داشت.

ه) در انتخاب افراد توجه به تعلقات سیاسی آنان در مراحل بعدی باشد. مهم، کارایی و شم صنفی آنان است.

ی) حق پرسشگری از انتخاب شدگان را هرگز فراموش نکنید. نقد کارکرد آنان حق بی چون و چرای رای دهندگان است.