پزشکان و قانون:‌ خانم دکتر از نظر شما چالش‌ها و فرصت‌های حال حاضر جامعه پزشکی چیست و وضعیت فعالیت صنفی در این حوزه چگونه است؟
 دکتر گرانپایه: یکی از شرایط سختی که امروز برای صنف پزشکان حاکم شده، فریز شدن تعرفه است. درواقع می‌توان گفت که تعرفه‌ها از سال ۹۳ به بعد افزایش که نداشته، بلکه با توجه به نرخ تورم بالای ۵۰ درصد، تعرفه پزشکان کاهش شدید هم داشته است. بنده خودم عضو هیات علمی دانشگاه هستم و باید بگویم که متاسفانه در مراکز دولتی و دانشگاهی، کارانه‌ها را با ۸ ماه تاخیر پرداخت اما مالیات آن را در همان ابتدا به شکل پله‌کانی کسر می‌کنند. به این معنا که بعد از ۸ ماه عملا چیزی برای پزشکی که آن عمل‌ها را انجام داده، باقی نمی‌ماند. کمااینکه خود بنده فعالیت در مرکز دولتی را به‌ شکل فی سبیل الله در نظر گرفته‌ام. چون بدون اغراق به‌عنوان یک عضو هیات علمی که ۲۴ سال سابقه کار دارم، تا به حال هیچ‌وقت کارانه بالای ۲ میلیون تومان نگرفته‌ام. البته بخشی از آن برمی‌گردد به اینکه تمام‌وقت نیستم و کارانه را برای افراد غیرتمام‌وقت به شکل ۳۰ درصد محاسبه می‌کنند. بخشی از آن نیز مرتبط با کسر کردن مالیات است. یعنی فرد قرار است ۹ ماه دیگر کارانه بگیرد اما همان روز اول مالیات او را به شکل پله‌کانی کم می‌کنند.

پزشکان و قانون: طرح مالیات پله‌کانی تاچه‌حد در کاهش دریافتی موثر است؟
 دکتر گرانپایه: اینطور در نظر بگیرید که هیات علمی‌های‌ جوان که تمام‌وقت هستند و تعداد مریض‌های بیشتری را جراحی می‌کنند و مدت زمان طولانی‌تری حضور دارند، با طرح مالیات پله‌کانی، هر چقدر بیشتر کار کنند، دریافتی کمتری خواهند داشت.

پزشکان و قانون: این مساله چه تبعاتی را به دنبال دارد؟
دکتر گرانپایه: این روال، هیات‌ علمی‌های جوان را به ۲ چیز ترغیب می‌کند. اینکه از سیستم دانشگاهی یا از کشور خارج شوند که نمونه‌های آن را در طول چند سال اخیر من زیاد دیده‌ام و حداقل می‌توانم بالای ۵ نفر از آنها را به یاد بیاورم که در رشته‌های مختلف یا از ایران مهاجرت کرده‌اند یا از سیستم دانشگاهی استعفا داده و به بخش خصوصی رفته‌اند. این مساله ناراحت کننده، عواقب آموزشی زیادی دارد که یکی از آنها کاهش تعداد هیات علمی‌ها است. به هر حال افراد مسن بازنشسته می‌شوند و می‌روند. آن نیروهای طرحی‌ هم که باید بمانند و کار آموزشی کنند، آنها هم می‌روند.

