به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون، دیابت یکی از بیماری‌های رایج عصر ماست که کنترل آن دشوار و هزینه‌بر است و عوارض جانبی فراوانی دارد. پیوند جزایر لانگرهانس، که تولیدکننده انسولین و کاهنده قند خون هستند، روشی درمانی برای این بیماری محسوب می‌شود؛ اما از آنجا که دیابت یک بیماری خود ایمنی است، جزایر پیوندشده در معرض سیستم ایمنی فرد دریافت‌کننده مجدداً تخریب می‌شوند.

یکی از روش‌های محافظت از جزایر پیوند شده قرار دادن آنان در پوششی است که ضمن عبور اکسیژن و مواد مغذی از عبور اجزای سیستم ایمنی که جزایر را تخریب می‌کنند جلوگیری کند. با این حال پوشش‌های تولید شده تا امروز قادر به جلوگیری از عبور سایتوکین‌ها و آنتی‌ژن‌های مربوط به خود جزایر نبوده‌اند.

به منظور غلبه بر این مشکل، ژیلا ایزدی، دکتر حاجی زاده، دکتر حمید اکبری جوار، دکتر بهاروند و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تهران، انیستیتو پاستور و دانشگاه علوم پزشکی شیراز، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن در فضای داخلی پوشش محافظ فراگیرنده جزایر لانگرهانس پروتئین‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی متصل شده بود.

نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی و معتبر Biomaterials به چاپ رسیده است، نشان می‌دهد، استفاده از پوشش تولید شده در این پژوهش، مقاومت جزایر در برابر سیستم ایمنی را به شکل معنی‌داری افزایش می‌دهد. همچنین محققان این طرح اثر استفاده از پوشش دارای تعدیل کننده سیستم ایمنی در فضای داخلی را در ایجاد امکان پیوند جزایر لانگرهانس گونه‌ای جانوری به گونه‌ای دیگر را مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد گروه‌های دریافت کننده جزایر در این پوشش جدید نسبت به گروه کنترل کاهش قند خون بیشتر را تجربه می‌کردند.

به گزارش ایسنا نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از تعدیل کننده‌های سیستم ایمنی در فضای داخلی پوشش‌ها روش موثری است و می‌تواند افق‌های تازه‌ای را در پیوند جزایر لانگرهانس و درمان دیابت ایجاد کند.