به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، علی رضا جهانگیری فرد، صبح چهارشنبه در دومین کنگره بین المللی بیهوشی قلب در مرکز همایش های رازی تهران، افزود: در حال حاضر ۸ مرکز آموزشی فلوشیپ بیهوشی قلب در کشور فعال است.

رئیس انجمن بیهوشی قلب ایران، با اشاره به ۲۲۰ عضو انجمن گفت: ۱۵۰ نفر از اعضای انجمن را پزشکان فلوشیپ بیهوشی قلب تشکیل می دهند، بیهوشی فقط مربوط به اتاق عمل نیست، ما موظف هستیم از قبل از اتاق عمل، بیمار را چک کنیم و این موضوع باعث کاهش بار مالی در نظام سلامت و رضایتمندی بیمار می شود.

وی از بیهوشی در اتاق عمل به عنوان یک رشته "های تک" نام برد و افزود: در حال حاضر اکوکاردیوگرافی توسط متخصص بیهوشی قلب در اتاق عمل انجام می شود، در حال حاضر همه مراکز جراحی کشور دارای فلوشیپ بیهوشی قلب هستند، بیهوشی در جراحی قلب متفاوت از جراحی های عادی محسوب می شود، چون حمایت قلبی و ارگان های مختلف بدن در این نوع جراحی متفاوت است و باید برای بیمار، اقدامات پیشرفته بیهوشی انجام داد.

جهانگیری‌فرد در پایان همچنین بر ضرورت مراقبت های بعد از عمل تاکید کرد و ادامه داد: نقش بیهوشی قلب، بسیار جامع است.

همچنین علی اکبر ولایتی رئیس بیمارستان مسیح دانشوری اظهار داشت: بیهوشی در ایران موضوع تازه ای نیست و اگر به تاریخ تمدن کشورمان توجه کنیم، متوجه اهمیت بیهوشی در علم طبابت خواهیم شد، از سال ۱۳۷۶تا کنون ۱۱۷۶ مورد پیوند قلب در کشور انجام شده است، ۲۶۰ مورد از این تعداد پیوند قلب در بیمارستان مسیح دانشوری بوده است که با همکاری متخصصین بیهوشی قلب صورت گرفته است.

وی افزود: فردوسی در کتاب شاهنامه به هوشبری و بیهوشی اشاره کرده است، همچنین در یکی از متون بازمانده از دوران ساسانی نام یک ماده بیهوشی به میان آمده است، در اغلب متون قدیمی در کنار دارو‌های بیهوشی کلمات بنگ و منگ به کار رفته است و پس از اسلام رایج‌ترین دارو‌های بیهوشی "مردم گیاه" یا "مهرگیاه" بوده که به شکل آدمک است، گیاه مرسوم دیگری به نام خشخاش برای بیهوشی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

به گزارش مهر ولایتی در پایان گفت: در داستان امیر ارسلان نامدار طرز استفاده از یک داروی بیهوشی ذکر شده و عطار نیشابوری نیز در اشعار خود به داروی بیهوشی اشاره کرده است، عقیلی خراسانی، حکیم تنکابنی، بهاء الدوله رازی در متون طبی ایرانی پیش و پس از اسلام که درباره بیهوشی مطلب آورده‌اند، بسیار است و این نشان از قدمت روش‌هایی هوشبری در طب ایرانی بوده و این موجب افتخار ایران و ایرانیان است.