به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، سیدعلیرضا مرندی در خصوص تعارض منافع در حوزه سلامت گفت: باید در آموزش نیز تجدیدنظر کنیم؛ چراکه اکنون آموزش ما اصلا به این مسائل کاری ندارد. حتی به پیشگیری، بهداشت، ارتقاء سلامت و ابعاد مختلف سلامت روان، سلامت اجتماعی و معنوی نیز اینطور نبوده و بیشتر به جسم و درمان آن پرداخته و آن هم مربوط به فرد است، گروه پزشکی مسؤول سلامت کل جامعه است، بنده که نباید فقط پاسخگوی این چند ده تومان ویزیتی که دریافت می‌کنم باشم، بلکه باید برای کل سلامت جامعه دغدغه داشته باشم و فکر کنم؛ چون تعارض منافع از آموزش ضعیف و نظارت بر عملکرد ما شروع می‌شود.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی ایران ادامه داد: مسؤولیت آن بر عهده ماست، اما مسؤولیت خاص این موضوع بر عهده وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی است؛ چون مسؤولیت سلامت با آنها است، به طور مثال اگر ماشین‌ها معیوب هستند و تصادف و مرگ و میر و  معلولیت زیاد است ما باید مطالبه کنیم تا این‌ها اصلاح شوند. درست است تقصیر من نیست که ماشین بد ساخته می‌شود اما نتایج آن را من می‌بینم بنابراین باید پیگیر جاده‌ها و تولید اتومبیل باشم.

وی اضافه کرد: خلاصه اینکه مسؤولیت با مسؤولان اعم از مجلس و قوا است و مسؤول خاص تعارض منافع وزارت بهداشت و دانشگاه‌ها هستند؛ ضمن اینکه قانون نیز داریم که وزیر، معاونان و رؤسای دانشگاه باید همه تمام‌وقت باشند، اما اکنون ببینید کدام وزیری تمام‌وقت است، کدام معاون وزیر و رئیس دانشگاه تمام‌وقت هستند؛ این بی‌احترامی به قانون است و قانون‌گذار نیز نمی‌آید بگوید که چرا این را عمل نمی‌کنید، در نتیجه من که سهامدار بیمارستان یا کارخانه داروسازی هستم، یا در هیأت مدیره یا در بخش خصوصی هستم منافع من دائم در ذهنم است.

مرندی گفت: خداوند به ما حلال و حرام را گفته، اما بالاخره نفس انسان که همیشه معصوم نیست و شیطان نیز همیشه وجود دارد. بالاخره باید کل کشور مواظب باشند که چرا این قانون اجرا نمی‌شود. چرا تمام‌وقتی مهم است؛ اینکه من خودم در بخش خصوصی دارو، درمان و تجهیزات پزشکی ندارم و فقط کارم در آموزش و پژوهش و ارائه خدمات در قالب مؤسسات دولتی است؛ بنابراین تعارض منافع کم می‌شود، اما وقتی اصول آن را زیر پا می‌گذاریم تعارض منافع ادامه پیدا می‌کند و قبح آن می‌ریزد.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی ایران در پاسخ به این پرسش که آیا اصلاحات در نظام سلامت بدون توجه به تعارض منافع اتفاق می‌افتد؟ گفت: تعارض منافع مخصوص حوزه سلامت و جامعه خدوم سلامت نیست، بلکه در همه عرصه‌هاست. انسان در اعتقادات مذهبی نیز تعارض منافع دارد. برای مثال یک جای یک پولی را خدایی نکرده رشوه بگیرید و به نفع‌تان باشد اما این با دین و اعتقادات همخوانی ندارد، اصلاحات واژه بسیار گسترده و در عین حال مهمی است؛ مثلا اگر بخواهیم جامعه‌ای را اصلاح کنیم اول باید از خودمان شروع کنیم اگر خودم مشکلاتی داشته باشم چطور می‌توانم امر به معروف و نهی از منکر کنم؟ چطور می‌توانم گوش یکی را بگیریم؛ در حالی که باید یکی گوش خودم را بگیرد.

وی اظهار کرد: مسائل مربوط به اصلاحات با ارتقاء سطح سلامت معنوی جامعه و به خصوص گروه پزشکی و سلامت شروع می‌شود؛ یعنی اصلاحات از درون ما و نفس ماست. طبعا هر چقدر قوانین داشته باشد، باز متخلف وجود دارد و از قوانین الهی نیز تخلف می‌شود، چه برسد به چراغ راهنمایی و کارهای مربوط به سلامت؛ بنابراین یک نظارت دقیق لازم است و اولین آن از اینکه منِ وزیر و رئیس دانشگاه که باید تمام وقت باشم آیا هستم؟ منی که درد محرومین را نمی‌فهمم، برای اینکه در یک مطب خصوصی و کارهای دارویی درآمدهایی دارم که من را کمتر به حقوق درآمد پایین و زندگی سخت آگاه می‌کند.

مرندی با اشاره به مصادیق اصلاحات در نظام سلامت خاطرنشان کرد: اینکه اصلاحاتی که بیاییم معاونت‌ها و مدیرکل‌ها را کم کنیم، این‌ها اصلاحات نیست، این‌ها روبنایی کار کردن است، مشکلات از این قبیل ریشه عمیق دارد. ما مدام از نقش خارجی‌ها علیه خود می‌گوییم و اینکه ما را تحریم کرده‌اند.خب فقط تحریم که نیست همین چیزهایی که دارند به خورد ما می‌دهند و نماینده مجلس و روشنفکران و باسوادهای‌مان مطالعه می‌کنند این می‌شود که مثل عمال "خارجی‌ها" آنها رفتار می‌کنیم.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی ایران اضافه کرد: یعنی خودمان این ارزی که با مصیبت گیر می‌آوریم را در راهی هزینه می‌کنیم که نباید بشود. اصلاحات باید از آگاهی مردم و منِ پزشک شروع شود. نباید منتظر منافع خودمان و 4 رأی‌ آوردن باشیم؛ باید سفت و سخت برای منافع مردم ایستاد؛ چون خدا برای رأی آوردن من  به من عنایت نمی‌کند، اما برای رعایت حال انسان‌هایی که از جیب‌شان پول می‌رود و فقیرتر می‌شوند یا دسترسی لازم به مسائل زیربنایی سلامت پیدا نمی‌کنند، خداوند از ما سوال خواهد کرد.

به گزارش فارس وی در پایان اضافه کرد: این است که بعد معنوی و سلامت معنوی فوق‌العاده مهم است؛ البته هر کسی باید از خود شروع کند. اگر بنده ادعا می‌کنم، اگر خودم کسری دارم باید آن را اصلاح کنم. روحانیت محترمی که در این زمینه‌ها وظیفه ارشاد دارند باید خودشان اول این  کار را کنند که آن را انجام می‌دهند، بالاخره هر چه آدم متدین‌تر و به مسائل معنوی معتقدتر باشد، توفیقش بیشتر و ضررش کمتر است، اما کافی نیست.