پایگاه خبری پزشکان و قانون؛

انسان‌های جهان با یکدیگر به طور زنجیره‌وار ارتباط داشته به یاری و همراهی هم نیاز دارند. از سویی وجود حداقلی از آرامش و رفاه اقتصادی-اجتماعی حق همه‌‌ انسان‌ها است.

در این میان وجود اقشار آسیب‌پذیر یا اتفاقات طبیعی باعث می‌شود که سازمان‌‌های غیردولتی علاوه بر نقش پایش دولت‌ها و نظارت بر آنان در مورد انجام وظایف خود درقبال آسیب‌دیدگان، خود نیز به میدان آمده و خدمات داوطلبانه ارائه دهند.

فعالیت داوطلبانه عملی است که یک فرد بدون دریافت پول و بدون ملاحظات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در برابر اقشار آسیب دیده انجام می‌دهد. تاریخ تاسیس اولین سازمان کار داوطلبانه بنا بر روایتی به سال ۱۸۱۵ میلادی می‌رسد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز در سال ۱۹۸۵ برای ترویج کار داوطلبانه پنجم دسامبر را به عنوان روز جهانی داوطلب انتخاب کرد.

امروزه تعداد زیادی از سازمان‌های داوطلب در دنیا وجود دارد. به عنوان مثال بیش از ۶ میلیون از جمعیت ۶۰ میلیونی ایتالیا حداقل یک‌بار در ماه کار داوطلبانه انجام می‌دهند و بیش از ۱۲ میلیون از جمعیت ۳۶ میلیونی کانادا به کار داوطلبانه مشغول هستند و این مساله آن‌قدر اهمیت دارد که یک هفته برای تقدیر از چنین فعالیت‌هایی در این کشور‌ لحاظ شده است...

کشور ما از نظر سابقه و سرمایه فعالیت‌های داوطلبانه هنوز نوپا محسوب می‌شود و البته باید در همین جا کوشش‌های افراد دخیل در انجام فعالیت‌های داوطلبانه و کمک به اقشار آسیب دیده و بالطبع گسترش فرهنگ فعالیت‌های داوطلبانه را ستود.

فعالیت داوطلبانه نمادی از اتحاد انسان‌ها‌ در دنیا است و در واقع‌ فرصتی برای نیروهای داوطلب است تا با انجام کارهایی در حد توان و وسع خود، کمکی به تغییر شرایط اجتماعی و توانمندی اقشار آسیب‌دیده بپردازند.

باید تاکید‌ گردد داوطلب، یک مفهوم شخصیتی مطلق و همیشگی نیست. داوطلب امروز ممکن است فردا در جایگاه نیاز به کمک قرار گیرد و کمک‌گیرنده دیروز می‌تواند داوطلب کوشای امروز باشد. نکته مهم همانا اهمیت وجودی هر انسان و اتحاد آنان و نیاز گریز‌ناپذیر آنان به یکدیگر است تا در مواقع مشکلات و آسیب‌ها یک فرد یا یک جمعیت احساس رهاشدگی نکند و این اطمینان را داشته ‌باشد که در هر موقعیتی جزئی از اجتماع و مورد حمایت آن است و در هر شرایط - هر چقدر سخت و دشوار- فرصت تنفس، بازگشت به شرایط آرمانی و در یک کلام زندگی برای او وجود دارد. حس اطمینانی که همه ما و در هر شرایطی برای ادامه زندگی به آن نیاز داریم.

نویسنده صمیمانه‌ترین درودها را نثار فعالانی می‌کند که بدون چشمداشت و خودنمایی، پس از انجام وظایف روزمره خود، زمانی را برای کار داوطلبانه اختصاص می‌دهند.