به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، متیو کامپن گفت: غلظت بافت مغزی افراد عادی با میانگین سنی حدود ۴۵ یا ۵۹ سال، ۴۸۰۰ میکروگرم یا ۰.۵ درصد وزنی بود.

استاد علوم دارویی دانشگاه نیومکزیکو در شهر آلبوکرکی ادامه داد: در مقایسه با نمونه‌های کالبدشکافی شده مغز در سال ۲۰۱۶، این میزان حدود ۵۰ درصد بیشتر است. این بدان معناست که مغز ما امروز ۹۹.۵ درصد مغز و بقیه از پلاستیک تشکیل شده است.

این نمونه‌های مغزی جدید حاوی ۷ تا ۳۰ برابر بیشتر از نمونه‌های برگرفته از کلیه‌ها و کبد اجساد، حاوی ریز پلاستیک‌ها بودند.

فیلیپ لاندریگان متخصص اطفال و پروفسور زیست‌شناسی در این خصوص گفت: این مطالعات حاکی از وجود این پلاستیک‌ها در قلب انسان، رگ‌های خونی بزرگ، ریه‌ها، کبد، بیضه‌ها، دستگاه گوارش و جفت جنین است، نباید مردم را بی‌جهت نگران کنیم، چرا که علم در این زمینه هنوز در حال توسعه است و هیچ کس در سال ۲۰۲۴ نمی‌تواند از قرار گرفتن در معرض پلاستیک در امان باشد.

وی افزود: قرار نیست تلفن همراه یا رایانه‌ای تهیه کنید که حاوی پلاستیک نباشد، اما سعی کنید قرار گرفتن در معرض پلاستیک‌هایی که می‌توانید از آن‌ها اجتناب کنید، مانند کیسه‌ها و بطری‌های پلاستیکی را به حداقل برسانید.

برای این مطالعه بافت‌ مغز، کلیه و کبد ۹۲ نفر که برای تأیید علت مرگ در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۴ تحت کالبدشکافی پزشکی قانونی قرار گرفتند بررسی شدند.

متیو کامپن استاد علوم دارویی گفت: کوچک‌ترین نانوساختارها در اندازه ۱۰۰ تا ۲۰۰ نانومتر در مغز یافت می‌شوند و به نظر می‌رسد ذرات بزرگ‌تر بین یک میکرومتر تا پنج میکرومتر وارد کبد و کلیه‌ها می‌شوند.

اندازه میکروپلاستیک‌ها کمتر از ۵ میلی‌متر تا ۱ نانومتر متغیر هستند.

به گفته آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، تار موی انسان حدود ۸۰ هزار نانومتر عرض دارد، حال آن که یک نانوپلاستیک باید در یک میلیاردم متر اندازه‌گیری شود.

به گفته کارشناسان نانوپلاستیک‌ها نگران‌کننده‌ترین پلاستیک‌ها برای سلامت انسان هستند، زیرا این قطعات ریز می‌توانند درون سلول‌های فردی ساکن شوند.

از منظر متیو کامپن استاد علوم دارویی «نانوپلاستیک‌ها راه خود را از طریق بدن ربوده و به مغز می‌رسند. آن‌ها عاشق چربی‌ها یا لیپیدها هستند و مغز انسان از نظر وزن حدود ۶۰٪ چربی دارد که بسیار بیشتر از هر عضو دیگری است.»

اسیدهای چرب ضروری، مانند امگا ۳، کلید قدرت و عملکرد سلول‌های مغز هستند. از آنجایی که بدن انسان نمی‌تواند اسیدهای چرب ضروری را به تنهایی تولید کند، آنها باید از طریق غذا یا مکمل ها تامین شوند.

 فیلیپ لاندریگان متخصص اطفال و پروفسور زیست‌شناسی نیز در این خصوص گفت: رژیم غذایی مسیر اصلی قرار گرفتن در معرض میکرو و نانوپلاستیک‌ها است.

در عین حال در مورد استنشاق میکروپلاستیک‌ها در هوا اعلام کرد که «زمانی که مردم در حال رانندگی در بزرگراه هستند و لاستیک‌هایشان روی سطح بزرگراه ساییده می‌شود، مقدار مشخصی ذرات میکروپلاستیک به هوا پرتاب می‌شود.»

از نظر او حتی برخی از ذرات میکروپلاستیکی در اقیانوس که از طریق امواج به هوا پرتاب می شوند از طریق استنشاق یا بلع به بدن ما می‌رسند.

پلی اتیلن که به وفور در کیسه‌های پلاستیکی و بطری‌ها استفاده می‌شود و زیست تخریب پذیر نیست، نوع غالب پلاستیکی بود که در نمونه‌های بافتی به ویژه در مغز بیشتر از کبد یا کلیه یافت شد.

طبق مطالعه‌ای در اوت سال ۲۰۲۴ پلی اتیلن همچنین نوع غالب پلیمری بود که در بیضه‌های انسان و سگ یافت شد.

بر اساس داده‌ها پلی اتیلن ترفتالات «PET» بزرگترین عامل انتشار حلال دیوکسان به عنوان ماده‌ای سرطان‌زا برای انسان است.

نانوپلاستیک‌ها با حمله به سلول‌ها و بافت‌ها در اندام‌های اصلی می‌توانند به طور بالقوه فرآیندهای سلولی را مختل کرده و موادشیمیایی همچون فتالات‌ها یا فلزات سنگین را در غدد درون‌ریز رسوب دهند.

به گفته انجمن غدد درون ریز مختل کننده های غدد درون ریز با سیستم تولید مثل انسان تداخل می کنند و منجر به ناهنجاری های تناسلی و تولید مثلی و همچنین ناباروری در زنان و کاهش تعداد اسپرم می شوند.

به گفته کارشناسان یکی از اقدامات مهم در کاهش قرار گرفتن در معرض پلاستیک این است که پیش از پختن یا قرار دادن مواد غذایی با بسته‌بندی پلاستیکی در مایکروویو آن‌ها را از بسته بندی پلاستیکی خارج کنید. وقتی پلاستیک گرم می‌‌شود، این حرکت میکروپلاستیک‌ها از سریع‌تر از بسته‌بندی به داخل غذا انتقال می‌دهد.

 همچنین همواره به جای پلاستیک‌ها از کیسه پارچه‌ای زیپ‌داراستفاده کنید. یورونیوز