از هر طرف که رفتم، جز وحشتم نیافزود
ترس‌های امروز جامعه پزشکی، منجر به ایجاد و ایجاب فکر خروج از پزشکی در ذهن پزشکان امروز می‌شود. این ترس‌ها و بسیاری دیگر، همگی مرهون اقدامات افرادی است که در لباس مسئول و رسانه در پس نقاب نوع‌دوستی و قانون‌گرایی، تیشه به‌دست به دنبال ریشه‌های بهداشت و درمان این مرز و بومند...
پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)؛
ترس، احساسی معمولاً ناخوشایند اما طبیعی است که در واکنش به خطراتِ واقعی ایجاد می‌شود. ترس خاص عبارت از ترس گزاف و دوامدار از یک شیء و یا موقعیت خاصی است. ترس‌های خاص را در چارچوب علم عقلی و عصبی می‌توان به گروه‌های مختلف تقسیم کرد.
ترس از حیوانات، ترس از عوامل طبیعی، ترس در برابر موقعیت‌های خاص و تنگنا‌ترسی، ترس از خفگی، ترس از خون، ترس از استفراغ و ....
سخن از ترس از خون شد؛ یاد همکاران پزشک افتادم که کار و زندگیشان در پزشکی عمومی و بسیاری از تخصص‌ها با این شرایط عجین شده و دیگر ترسی از آن ندارند اما این گروه صنفی امروزه ترس‌های جدیدی را تجربه می‌کنند؛ ترس‌هایی که شاید مشابه آن را در کمتر صنف یا گروه کاری ببینیم.
ترس‌های جامعه پزشکی امروز، ناشی از مجموعه‌ای از اتفاقاتی است که در پیرامون این گروه رخ داده یا در حال رخ دادن است؛
ترس از خطرات حین جابجایی بین شهرها در طرح اجباری،
ترس از مشقت در تامین معاش حین طرح اجباری،
ترس از عدم تامین جانی در محل خدمت،
سکونت و کوی و برزن،
ترس از هر اظهار‌نظر مغرضانه افراد که منجر به خدشه‌دار شدن موقعیت کاری شود،
ترس از درگیری در پرونده قضایی به ازای هر ویزیت یا اقدام درمانی،
ترس از تبلیغات منفی و مخرب توسط رسانه‌های مختلف،
ترس از اظهار نظرات عوام‌فریبانه برخی مسئولین،
ترس از تصمیمات و اقدامات خلق‌الساعه و ناکارشناسانه متولیان بهداشت و درمان،
ترس از به هم‌ریختگی بنیان اقتصاد درمان،
ترس از مسئولی که به فکر پرسنل درمان نیست،
ترس از کسورات مختلف بر حق‌السعیی که معلوم نیست چه زمانی پرداخت می‌شود،
ترس از نداشتن تامین اجتماعی،
ترس از ابهام در آینده شغلی،
ترس از اختلال در معیشت روزمره با عدم افزایش منطقی مزد کار،
ترس از...
این ترس‌ها و بسیاری دیگر که از قلم افتاده، منجر به ایجاد و ایجاب فکر خروج از پزشکی در ذهن پزشکان امروز می‌شود. این ترس‌ها و بسیاری دیگر، همگی مرهون اقدامات افرادی است که در لباس مسئول و رسانه در پس نقاب نوع‌دوستی و قانون‌گرایی، تیشه به‌دست به دنبال ریشه‌های بهداشت و درمان این مرز و بومند.
اگر می‌خواهیم روزی میراث‌گذار زمین سوخته بهداشت و درمان در کشورمان نباشیم، امروز باید این ترس‌ها را ریشه‌یابی‌کنیم و به رفع آنها بکوشیم.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید