ایران یک قرن پیشتازی در سلامت عمومی، نقش انستیتو پاستور در مقابله با تهدیدات بهداشتی
سرپرست انستیتو پاستور در یادداشتی نوشت: امنیت و سلامت به عنوان دو نعمت الهی، از ضروریات زندگی بشری به شمار میروند. ارتقای امنیت سلامت جامعه نه تنها به حصول سلامت عمومی کمک میکند بلکه از طریق پیشگیری از بروز بیماریها و کنترل اپیدمیها از بروز بحرانهای بهداشتی در آینده نیز جلوگیری مینماید و هزینه درمان بیماریها را کاهش میدهد.

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، احسان مصطفوی در یادداشتی نوشت: تجربه پاندمی کووید-19 نشان داد که عدم آمادگی کشورها در برابر پاندمیها همراه با سایر تهدیدات جهانی مانند تغییر اقلیم و مقاومت های دارویی میتوانند به چالشهای جدیدی منجر شوند و از این رو کشورها باید سرمایه گذاری لازم را بر روی موسسات ملی سلامت عمومی جهت برنامه ریزی و آمادگی برای پاسخ به چالشهای بهداشتی پیش رو انجام دهند.
این مؤسسات مبتنی بر دانش روز دنیا عملکردهای ضروری سلامت عمومی را رهبری و هماهنگ میکنند و علاوه بر پایش و نظارت بر سلامت عمومی و انجام مطالعات کاربردی وظایف مهمی چون جمعآوری و تحلیل دادههای ملی و کلان داده ها را بر عهده خواهند داشت.
انستیتو پاستور ایران با سابقهای بیش از یک قرن نقش یک موسسه ملی سلامت عمومی را برای کشور ایفا میکند. این موسسه موقوفه مرحوم عبدالحسین میرزا فرمانفرماییان در سال ۱۲۹۹ تأسیس گردید و فعالیتهای گستردهای در حوزه پیشگیری و کنترل بیماری های عمدتا واگیر و همچنین تولید واکسن انجام داده است. انستیتو پاستور ایران بخشی از شبکه بینالمللی پاستور است که به نام دانشمند بزرگ فرانسوی، لوئی پاستور نامگذاری شده است.
انستیتو پاستور ایران در طول تاریخ پرافتخار خود با تولید انواع واکسن و کیتهای تشخیصی و با دارا بودن آزمایشگاه های تخصصی تشخیصی و انجام تحقیقات بر اساس نیازهای واقعی جامعه پیشرو در کنترل بیماری هایی نظیر آبله، وبا، طاعون، حصبه، تب های راجعه، هاری، سل، هپاتیت، تب های خونریزی دهنده ویروسی و کووید-۱۹ و پیشگام در پایش بیماری های نوپدید و بازپدید بوده است.
این انستیتو همچنین با تربیت متخصصان و پژوهشگران در حوزه های علوم پایه، بهداشت عمومی تشخیص بیماری های عفونی و واکسن نقشی مهم در ارتقای دانش و مهارت تلاشگران عرصه سلامت در این حوزه ها داشته است. همزمان با پیشرفت تکنولوژیهای نوین انستیتو پاستور ایران همواره به عنوان محلی برای انتقال فناوری های نوین به کشور عمل کرده است که نمونه بارز آن ایجاد قطب بیوتکنولوژی پزشکی و دارویی و متعاقب آن توسعه صنایع دارویی در کشور بوده است.
با توجه به تغییرات الگوی بیماریها و افزایش شیوع بیماریهای صعبالعلاج غیر واگیر این انستیتو به حوزههای پیشگیری از این نوع بیماریها و همچنین طب بازساختی نیز ورود کرده است.
برای مقابله با تبهای خونریزیدهنده ویروسی مانند ابولا این انستیتو با ایجاد سیستمهای تشخیص سریع و آموزش نیروهای بهداشتی ظرفیت پاسخگویی به موارد احتمالی این بیماری ها را تقویت کرده است.
در دوران کووید-۱۹ انستیتو پاستور ایران با راه اندازی شبکه آزمایشگاهی تشخیصی بیماری در سراسر کشور مشارکت در تولید واکسن، توسعه کیتهای تشخیصی و پایش ژنتیکی ویروس از طریق توالییابی نسل جدید «NGS» سهم بسزایی در مدیریت این پاندمی داشت و با ایجاد سامانههای پایش فعال و بانکهای زیستی تخصصی زیرساختهای لازم برای شناسایی و پاسخ به تهدیدات نوپدید را توسعه داد.
همزمان با گزارش وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با نگرانی بین الملل برای آبله میمونی، انستیتو پاستور ایران با تدوین پروتکلهای تشخیصی و نظارتی به موقع و تولید کیت های غربالگری امکان شناسایی و کنترل زودهنگام موارد را در کشور فراهم نمود. همچنین برای تب دنگ ایجاد سیستمهای پشتیبان تشخیصی و انجام تحقیقات اپیدمیولوژیک توسط محققان این انستیتو ابزارهای مؤثری برای مقابله با این تهدید نوظهور بودهاند.
این مؤسسه با سابقهای بیش از یک قرن، نقش محوری در تولید واکسنهای استراتژیک مانند هاری، سل «BCG» هپاتیت B و مشارکت در تولید واکسن کووید-۱۹ و پنوموکوک داشته است.
انستیتو پاستور ایران با تربیت متخصصان مجرب تحقیقات پیشرویی را در حوزه داروهای نوترکیب و بیولوژیک انجام داده است و صادرات محصولات استراتژیک مانند پاستوسیس، و واکسنهای هپاتیت B و BCG به کشورهای منطقه و همکاری نزدیک با سازمان بین المللی بهداشتی گواهی بر توانمندیهای علمی و فناورانه این مؤسسه است.
با ۱۰۵ سال فعالیت مستمر انستیتو پاستور ایران به عنوان یکی از ارکان اصلی نظام سلامت کشور با تکیه بر دانش متخصصان خود و فناوریهای روز دنیا همواره سدی مستحکم در برابر چالشهای بهداشتی بوده و با تعهد به ارتقای امنیت سلامت، آماده مواجهه با تهدیدات آینده است. این مؤسسه با توسعه سامانههای هوشمند پایش و تقویت تحقیقات کاربردی، در تلاش است تا سهم خود را در ایجاد نظام سلامت تابآور و پایدار به بهترین شکل ایفا نماید.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید