به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، تقی بغدادی در خصوص ناهنجاری‌های مادرزادی اسکلتی و استخوانی نوزادان گفت: ناهنجاری‌های نوزادان دو دسته است مواردی که با تغییرات ظاهری همراه هستند و برای درمان پیش جراح فرستاده می‌شوند و دسته دوم ناهنجاری‌هایی که به چشم دیده نمی‌شوند و نیاز به معاینه دارند و دارای علائم دیگری هستند. 

وی افزود: در آن‌هایی که به چشم دیده می‌شود از همه شایع‌تر پا چنبری است که با گچ‌گیری درمان می‌شود و نتایج درمان هم بسیار خوب است. متخصص نوزادان بیمار را نزد ارتوپد می‌فرستد و قبل از یک سالگی همه چیز برای راه رفتن بچه آماده شده و درمان انجام می‌شود. پس از آن درمان نگهدارنده با کفش صورت می گیرد، در درجه دوم بیماری‌های شایع کوتاهی اندام است، بسته به شرایط بیمار ممکن است در دوران شیرخوارگی تا یک سالگی کاری نشود انجام داد، ولی بعد از راه افتادن بچه کوتاهی اندام را با کفش‌های طبی درمان می‌کنند تا زمان مناسب برای جراحی مهیا شود. 

بغدادی تاکید کرد: دررفتگی مادرزادی لگن اگر دیر تشخیص داده شود به عمل‌های بزرگ نیاز دارد، ولی اگر به موقع تشخیص داده شود ممکن است با کمربند و وسایل کمکی دیگر، نتیجه درمان بسیار خوب باشد، چسبندگی مادرزادی انگشتان هم نسبتا شایع است و پزشکان ترجیح می‌دهند اگر مشکلی در راه رفتن ایجاد نکند به آن دست نزنند، اما این بیماری در اندام فوقانی یعنی دست‌ها زیاد است که برای درمان جراحی می‌کنند و نتایجش هم خوب است. 

وی با اشاره به گروهی دیگر از بیماری‌ها که نادر هستند افزود: فرد مبتلا به این بیماری ها در ظاهر مشکل دارند و اندام‌های تحتانی و فوقانی و اسکلت ممکن است ناهنجاری داشته باشد. خیلی از این‌ بیماران بعد از تولد نیاز به درمان ندارند و فقط به مراقبت نیاز دارند. در سنین بالاتر این بیماری‌ها تشخیص داده می‌شود و نام‌گذاری می‌شود و درمان مناسب هم برای بیماران انجام می‌شود. 

بغدادی در خصوص اینکه آیا این بیماری‌ها در غربالگری‌ها تشخیص داده می‌شوند؟ گفت: خیلی از این دیسپلازی‌های استخوانی قبل از ۱۹، ۲۰ هفتگی جنین قابل تشخیص هستند و معمولا در سونوگرافی تشخیص داده می‌شوند، برای درمان راهی وجود ندارد و برای سقط ۱۹، ۲۰ هفته هم دیر است.

به گزارش ایلنا نائب رئیس انجمن جراحان ارتوپدی اطفال در پایان در خصوص هزینه های درمان گفت: در جایی مثل بیمارستان امام خمینی با دفترچه بیمه تقریبا همه درمان‌ها و جراحی‌ها رایگان است. در بیمارستان‌های دانشگاهی به بیمار فشاری نمی‌آورند و پولی هم که پزشک می‌گیرد قابل توجه نیست و در واقع بیشترین سرویس در بیمارستان‌های دانشگاهی داده می‌شود.