پزشکان و قانون: به نظر شما آیا افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی می‌تواند راهکار مناسبی باشد؟
 دکتر گرانپایه: هرگز. خود این مساله، یک معضل است. من در بیمارستان سینا در هر درمانگاهی که می‌رفتم، ۸ تا ۱۰ دانشجو حضور داشتند و ما هم سه نفر هیات علمی هستیم که بعد از تقسیم، ۳ یا ۴ نفر وارد کابین درمانگاه هر یک از ما می‌شدند که بتوانند بیمار را معاینه کنند. در صورتی که با این تعداد زیادی که می‌خواهند دانشجو بگیرند، به جای آن ۸ نفر، بالای ۲۰ نفر دانشجو به هر بخش می‌رسد. بیماری را در نظر بگیرید که به خاطر مضیقه‌های مالی به سیستم دولتی آمده تا معاینه شود، حالا در یک اتاقک ۲ در ۳ متر، جدای از آلودگی کرونا، ۸ تا ۱۰ نفر برای معاینه بالای سر بیمار می‌آیند. هر کس دیگری هم خودش را جای بیمار بگذارد، واقعا معذب می‌شود و از طرفی سطح آموزشی افت می‌کند. این افراد توجه ندارند که تعیین ظرفیت پزشکی، کیف‌دوزی نیست و بحث آموزش دانشجو مطرح است. این دانشجو در آینده می‌خواهد راجع به معاینه بیمار قضاوت صحیحی داشته باشد و نحوه معاینه صحیح بیمار را بشناسد. پس ما از یک طرف کاهش اعضای هیات علمی را داریم و از طرف دیگر، افزایش تعداد دانشجو. در کنار همه اینها با توجه به افزایش تعداد بیمارستان‌های خصوصی و دولتی، ورود بیمار به مراکز درمانی نسبت به زمانی که من رزیدنت بودم، کمتر شده است. لذا از همه جهت آموزش افت می‌کند و زمانی که یک دانشجو در دوران دانشجویی تعداد زیادی مریض ندیده باشد و معاینه نکرده باشد، بعد انترن و رزیدنت می‌شود و در ادامه تبدیل به پزشکی می‌شود که قضاوت بالینی خوبی ندارد و بلد نیست که معاینه کند. دود این معضل در ابتدا به چشم مردم می‌رود. 
مسائل مالی و شرایط بدی که در مراکز درمانی وجود دارد باعث می‌شود که یک عضو هیات علمی با چند سال سابقه کار، نهایتا کار را رها کرده و یا به بخش خصوصی رفته یا از ایران خارج شده‌اند. این مساله در آینده ضربات بزرگی را به بدنه سیستم آموزشی یا دانشگاهی وارد می‌کند، چون تعداد افرادی که با تجربه هستند و کار می‌کنند، کاهش پیدا می‌کند. 
مساله بعدی نیز تاخیر در فرایند واکسیناسیون بود که باعث شد بسیاری از اساتید بسیار باتجربه را به دلیل کرونا از دست بدهیم.

پزشکان و قانون: خانم دکتر از ابتدای دی ماه، اجرای طرح نسخه الکترونیک اجباری شد و همانطور که ساهد هستبم، این مساله منجر به طرح اعتراضاتی جدی در بدنه جامعه پزشکی شده است. نظر شما در این باره چیست؟
 دکتر گرانپایه: شما به موضوع مهمی اشاره کردید که باعث اتلاف وقت زیاد در درمانگاه‌ها برای ورود داده‌ها شده است. یعنی همین اجرای طرح نسخه الکترونیک.
اکثر مواقع سیستم قطع است و کشش ندارد و گاهی ممکن است آن چیزی که ما مدنظر داریم، در سیستم نباشد که در این صورت هم بیمار معطل می‌شود و هم پزشکان. در نتیجه تعداد افراد کمتری ویزیت می‌شوند و این مساله شکایت مریض‌ها را به دنبال دارد. گاهی منجر به زدوخورد شده و در بهترین حالت آن، مشاجره‌های لفظی را به دنبال دارد. یعنی بدون اینکه زیرساخت مناسب برای این کار پیش‌بینی کنند، از همان روز اول و دوم دی که طرح شروع شد، به یکباره تعداد زیادی اطلاعات وارد سیستم شده و باعث توقف فعالیت آن شدند. من متاسفم از اینکه روز به روز شرایط را به گونه‌ای پیش می‌برند که اعضای هیات علمی چه در مراکز خصوصی و چه دولتی راغب نیستند که به کار ادامه دهند. آنهایی هم که کار می‌کنند، انگیزه خود را از دست می‌دهند. توجهات کمتر می‌شود و متاسفانه روز به روز سیستم سلامت کشور تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. من حقیقتا نگران این هستم که در چند سال آینده، یک بیمار برای خارج کردن توده چربی هم مجبور شود به ترکیه، امارات و ... برود. این پیش‌بینی خیلی واضح و کاملا حقیقی است و چیزی نیست که تصور کنیم غلو است، کمااینکه با این شرایط پیش برود، همین اتفاق خواهد افتاد.
متاسفانه هر چقدر هم که در شرایط مختلف هشدار می‌دهیم، فایده‌ای ندارد. از آن طرف با سوء تبلیغاتی که صدا و سیما و رسانه‌ها دارند، آن آستانه‌های تورمی که وجود دارد و به مردم فشار می‌آورد، پایین می‌آید. درنتیجه درگیری‌های فیزیکی رخ می‌دهد که نمونه آن همان پزشکی بود که در مرند مورد اصابت گلوله قرار گرفت. متاسفانه خیلی از افراد مختلف به این شکل قربانی می‌شوند و ما فقط باید بگوییم متاسف هستیم.

