به گزارش پایگاه خبری پزشکان وقانون (پالنا)، در بخشی از این بیانیه آمده است: یکایکِ ما از فشارها و رقابت‌های سنگینی که برای ورود به رشته‌های علوم پزشکی وجود دارد آگاه هستیم و در برهه‌ای از زندگی عیناً آنها را لمس و اثرات زیانبارِ آن را تجربه‌ کرده‌ایم؛ ولی قطعاً راهِ فائق آمدن به آن را افزایشِ ظرفیت بی‌پشتوانه و بدونِ زیرساخت و امکاناتِ این رشته‌ها نمی‌دانیم.

همان‌طور که طبقِ آمار رسمی نظام پزشکی کشور در طی سالهای ۸۸ تا ۹۷ قریب به ۱۰۰ درصد در رشته‌ پزشکی و ۱۲۰ درصد در رشته‌ دندانپزشکی افزایشِ ظرفیت داشته‌ایم و این مشکلات حل نشده‌اند.

طرح دو فوریتی افزایش پذیرش در رشته‌های علوم پزشکی اخیرا تقدیم مجلس شورای اسلامی شد. طرحی که ۸۶ امضا دارد و طراحان آن امیدوار هستند در مجلس به تصویب برسد. اما جامعه پزشکی کشور از منتنقدان جدی این طرح است. در طرح نمایندگان به این موضوع اشاره شده است که ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی و رشته علوم پزشکی مهم‌ترین عامل در تعیین نرخ سرانه پزشک در دراز مدت است و ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی و علوم پزشکی در ایران نسبت به اغلب کشورها کمتر است.

در ادامه این طرح با تاکید بر اینکه جمعیت کشور افزایش یافته و نیاز به ارائه خدمات پزشکی در مناطق مختلف کشور وجود دارد، سازمان سنجش کشور موظف شده است که ظرفیت پذیرش رشته‌های علوم پزشکی در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ و بعد از آن به دو برابر افزایش یابد. این طرح همچنین خواستار انتقال دانشجویان رشته‌های علوم پزشکی واجد شرایط به داخل کشور است. طراح اصلی این طرح یوسف داوودی نماینده سراب در مجلس است.

گفتنی است پیش از این سازمان نظام پزشکی نیز طی نامه‌ای به علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی از این طرح انتقاد کرده و آن را مایه نگرانی دانسته است. محمدرضا ظفرقندی رئیس کل سازمان نظام پزشکی در این نامه نوشت که یقینا طرح مساله کاملا تخصصی و فنی ظرفیت‌های دانشجویی پزشکی بدون توجه به زیرساخت‌های لازم برای آموزش پزشکی از جمله تعداد اساتید و تعداد تخت‌های بیمارستان‌های آموزشی و تجهیزات بالینی مورد نیاز، موجب خسارت‌های جبران‌ناپذیر به این رشته خطیر خواهد شد.

وزیر بهداشت هم با این طرح به مخالفت پرداخته و گفته است: معتقدیم افزایش ظرفیت دانشگاه‌های علوم پزشکی، برای نظام سیاسی و نظام اجتماعی کشور مشکل‌آفرین خواهد بود، ما باید برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تری برای ماندگاری پزشکان در مناطق محروم انجام دهیم و برنامه‌های انگیزشی بهتری را در کشور اجرا کنیم و صرفا با افزایش کمی به این هدف نمی‌رسیم.