هیچ سیاست واضح و روشنی در قبال صنعت وجود ندارد، در حال حاضر شرکت های تولید کننده ماده موثره و بسته بندی دارویی که از مهم ترین زنجیره‌های تامین دارو در کشور هستند در سردرگمی کامل هستند. سازمان غذا و دارو که متولی این حوزه است و باید سیاست گذاری کند در ماه‌های گذشته ده‌ها نامه از سندیکاها و تشکل‌های مختلف را پاسخ نداده است.

چرا کسی پاسخگو نیست؟!
گویا کسی صدای نابودی صنعت داروسازی و مواد موثره  که بعد از انقلاب اسلامی با زحمت فراوان و خون  دل  خوردن در کشور متولد شده است را نمی شنود؟!
در سال گذشته که مصوبه ای برای حذف ارز ترجیحی دارو وجود نداشت متاسفانه بسیاری از مواد ارز ترجیحی‌شان حذف شد و این موضوع باعث شد شرکت‌ها برای تهیه سرمایه در گردش خود به مشکل برخورد کنند. بانک ها وام کافی نمیدهند و شرکت‌های کوچک و متوسط هم وثایق لازم را در اختیار ندارند.
افزایش هزینه‌های تولید یعنی افزایش قیمت محصول، نمی‌شود ما تمام نهاده‌های تولید را گران کنیم ولی به تولید کننده اجازه افزایش قیمت ندهیم؟!
این مدل مدیریت و این مدل رفتار نتیجه‌ای جز نابودی صنایع و گرانی افسار گسیخته دارو نخواهد داشت و باید کسانی که این مسیر را می‌روند از عواقب کار و تصمیمات خود آگاه باشند و مسئولیت را بپذیرند.
من به عنوان دبیر سندیکای تولیدکنندگان مواد دارویی شیمیایی و بسته بندی دارویی که ۸۰ شرکت با اشتغال بیش از ۱۴۰۰۰ نفر عضو آن هستند هشدار می‌دهم اگر سه موضوع ۱) تخصیص ارز ۲) اصلاح قیمت و ۳) تامین سرمایه در گردش، اتفاق نیفتد ما باید شاهد از بین رفتن برخی از کارخانجات باشیم و سود این موضوع به جیب واردکنندگان خواهد رفت و هزینه آن را مردم و بیماران باید بپردازند.