پزشکان و قانون: معضلات اصلی را مرور کردیم. چه راهکاری به نظر شما می‌رسد؟
 دکتر گرانپایه: بنده در موقعیت اجرایی نیستم که راهکار عملی ارائه دهم اما حداقل فکر می‌کنم که تصحیح تعرفه‌ها باید به صورت واقعی و همگام با تورم اتفاق بیفتد. بیمه‌ها باید پوشش بهتری دهند، چون اگر قرار باشد بیمه پوشش ندهد، مردم از هر طرف تحت فشار اقتصادی هستند و از پس درمان‌های خود برنمی‌آیند. لذا اگر هم تعرفه به اندازه ۶۰ یا ۷۰ درصد اضافه شود، بیمه‌ها باید پوشش خیلی بهتری بدهند. پوشش بیمه‌ها را هم باید خود وزارتخانه انجام دهد، چراکه خیلی از بیمه‌ها درحال ورشکست شدن هستند. مثلا پیش از این فردی کل دستگاه سونوگرافی را به مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان خریده و حالا برای تعمیر یکی از اجزای آن باید همین مبلغ را بپردازد. مگر تا چه اندازه این استهلاک‌ها و خرابی‌ها را می‌شود جایگزین کرد؟ پس تعرفه باید با نرخ تورم بالا رود که در هر قسمت قابلیت جایگزینی وجود داشته باشد. بعد از مساله تعرفه‌ها، معضل بیمه باید حل و پوشش بهتری داده شود و باید شرایطی فراهم کنند که افرادی که الان هستند، به ادامه کار رغبت پیدا کنند و دلزده نشوند. 
این که ظرفیت‌ها را زیاد کنیم، بیشتر شبیه یک نمایش است. آنها فکر می‌کنند با افزایش تعداد دانشجو، همه مشکلات حل می‌شود و نمی‌دانند که با اضافه کردن ظرفیت، مشکلات اضافه می‌شود. آن دانشجو می‌خواهد به بخش آسیب‌شناسی برود اما میکروسکوپ به آن تعداد نیست. در کلاس‌ها صندلی و در بخش بالینی تخت بیمار و در آموزش، هیات علمی به آن تعداد نیست. مشکل به همین شکل بزرگتر می‌شود، درست مثل هرمی که از راس آغاز شده و رو به گسترش می‌رود و به شکلی نیست که جایی بهبود پیدا کند. این است که واقعا باید تصمیم‌گیری درستی کنند، هر چند من امیدی به آنها ندارم. 

پزشکان و قانون: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.