به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، تغییر مسیر پرداخت یارانه دارو از بیمه‌ها به مصرف کننده نهایی موضوعی بود که هفته گذشته علی عسگری رئیس سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها آن را رسانه‌ای کرد، و با اعلام چنین خبری واکنش‌هایی را از سوی دست اندرکاران صنعت دارو شاهد بودیم.

هاله حامدی فر عضو هیأت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران در این خصوص گفت: دولت برای مدل پرداخت یارانه دارو تصمیم گیری می‌کند، بعضاً صحبت‌هایی می‌شود که مردم عادی درست متوجه نمی‌شوند و مسئولان هم اگر هدفشان این است که به مردم و سبد خانوار کمک کنند باید بدانند دقیقاً چکار می‌کنند، ما یک صنعتی داریم که تولید کننده ۹۷ تا ۹۸ درصد از اقلام دارویی کشور است و این شامل داروهای معمولی و داروهای بیماران خاص و صعب العلاج می‌شود که با یک قیمت ارزان در مقایسه با دنیا حداقل در زمینه تولید داروهای خاص و صعب العلاج همراه است.

وی افزود: پس اگر دولت و حاکمیت حافظ منافع مردم و تأمین کننده دارو برای مردم است، بهتر از صنعت داروسازی پیدا نمی‌کند که با توجه به بضاعت مردم، تنوع بیماری‌ها و کیفیت و قیمت مناسب، نسبت به تأمین به موقع دارو برای مردم اقدام کند، در تأمین داروهای مورد نیاز کشور، اصلاً به مقوله اشتغالزایی، دانش و…، توجه نمی‌کنیم و فقط به این موضوع بسنده می‌کنیم که بهترین تأمین کننده است، صنعت داروسازی کشور تأمین کننده عمده داروهای مورد نیاز مردم است، دولت و حاکمیت وقتی می‌خواهد مردم و بیماران بابت تهیه دارو کمترین پرداختی را داشته باشند، باید دو مقوله صنعت داروسازی و پرداختی از جیب مردم را کنار هم ببیند.

حامدی فر گفت: بنابراین حاکمیت چون می‌خواهد مردم بابت دارو از جیب کمتر پرداخت کنند، باید از بودجه کشور هزینه و جبران کند، آدم‌های اقتصادی می‌دانند که فاصله زیادی بین بازار دارویی و پرداختی از جیب مردم وجود دارد که باید دولت پولی بدهد تا این فاصله را کم کند، برای اینکه صنعت داروسازی به عنوان بهترین تأمین کننده داروی مردم سرپا بماند، باید بودجه‌ای کارشناسی شده اختصاص یابد که به موقع تأمین شود و اینگونه نباشد که پرداختی‌ها هر چند ماه یکبار باشد و بودجه‌ای که اختصاص داده‌اند جای دیگری هزینه نشود تا به نقطه درست برسیم.

به گزارش مهر وی در پایان گفت: یارانه دارو مثل یارانه نان نیست که قرار باشد همه بخورند، اینکه یارانه دارو را چگونه اختصاص بدهیم خیلی مهم است. زیرا ممکن است هزینه‌ای که بیمار خاص و صعب العلاج برای تهیه دارو می‌کند قابل مقایسه با بیمار دیگری نباشد که داروی معمولی تهیه می‌کند، برای انتخاب مسیر درست، راهکار وجود دارد و قرار نیست بابت آن چرخ‌هایی اختراع کنیم!! زیرا چنین روش‌هایی در دنیا اتفاق می‌افتد و کشورهای همسایه ما انجام می‌دهند و ما می‌توانیم این فرایندها را بررسی و با کشورهای دیگر مشورت کنیم تا بتوانیم مسیر درست را تعریف کنیم که تأمین کننده اصلی "صنعت" و مردم پول زیادی از جیب ندهند.