پایگاه خبری پزشکان و قانون؛

به تازگی تصویر تابلوی مطب شخصی یکی از وزرای پیشین در گروه‌ها می‌چرخد تحت این عنوان که ایشان در دوران وزارت خود، مجری ممنوع کردن دایر کردن مطب اعضای هیئت علمی بوده است و اکنون مطب دائر کرده است.

اما این افتتاح مطب را باید به فال نیک گرفت. امیدوارم در چرخش‌های بعدی مدیریتی که آقای دکتر مجددا منصبی پیدا کرد، بتواند این بار از روی دانش و تجربه، سیاستگذاری و اذعان کند که مطب شخصی جایی است که به ‌دلایل بسیار، بیماران با مراجعه به آن متحمل هزینه کمتری می‌شوند.

از جمله دلایل این است که مطب شخصی، آیینه هویت و خوش‌نامی صاحب آن است و لذا تمام تلاشش را می‌کند تا بیمار، نتیجه مطلوب را از مراجعه به آن بگیرد.  حال آنکه در درمانگاه‌های شلوغ و بی‌کیفیت بیمارستان‌های دولتی، حتی اگر بخواهد و توان ارائه خدمت باکیفیت را داشته باشد، به‌دلیل لنگ بودن همیشگی امکانات مورد نیاز، مقدورش نیست. این طور است که بیمار باید چندین بار به درمانگاه‌ها مراجعه کند تا شاید یک بار همه وسایل و شرایط جور باشد و پزشک بتواند با آرامش ذهن از تمام توان تخصصی و تجربه‌اش بهره گیرد.

امیدوارم دیگر مطب نداشتن در طول دوره حرفه پزشکی، به عنوان افتخار در رسانه‌ها مطرح نشود و سیاستگذاران سلامت به این حد از بضاعت عقلی و تجربی برسند که برای ارتقاء کیفیت، باید دور حلقه محکم جمع شد و  برنامه‌ریزی کرد نه اینکه آن را نابود کرد و با تخیلات بچگانه در هوا توهم ‌نگاره کرد.