به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، متاسفانه مسئولین وزارت بهداشت به جای در نظر گرفتن تسهیلات و هموار کردن شرایط برای پزشکان، وضعیت را برای آنها سخت تر کرده و کشور را به زندانی برای پزشکان تبدیل کرده است به گونه ای که یک پزشک چه عمومی چه متخصص و ... باید هزینه های سنگینی را برای مهاجرت از کشور پرداخت کنند این در حالی است که تحت فشار قرار دادن پزشکان چاره کار نیست و این مسئله بیشتر به افزایش خودکشی رزیدنت ها دامن خواهد زد مسئله ای که متاسفانه در سال 98 به بحران تبدیل شد و امسال نیز چندین رزیدنت دست به خودکشی زده اند. بسیاری از آنها بر سر دو راهی سخت دوره طاقت فرسای رزیدنتی و خودکشی، مرگ خودخواسته ای را انتخاب می کنند که حتی خانواده آنها باید تاوان این مرگ را بدهد.

به این پیام درباره دلیل خودکشی یک رزیدنت ارتوپدی خوب دقت کنید: دو هفته است از اتاق عمل محرومش کرده، چرا چون تو کشیک ایشون مریض زیاد خوابوندن! در حالی که این اصلا به سال سه ربطی نداره. مجبورش کرده مثل سال یک بره اورژانس برا مریضا نوت بذاره. چون میدونسته امروز ژورنال داره دیروز بعد دو هفته بردش اتاق عمل و تا 11 شب نگهش داشته و اونم کارایی مثل سچور و بنت گرفتن! یهو بهش گفته این موضوع ژورنالت ساده س و باید عوضش کنی و این بیچاره هم تا ساعت 4 صبح مشغول این بوده و یه ساعت بعدش این اتفاق افتاده "خودکشی".

رضا لاری پور سخنگوی سازمان نظام پزشکی کشور در خصوص مشکلات پزشکان بخصوص پزشکان جوان و رزیدنت ها گفت: سیل خروج پزشکان از کشور به دلیل عدم دقت و توجه در ایجاد تسهیلات لازم برای پزشکان جوان است. این مطلب سبب شده افراد در اوج جوانی شان از خیلی از چیزهایی که باید در زندگی از آنها منتفع شوند، بی بهره باشند یعنی فردی که بین 25 تا 40 سال سن دارد و در اوج زندگی است می تواند خانواده تشکیل دهد به هزار و یک دلیل امکان انجام این کار برایش بسیار دشوار است به طوری که الان کسانی می توانند دوره رزیدنتی را بگذرانند که یا قبلا هزینه تحصیل خود را پس انداز کرده باشند یا پدر یا پدرزن پولدار داشته باشند به طور طبیعی با این عدد پرداختی که به تازگی چند برابر هم شده است امکان ادامه حیات و زندگی برای رزیدنت ها مقدور نیست.

لاری پور در خصوص خودکشی رزیدنت ها گفت: نظام پزشکی سال گذشته جلسه ای درباره وضعیت رزیدنت ها تشکیل داد که مسئولین وزارت بهداشت، انجمن روانشناسی و روانپزشکان در این جلسه حضور داشتند. برنامه این بود که افرادی که مسئولیتی در دانشگاه های علوم پزشکی دارند برای پذیرش رزیدنت ها اینقدر سخت نیست که از مرکز مشاوره شان کمک بگیرند و قبل از اینکه رزیدنت ها شروع به کار کنند یا در حین دوره، رزیدنت ها را رصد کنند که در چه شرایطی به سر می برند، قرار بود اگر خودکشی رزیدنت ها باز هم اتفاق بیفتد رییس و مسئولین آن دانشگاه پاسخگوی این اتفاق باشند. جلسات بعدی به طرق مختلف و نامه های متعددی که وزارت بهداشت با توجه به اینکه مسئولیت عمده در حوزه دستیاری به عنوان کسانی که آموزش گیرنده هستند با مجموعه وزارتخانه است قرار بود با توجه به امکاناتی که دارند به مسئله خودکشی رزیدنت ها ورود کنند که ظاهر خیلی هم به این مسئله ورود نشده است، سختی های رزیدنتی زیاد است و از طرف دیگر برخی از مرگ های خودخواسته رزیدنت ها الزاما به کار رزیدنتی مربوط نیست و ممکن است افراد مشکلات و مسائل دیگری داشته باشند.

اشاره سخنگوی سازمان نظام پزشکی کشور به اینکه در نظام سلامت کشورمان افرادی در مناصب و قدرت اجرایی هستند که کاربلد نیستند اشاره درستی است و ضعف مدیریتی در جای جای وزارتخانه عریض و طویل وزارت بهداشت مشکلات بسیاری را برای نظام سلامت کشور به دنبال داشته است. همچنین مشکلات رزیدنت ها نه دغدغه وزارت بهداشت است نه سیاستگذاران. چند رزیدنت دیگر باید جان خود را بر اثر خودکشی از دست بدهند تا مسئولین به خود بیایند؟ از طرف دیگر اگر طرح جذب پزشکان بدون داشتن اصل مدرک جدی باشد مسئولان چه خواهند کرد؟

ناگفته پیداست اگر مسئله خودکشی رزیدنت ها برای مسئولین وزارت بهداشت به عنوان متولی اصلی و نیز سازمان نظام پزشکی به عنوان سازمان صنفی پزشکان حائز اهمیت بود به جای برگزاری یک جلسه، راهکارهای جدی تری را برای حل این معضل بزرگ نظام سلامت کشور بررسی می کردند. آیا جان پزشکان اینقدر بی ارزش شده است که هنوز خودکشی رزیدنت ها به صورت مسئله لاینحل باقی مانده است؟
منبع: سلامت نیوز