به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که واقعیت مجازی می‌تواند زندگی را برای افراد مبتلا به زوال عقل ساده‌تر کند.

خطر ابتلا به زوال عقل در افراد مسن افزایش می یابد و فرد مبتلا به آلزایمر می شود. زوال عقل یا دمانس یا خِرَدسودگی در پزشکی و روان‌پزشکی، اختلال مزمن و گاهی حاد فرایندهای روانی به علت بیماری عضوی مغز است که با تغییر شخصیت و نئاندرتال شدن و موقعیت‌ناشناسی و اختلال در حافظه و داوری و اندیشه همراه می‌شود.

شایع‌ترین نوع دمانس، زوال عقل سالخوردگی یا بیماری آلزایمر است. از دیگر عوامل ایجاد دمانس می‌توان به سکته مغزی، روان‌آشفتگی "دلیریوم" ناشی از سمی شدن بدن در اثر مواد مخدر و روان‌گردان و بیماری‌های ناشایع ولی معروف مانند جنون گاوی اشاره کرد.

به عنوان مثال، با توجه به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) بین سالمندان، آفریقایی-آمریکایی‌ها بیشترین خطر ابتلا به آلزایمر وجود دارد. پس از آن مردم اسپانیا و سپس سفید پوستان غیر اسپانیایی قرار دارند.

CDC اعلام کرد که بزرگ‌ترین رشد بیماری آلزایمر در دهه‌های آینده بین مردم اسپانیایی و آفریقایی-آمریکایی ها رخ می دهد.

در پژوهش حاضر، محققان دانشگاه کنت انگلیس هشت نفر از افراد مبتلا به زوال عقل بستری در بیمارستان را مورد مطالعه قرار دادند این افراد شرکت کننده بین 41 تا 88 ساله بودند.

این تیم یافته های خود را در مجموعه مقالات Proceedings of the 2019 CHI Conference on Human Factors in Computing Systems منتشر کرد.

با استفاده از واقعیت مجازی (VR)، شرکت کنندگان طی 16 جلسه به 5 محیط مختلف دسترسی پیدا کردند. محیط‌های مجازی کلیسای جامع، جنگل، ساحل شنی، ساحل سنگی و حومه شهر بودند.

محققان این جلسات را تحت نظارت قرار داده و همچنین بازخورد شرکت کنندگان و پرستاران آنها را جمع آوری کردند.

یافته‌ها نشان داد که محیط های مجازی به بیماران در یادآوری خاطرات قدیمی کمک می کند. برای مثال یک بیمار با دیدن یک پل در محیط سفری که قبلا داشت را به‌یاد آورد.

نویسندگان معتقدند به دلیل سخت بودن ایجاد انگیزه یادآوری خاطرات برای افراد مبتلا به این بیماری، VR کمک قابل توجهی برای بازیابی خاطرات است. بیماران گزارش دادند که جلسات VR برای آنها مثبت بوده و سطح روحیه و تعاملشان را افزایش داده است. پرستاران نیز اظهار داشتند که VR تعاملات آن ها با بیماران را عمیق تر کرده است.

یکی از محدودیت‌های اصلی نمونه کوچک افرادی بود که مورد مطالعه قرار گرفتند و محققان دلیل آن را فرایندهای طولانی ارزیابی توانایی‌های بیماران مبتلا به اختلال حافظه اعلام کردند.

یکی دیگر از محدودیت‌های این مطالعه این بود که محققان تنها در یک بیمارستان به تحقیق پرداختند که تعمیم یافته‌های این تحقیق به سایر جمعیت‌ها را مشکل می کند.

با این حال، این اولین تحقیقی است که مفهوم VR را به عنوان فضایی شخصی برای بیماران در مراقبت طولانی مدت ارائه می دهد.

نویسندگان پیشنهاد می کنند که زمینه های تحقیقات آینده می تواند شامل بررسی استفاده از VR در بیماران با رفتارهای چالش انگیز و تحقیق در مورد VR به عنوان تحریک مغزی برای افراد مبتلا به زوال عقل باشد.

اگر چه این مطالعه از پنج محیط مجازی تعریف شده، استفاده می کند، نویسندگان می گویند که می توان محیط شخصی را برای بیماران خاص طراحی کرد. به عنوان مثال، توسعه دهندگان VR می توانند خانه‌های بیمار یا مکان‌هایی که مخصوص آن‌هاست را با استفاده از ویدئو 360 درجه بازسازی کنند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران، با تحقیق بیشتر، امکان ارزیابی عناصر محیط مجازی به نفع بیماران و حتی موثرتر از VR به‌دست خواهد آمد.