پایگاه خبری پزشکان و قانون؛

می‌دانید «کارد به استخوان رسیدن» یعنی چه؟
«ای بابا! دیگه طاقتم طاق شده! کارد به استخونم رسیده! نمی‌تونم این وضعیتو تحمل کنم!»

زندگی همان اندازه که از اتفاقات بزرگ تشکیل شده‌، نکته‌های کوچک هم دارد. نکته‌هایی که شاید همه ما آنها را بدانیم اما ‌گاهی فراموش می‌کنیم. همین نکات کوچک است که گاهی پیش‌درآمد اتفاقات بزرگ و سرنوشت‌ساز می‌شوند. آنها را جدی بگیرید؛

می‌دانید که بی‌عدالتی موجب خشونت  می‌شود. آیا نمی‌دانید چرا جامعه‌ ما به سمت رفتارهای خشونت‌آمیز نسبت به خود و دیگران‌ کشیده شده است؟

 یک انسان سالم شخصی است که از نظر روانی، فیزیکی و اجتماعی در شرایط بدون استرس، فشار و خشونت باشد. حال عمومی یک فرد از این سه نظر یعنی روانی، زیستی و اجتماعی که خوب باشد آن فرد در شرایط بهروزی و به زیستی است. اگر قرار است انسان سازنده اجتماع باشد، اجتماع نیز سازنده فرد است. یعنی یک رابطه دوطرفه که مکمل و متمم هم هستند. نمی‌شود یک انسان سالم در جامعه بیمار زندگی کند و برعکس؛ انسان‌های ناسالم نمی‌توانند جامعه سالمی بسازند. چیزی که خیلی آزار‌دهنده است، بی‌عدالتی است که در حقوق شهروندی شاهد آن هستیم.

 بی‌عدالتی موجب می‌شود آدم‌ها نسبت به هم بی‌رحم و خشن شوند. وقتی قانون نتواند حق شهروندی را‌ ادا کند، آن وقت هرکس فکر می‌کند باید خودش گلیمش را از آب بیرون بکشد. از طرفی فکر می‌کند دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد؛ بنابراین تا جایی که بتواند تلافی می‌کند و قانون را زیر پا می‌گذارد و از خطوط قرمز عبور می‌کند تا گلیمش را از آب بکشد.

به مسئولین محترم وزارت بهداشت هشدار می‌دهیم که دست از استثمار پزشکان طرحی و پزشکان جوان بردارند ‌و به حقوق واقعی آنها توجه بیشتری نمایند و از اجرای طرح‌های بی‌پایه و به دور از عدالت قاصدک و پلکانی و .... و تغییر شرایط کاری سلیقه‌ای و .... بپرهیزند. 

این پزشکان‌ عمدتا دوره‌های‌ سخت تحصیلات طولانی و طاقت‌فرسای عمومی و تخصصی را گذرانده‌اند و‌ در مناطق محروم و با شرایط و امکانات کم‌ مشغول خدمت شده و خدمات موثر و حیاتبخشی ارائه می‌دهند و در واقع حافظان آبرو و حیثیت شما مسئولین هستند و خود به خود با شرایط سخت روحی و مالی درگیر هستند. شما شرایط آنها را سخت‌تر نکنید و به معیشت و احقاق حقوق واقعی آنها و پرداخت به موقع دست رنج آنها توجه نمایید و بدانید آنها در این  شرایط سخت چیزی برای از دست دادن ندارند و آستانه تحمل‌پذیری‌شان پایین و شرایط شکننده‌ای دارند‌ و توان انتظار پرداخت‌های تاخیری‌ را ندارند.

 لطفا‌ سریعا به مشکلات مالی و حق‌الزحمه آنان رسیدگی نمایید و قبل از پرداخت وزارت‌نشینان، به آنها توجه کنید.

صدای فریاد آنها را بشنوید که دیگر طاقتشان طاق شده؛ نگذارید‌ کارد آنها‌ به استخوان برسد.