مهاجرت پزشکان؛ بهترین گزینه ممکن
جناب آقای دکتر حریرچی با مطرح کردن موضوع مهاجرت گسترده پزشکان موجب طرح دوباره یک درد قدیمی گردید. اما متاسفانه نوع طرح موضوع به نحوی است که به شکلی نگران کننده در مورد مهاجرت همکاران پیش داوری شده است و برای کشور موجب خسارت فرض شده است. جدای از آنکه فضای عمومی کشور ممکن است عده‌ای از همکاران را متمایل و ترغیب به کنده شدن از خاک مادری نماید اما دلیل اصلی مهاجرت پزشکان نبود بازار کار آرام، امن و آینده‌دار در کشور است.
سال‌ها پیش به مسئولین ذوق‌زده وزارت بهداشت که با رندی تمام و در عملیاتی شبیه به پروژه‌های امنیتی تعداد پذیرفته شدگان دوره‌های تخصصی را به یکباره بالا بردند تذکر دادیم که تصور متوهمانه‌شان از اینکه با افزایش تعداد نفرات خواهند توانست رقابت منفی برای تصاحب جایگاه‌های شغلی را تا ابد تشدید کنند، یک خیال خام است.
از بدیهی‌ترین اصول اقتصادی که متاسفانه از مسئولین وزارت کسی به آن تسلطی ندارد، اصل تعادل در بازار کار است و اینکه نمی‌توان طرف عرضه را تا ابد ادامه داد و به طرف تقاضا بی‌توجهی کرد.
آنچه رخ داده است اشباع طرف تقاضا در بازار کار پزشکی در ایران است که بارها بابت آن هشدار داده شد ولی تفرعن حاکم بر دوره وزارت بهداشت و درمان قبلی اجازه شنیده شدن آن را نداد.
اینک پزشکان بهترین گزینه ممکن برای خود و کشور را انتخاب می‌کنند زیرا با خروج‌شان از کشور و انتخاب کشورهای مناسب و حضور در بازارهای کار جدید زندگی خودرا نجات می‌دهند و هم با کاهش طرف عرضه پزشک، تعادل در بازار کار داخل کشور را فراهم می‌آورند.
وقتی هنوز صدای دلسوزان شنیده نمی‌شود و هنوز عوام فریبان بر طبل‌های کمبود عددی پزشکان می‌کوبند و به بدیهی‌ترین اصول بازارهای منابع انسانی بی‌توجهی می‌نمایند تنها چاره عاقلانه برای کشور و افراد، حضور آنها در بازارهای کار دیگر کشورها است.
تا زمانی که به جای پیروی از دانش نوین در مدیریت نیروهای انسانی آن هم در حوزه‌ای همچون سلامت که پایه‌های اصلی آن بر توانایی‌های نیروی انسانی استوار است، به دنبال پیش فرض‌های نادرست مدیران عوام‌زده باشیم، بهترین کار نجات فردی باقی‌ماندگان تایتانیک سلامت است.
البته ما اعتقاد داریم که سازمان نظام پزشکی به عنوان نهاد صنفی می‌تواند و باید در کنش‌های بازار کار مداخلات جدی‌تر نماید اما به نظر می‌رسد که بحران تئوریک در سازمان در این زمینه جدی و مانع گشوده شدن ذهن‌ها و دست‌ها در سازمان است.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید