به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، موضوع حفظ حریم خصوصی‌ بیماران ریشه تاریخی دارد به نحوی که در سوگندنامه بقراط نیز به این موضوع توجه کرده است.

در سوگندنامه بقراط آمده است: هر آنچه در رابطه با زندگی مردم و مراقبت از بیماران یا حتی جدا از آن، می‌بینم و یا می‌شنوم که نباید فاش شود را نزد خود نگاه خواهم داشت و چنین چیزهایی را به عنوان یک راز محفوظ خواهم داشت.
 
بنابراین اصل بر این است که فقط در صورت رضایت بیمار می‌توان اطلاعات وی را به شخصی دیگر منتقل کرد، در غیر این صورت باید نزد درمانگر محفوظ بماند و اهمیت این مساله در اسناد بین‌المللی از جمله معاهده پزشکی ۱۹۴۸ ژنو و اصلاحیه  ۱۹۶۸ آن نیز شایان توجه است.

افشای اسرار پزشکی و اطلاع شخص ثالث از داده‌های بیماران ممکن است موجب بروز خسارت‌های جبران‌ناپذیر روحی و مادی مانند از دست دادن شغل، خدشه به آبرو و حیثیت شود. به همین دلیل موضوع حفظ و افشای اسرار پزشکی در قوانین بسیاری از کشورهای جهان پیش‌بینی شده است. ضمانت اجرای کیفری برای افشای اسرار پزشکی در ماده ۶۴۸ قانون مجازات اسلامی لحاظ شده که بر مبنای آن "اطبا و جراحان و ماماها و داروفروشان و کلیه کسانی که به مناسبت شغل یا حرفه خود محرم اسرار می شوند، هر گاه در غیر از موارد قانونی، اسرار مردم را افشا کنند، به سه ماه و یک روز تا یک سال و همچنین جزای نقدی، محکوم می‌شود."

در "راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حرف پزشکی و وابسته سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران" نیز به موضوع "رازداری و حریم خصوصی بیمار" تاکید شده و این موضوع ۱۴ ماده را شامل می‌شود.

بر اساس ماده ۷۸ راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای،  مجاز بودن "نقض اصل رازداری" از سوی شاغلان پزشکی و وابسته، تنها به مواردی محدود است که در قانون، به صراحت ذکر شده باشد. در چنین مواردی پیش از جمع آوری اطلاعات مربوط به آن بیمار تا حد ممکن باید از الزام قانونی مذکور آگاه گردد و سپس از وی کسب اطلاعات شود.

ضمنا الزام شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته به ارائه‌ اطلاعات بیماران به مراجع قضایی و انتظامی، تنها منوط به استعلام رسمی دادگاه است.

اهمیت موضوع رازداری تا آنجاست که ارائه هر نوع اطلاعات به رسانه‌ها از سوی شاغلان حرف پزشکی، تنها در صورتی موجه است که به هیچ وجه دربردارنده‌ی نقض حریم خصوصی بیماران نباشد و به فاش شدن اطلاعات پرونده‌ سلامت آنان نیانجامد. در ماده ۶۵ راهنمای اخلاق حرفه‌ای نظام پزشکی تاکید شده است که در صورت درخواست رونوشت اطلاعات درخواستی از سوی بیمار که در پرونده سلامت وی ثبت شده است، در هر جایی "از جمله بیمارستان، ‌مطب، درمانگاه و مانند آن" به بیمار یا نماینده‌ قانونی وی تحویل داده شود. برای اجابت این درخواست، به مجوز هیچ مرجعی "از جمله مرجع قضایی و غیرقضایی" نیاز نیست.

اخلاق پزشکی از دیرباز تاکنون مورد استفاده قرار گرفته و بزرگانی همچون بقراط تلاش کرده‌اند تا رهنمودهای لازم و ضرروی برای پزشکان و آیندگان را به هر طریق بیان‌کنند. هنجارهای اخلاقی پزشکان و تعهد به حفظ اسرار بیماران در گذر زمان سبب شده محرمانه ماندن اطلاعات پزشکی برای بیماران به حقی مسلم تلقی شود و حفظ اسرار پزشکی در رابطه بین بیمار و پزشک، یک  امر مهم باشد.  

در مجموع افشای اسرار بیماران و محتویات و مندرجات پرونده‌های بیمارستانی و غیر بیمارستانی بر اساس اصول مسلم و پذیرفته شده، مذموم و غیر اخلاقی قلمداد می‌شود و در مراجع مربوطه به تخلفات احتمالی رسیدگی می‌شود.