پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)؛

بر اساس تغییرات آب و هوایی آینده، الگوهای تغییریافته بارش و افزایش سطح دریا‌ها، انتظار می‌رود که فراوانی و شدت سیلاب‌ها در بسیاری از نقاط جهان افزایش یابد.

در این نوشتار، شواهد اپیدمیولوژیک و اثرات بهداشتی مربوط به سیل را بررسی خواهیم کرد.

مرگ و میر ناشی از سیل در کشورهای در حال توسعه و کم درآمد مورد مطالعه قرار گرفته است. بیشترین مرگ و میر ناشی از سیل، به‌دلیل «غرق شدگی» یا «ضربه» به بدن افراد، مانند برخورد با اشیاء در آب‌های با جریان سریع رخ می‌دهد. تعداد مرگ و میرها به ویژگی‌های سیل، از جمله سرعت آن (سیلاب‌های ناگهانی خطرناک‌تر از آنهایی هستند که به آرامی شروع شده‌اند)، عمق و وسعت سیل بستگی دارد.

بسیاری از غرق شدگی‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که سیلاب وسایل نقلیه را می‌برد. شواهد مربوط به سیل‌های ناگهانی در کشورهای با درآمد بالا نشان می‌دهد که بیشترین مرگ‌و‌میر، ناشی از غرق شدگی است و به ویژه در ایالات متحده مربوط به غرق شدگی در داخل خودرو است.

اطلاعات در مورد عوامل خطر مرگ و میر ناشی از سیل همچنان محدود است، اما مردان بیشتر در معرض خطر هستند. کسانی که در خانه‌های خود غرق می‌شوند، عمدتا سالمند هستند.

اگر چه خطر مرگ در طول مدت سیلاب به وضوح افزایش می‌یابد، بررسی‌ها نشان می‌دهند که در سال بعد از سیل، ‌مرگ و میر در افراد ۴۵-۶۴ ساله‌ای که در مواجهه با سیل بوده‌اند ۵۰ درصد افزایش می‌یابد.

شواهد غیرقابل انکاری در مورد مرگ‌و‌میر ناشی از اسهال در کشورهای کم درآمد گزارش شده است. داده‌های حاصل از نظارت معمول و ثبت پذیرش بیمارستان به طور مشابه نشان می‌دهد که اسهال بیشترین (۲۷ درصد) علت مرگ ناشی از سیل بنگلادش بوده است.
 

صدمات و آسیب های ناشی از سیل ممکن است در کسانی که تلاش می‌کنند خود، خانواده یا دارایی‌های ارزشمندخود را از خطر دور کنند و هنگامی که افراد به خانه‌ها و محل کار خود باز می‌گردند و در حین عملیات پاکسازی (از جمله ساختمان‌های ناپایدار و کابل‌های برق الکتریکی) ممکن است آسیب ببینند.

اطلاعات تعجب برانگیزی درباره میزان صدمات ناخوشایند سیل در دسترس است، در حالی که اغلب آنها به طور معمول گزارش نشده یا به عنوان معلول سیل شناخته نشده‌اند.

در شرایط سیل، امکان افزایش انتقال بیماری‌های مدفوعی دهانی به ویژه در مناطقی که مردم دسترسی به آب بهداشتی ندارند، وجود دارد. مطالعات منتشر شده از افزایش وبا، هپاتیت A و E ، کریپتوسپوریدیوز، اسهال به دلایل نامعلوم، فلج اطفال، روتا ویروس، حصبه و پاراتیفوئید حکایت دارند.

به نظر می‌رسد در کشورهای با درآمد بالا، خطر بیماری اسهال کم است. ولی با این حال، اسهال و بیماری‌های گوارشی به طور قابل ملاحظه‌ای با تجمع سیلاب در خانه یا حیاط همراه می‌باشد.

 

رابطه پیچیده‌ای بین سیل و بیماری‌های منتقله توسط جانوران وجود دارد.

بسیاری از عفونت‌های مهم توسط پشه‌ها که در آب‌های ساحلی یا کندحرکت (آبریز‌ها، حوضچه‌ها) تخمگذاری می‌کنند منتقل می‌شوند. جمع شدن آب‌های سطحی به دلیل مسدود شدن زه‌کشی‌ها، به ویژه در مناطق شهری، می‌تواند همراه با افزایش انتقال مالاریا فلیاریازیس لنفاوی و بیماری آربویروس باشد، حتی گزارش‌هایی دال بر تاثیر سیل در افزایش احتمالی ویروس نیل غربی در میان اقامتگران آپارتمانی در رومانی وجود دارد.

بیماری‌های منتقله از طریق جوندگان ممکن است در طول باران‌های سنگین و سیل نیز به دلیل تغییر در الگوهای تماس افزایش یابد. نمونه‌هایی از جمله سندرم ریه Hantavirus و لپتوسپیروز و احتمال تب دانگ گزارش شده است.
 

سازمان بهداشت جهانی به طور کلی پذیرفته است که بلایای طبیعی مانند زمین لرزه و سیل، عواقب روانی بر روی افراد متعهد، که اکثر آنها در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند، می‌گذارد؛ اختلالات روانی رایج در جهان سوم سندرم استرس پس از سانحه و خودکشی است. در حالی‌که اختلال روانی رایج در کشورهای توسعه یافته‌، اضطراب، افسردگی است.

علاوه بر یافته‌های فوق، بررسی‌ها نشان‌دهنده سایر اثرات احتمالی یا ضعیف بهداشتی مربوط به سیل، از جمله کراتیت آکانتاموبایی‌، صرع‌، لوسمی، لنفوم، سقط خود به خود، میلوئیدوز‌، اثرات آلودگی‌های شیمیایی‌، عفونت ناشی از کرم‌های خاکی و شیستوزومیازیس هستند.