به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، علی جعفریان در خصوص نامه 130 نماینده مجلس پیرامون افزایش ظرفیت رشته‌های پزشکی گفت: ظرفیت رشته پزشکی در چهار دهه گذشته افزایش قابل توجهی داشته و از یک هزار دانشجوی علوم پزشکی به 8 هزار دانشجو رسیده‌ایم. پس از تصویب مصوبه افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو در شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1400 و طی سه سال اخیر 6061 ظرفیت برای رشته پزشکی و 1291 ظرفیت برای دندانپزشکی در نظر گرفته شده است، یعنی ظرف سه سال، 85 درصد افزایش ظرفیت داشته‌ایم.

 مشاور عالی و جانشین وزیر بهداشت ادامه داد: این دانشجویان به امکانات رفاهی، کلاس‌های آموزشی و محیط بالینی مناسب نیاز دارند. اما تأمین این امکانات چگونه ممکن است؟ بودجه‌ای که قرار بود تخصیص داده شود هنوز تأمین نشده است. حتی بودجه‌های مربوط به طرح‌های دیگر مانند طرح دارویار که ارقام بزرگی را شامل می‌شود نیز هنوز به وزارت بهداشت پرداخت نشده است. در حال حاضر وزارت بهداشت با ضرر انباشته‌ای حدود 85 همت مواجه است و نمی‌دانیم وقتی می‌گویند بودجه تخصیص داده شده، این بودجه کجاست؟

وی با اشاره به اهمیت زیرساخت‌های آموزشی پزشکی افزود: اگر همین امروز هم بودجه لازم تخصیص یابد آیا بلافاصله به خوابگاه یا آزمایشگاه تبدیل می‌شود؟ آموزش پزشکی نیازمند زیرساخت‌های بالینی است. دانشجویان پزشکی پس از یک سال و نیم آموزش تئوری، وارد محیط‌های بالینی می‌شوند و باید در بیمارستان‌ها آموزش ببینند. در بیمارستانی که ضریب اشغال آن 80 درصد است چگونه می‌توان آموزش‌های بالینی مؤثری ارائه کرد؟ دانشجوی پزشکی تنها با حرف و تئوری تربیت نمی‌شود، او باید در محیط بالینی تجربه عملی کسب کند، در غیر این صورت کیفیت آموزش افت کرده و دانشجو آموزش کافی نخواهد دید.

جعفریان با اشاره به وضعیت کنونی دانشگاه‌ها و بیمارستان‌های آموزشی کشور ادامه داد: در حال حاضر بیش از 50 دانشگاه علوم پزشکی در کشور داریم، اما برخی از آنها تنها یک بیمارستان آموزشی دارند و این بیمارستان‌ها نیز اغلب ضریب اشغال بالایی دارند. این موضوع باعث می‌شود دانشجویان آموزش‌های بالینی کافی و باکیفیتی دریافت نکنند. این در حالی است که این افراد قرار است در آینده مسئولیت درمان بیماران را بر عهده گیرند.

مشاور عالی وزیر بهداشت در خصوص چالش‌های افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو تصریح کرد: ظرفیت دانشگاه‌ها و دانشکده‌های پزشکی افزایش یافته اما زیرساخت‌ها به همان نسبت توسعه پیدا نکرده است. به عنوان مثال دانشگاهی که برای پذیرش 40 دانشجو تجهیز شده 80 دانشجو می‌پذیرد، اما امکانات آموزشی و رفاهی کافی برای این تعداد دانشجو وجود ندارد.

وی به طولانی بودن فرایند ساخت بیمارستان‌های دولتی اشاره کرد و افزود: میانگین زمان ساخت بیمارستان دولتی در کشور ما 17 سال است، مگر اینکه بخش خصوصی یا خیرین وارد عمل شوند. علاوه بر بیمارستان‌ها تأمین خوابگاه و امکانات رفاهی برای دانشجویان نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. دانشجویان با سرمایه ملت تربیت می‌شوند، بنابراین باید شرایط و محیط کاری مناسب هم برای آنها فراهم شود تا کارآمد و ماندگار باشند و برای خدمت به همین مردم تلاش کنند.

جعفریان در خصوص عواقب ادامه روند افزایش ظرفیت بدون تقویت زیرساخت‌ ها هشدار داد و گفت: تداوم این روند جز آسیب به رشته پزشکی در درازمدت نتیجه‌ای نخواهد داشت. در حال حاضر به اهداف افزایش ظرفیت دست یافته‌ایم، اما از این پس باید زیرساخت‌ها را تقویت و بعد دوباره ارزیابی منطقی داشته باشیم.

مشاور عالی وزیر بهداشت در پایان به اهمیت و پیچیدگی موضوع تعارض منافع پرداخت و گفت: این مسئله تنها به حوزه سلامت محدود نمی‌شود و در تمام بخش‌های مدیریتی و اجرایی کشور قابل مشاهده است، تعارض منافع یک موقعیت است و نه یک اتفاق. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که اهداف اولیه، مانند ارتقای سلامت جامعه، تحت تأثیر منافع ثانویه قرار گیرد، حذف کامل تعارض منافع از سیستم‌ها امکان‌پذیر نیست و تلاش برای این کار تصوری اشتباه است، اعتماد عمومی مبنای اصلی مدیریت تعارض منافع است و برای این منظور مکانیزم‌هایی واقعی و غیرصوری باید ایجاد شود. وبدا