آمارهای نگران کننده از پوسیدگی دندان ایرانی ها
هر ایرانی حداقل ۶ دندان پوسیده دارد؛ این آماری است که خود مسئولان وزارت بهداشت بارها اعلام کردهاند.
به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، آمارها وقتی نگرانکنندهتر میشود که بدانیم بسیاری از افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله که در سن فعالیت هستند حدود ۱۳دندانِ ازدسترفته دارند. در گروه سنی بالای ۶۵سال نیز آمارها حاکی از این است که بیش از ۵۵درصد افراد، هیچ دندانی برایشان باقی نمانده و کاملا بدون دندان هستند. کودکان هم وضعیت بهتری ندارند. بهطوریکه بیش از ۸۰درصد کودکان ۵ تا ۶ ساله حداقل ۵دندان شیری پوسیده، پرشده یا کشیدهشده دارند.
بهگفته متخصصان ۸۰درصد بیماریهای دهان و دندان با آموزش قابل پیشگیری است. این در حالی است که بسیاری از شهروندان درباره نحوه مراقبت از دندانها آگاهی ندارند و خیلی از آنها حتی تا سنین سالمندی نمیدانند که چگونه باید مسواک بزنند و نحوه درست مسواک زدن را بلد نیستند.
به مناسبت هفته بهداشت دهان و دندان، پای نکتهها و صحبتهای علی تاجرنیا، دندانپزشک و رئیس هیأت مدیره جامعه دندانپزشکی ایران نشستهایم.
به مناسبت هفته بهداشت دهان و دندان، پای نکتهها و صحبتهای علی تاجرنیا، دندانپزشک و رئیس هیأت مدیره جامعه دندانپزشکی ایران نشستهایم.
1_ در کل دنیا تنها کشورهایی که در حوزه سلامت دهان و دندان کار کردهاند و تجربه موفقی دارند، «کشورهای حوزه اسکاندیناوی» هستند. غیر از کشورهای اسکاندیناوی، بقیه کشورها در 2 دسته «متوسط» و «بد» قرار دارند. درواقع تعداد عمدهای از کشورها در وضعیت متوسط قرار دارند و بخش کوچکی در وضعیت بد.
2_ اینکه میگوییم ایران در وضعیت متوسط قرار دارد، بهمعنای خوب بودن وضعیتش نیست. اما در مقایسه با میانگین جهانی وضعیت اسفناکی هم ندارد. ما با شرایط ایدهآل فاصله زیادی داریم و دولت باید بهطور جدی برای افزایش سواد سلامت و پیشگیری مردم وقت بگذارد و برنامهریزی کند.
3_ نژاد در پوسیدگی یا عدمپوسیدگی دندانها بسیار مهم است. پوسیدگی دندان دلایل مختلفی دارد؛ ازجمله نژاد، مقاومت مینای دندان، فلور میکروبی، میزان اسیدی بودن بزاق و... که تأثیر و میزان همه اینها در مردم کشورها و نژادهای مختلف متفاوت است.
3_ نژاد در پوسیدگی یا عدمپوسیدگی دندانها بسیار مهم است. پوسیدگی دندان دلایل مختلفی دارد؛ ازجمله نژاد، مقاومت مینای دندان، فلور میکروبی، میزان اسیدی بودن بزاق و... که تأثیر و میزان همه اینها در مردم کشورها و نژادهای مختلف متفاوت است.
4_ دولتها برای حوزه دهان و دندان هزینه کرده اند اما برنامه هدفمند، جامع و منسجمی نداشته اند . مثلا الان وزارت بهداشت برای فلورایدتراپی در مدارس برنامهای در دستور کار دارد. دادن فلوراید به کودکان در همه جای دنیا الگویی پذیرفتهشده است و به سلامت دندان کمک میکند اما در مدارس ایران اولا این کار توسط مربیان بهداشت یا بهورزها انجام میشود که آموزش کافی درباره سلامت دهان و دندان ندارند و دوم اینکه خیلی از کودکان هنوز نحوه مسواک زدن را بلد نیستند.
5_ تا وقتی کودک مسواک زدن را یاد نگیرد، فلورایدتراپی نمیتواند کمک زیادی به او بکند. اینکه دانشآموز در زنگ تفریح چیپس و پفک خورده و خردههای غذا به دندانهایش چسبیده سپس در کلاس در دهانش فلوراید بریزند، فایده ندارد. ما باید در مدارس زنگ مسواک داشته باشیم و درست مسواک زدن را به دانشآموزان یاد بدهیم. موضوع مهم دیگر این است که بوفههای مدارس باید غذاهای سالم که باعث پوسیدگی دندان نشوند ارائه کنند و نباید چیپس و پفک بفروشند.
6_ نکته بعدی درباره اینگونه برنامهها این است که سالانه پایش انجام شود. تا معلوم شود که فلورایدتراپی سال قبل چه تأثیری روی سلامت دندانهای دانشآموزان داشته است.
7_دولت یا وزارت بهداشت باید در برنامهریزیها از وجود انجمنهای دندانپزشکی استفادهکند و کمک بگیرد.
8_ افزایش واردات شکر به کشور یکی دیگر از موضوعات دردساز در حوزه دندان است. این موضوع علاوه بر افزایش آمار دیابت در کشور، بر سلامت دهان و دندان هم اثرگذار است. چندین سال است سرانه مصرف شکر در کشور چندین برابر شده است.
8_ افزایش واردات شکر به کشور یکی دیگر از موضوعات دردساز در حوزه دندان است. این موضوع علاوه بر افزایش آمار دیابت در کشور، بر سلامت دهان و دندان هم اثرگذار است. چندین سال است سرانه مصرف شکر در کشور چندین برابر شده است.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید