-        حراج درمان با تعرفه‌های غیرواقعی و غیر معقول با دریافت حق ویزیت ناچیز سه چهار هزار تومانی برای ویزیت تخصصی

-        رقابت ناسالم با بخش خصوصی در ارائه خدمات سرپایی و به تبع آن در خدمات بستری  و به تبع آن به نابودی کشاندن بخش خصوصی 

-        تخریب جایگاه پزشکان و ارج و قرب خدمات پزشکی با دریافت هزینه‌های بسیار ناچیز

-        تحمیل هزینه‌های هنگفت به هزینه‌های دولتی از محل بودجه عمومی وزارت بهداشت و درمان در نتیجه ساخت و ساز‌های فراوان مورد نیاز و گسترش بی‌رویه مستغلات و هزینه‌های جاری و نگهداری آنها با وجود ساختمان‌های فرسوده نیازمند تعمیر یا بازسازی در بخش درمان بستری

-        تحمیل هزینه‌های هنگفت به بیمه‌ها به علت ایجاد خدمات القایی ناشی از خدمات ارزان بدون محدودیت و در واقع برنامه حراج خدمات درمانی‌ با ایجاد بازار‌های حراج در شش روز هفته

-        مشغول نمودن بیش از حد نیروی آموزشی هیئت علمی در خدمات درمانی به‌جای پرداختن به امر آموزش و پژوهش

-        ارجاع خاموش و جابجایی بیماران از بخش موظف صبح به بخش غیر‌موظف‌ کلینیک ویژه در خدمات سرپایی و مخصوصا خدمات بستری

-        مغایرت با اصل ۴۴ قانون اساسی و افزایش تصدی‌گری بخش دولتی در بخش بهداشت و درمان

-        ایجاد زمینه برای خدمات القایی در بخش درمان و دور شدن وزارت از وظیفه حاکمیتی اصلی در بخش بهداشت و پیشگیری و آموزش و پژوهش

-        تنگ شدن فضای درمانی برای ارائه خدمات درمانی اورژانس و‌ مراقبت‌های ویژه  و مبرم به ویژه خدماتی که زمینه ارائه آنها در بخش خصوصی کمتر فراهم شده است

-        تضییع حقوق بیماران با عدم امکان رعایت استاندارد‌ها به علت اولویت کمیت بر کیفیت ناشی از شلوغی و ازدحام در این کلینی‌کها در نتیجه ارزانی کاذب خدمات

-        نقض علنی سیاست ‌پزشک خانواده و سطح بندی و نظام ارجاع‌ و رواج بیش از پیش تخصص‌گرایی و عدم اعتماد به دروازه‌بان تیم سلامت بین مردم و بیماران 

و  ......

 

از آنجا که خصوصی سازی اصل اجتناب ناپذیر در توسعه است و تصدی‌گری دولت ضد‌توسعه،

 بدون شک راه رفته را در آینده نه چندان دور باید بر‌گردیم. 

هزینه این رفت و برگشت‌ها را چه کسی خواهد پرداخت‌؟