به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، محمد هاشمی درباره هزینه‌های کمرشکن سلامت افزود: وقتی خانواده‌ها با هزینه‌های کمرشکن سلامت مواجه می‌شوند، ممکن است پرداخت هزینه‌های سلامت را از طریق قربانی کردن سایر نیازهای اساسی خود مانند غذا و تحصیلات انجام دهند که این موضوع پیامدهای جدی برای خانوار یا افراد درون خانوار به همراه دارد.

وی افزود: نه تنها هزینه‌های درمان مستقیم، بلکه هزینه‌های غیرمستقیم مثل زمان و نقل و انتقال نیز می‌تواند منابع خانوار را مصرف کند. خانوارهایی که با شوک‌های بیماری شدید مواجه می‌شوند، ممکن است تلاش کنند اثر کوتاه مدت آن بر رفاه خانوار را از روش‌های مختلف مدیریت کنند، اما برخی از همین روش‌ها می‌تواند فقر را در دراز مدت تشدید کند.

مدیرکل روابط عمومی سازمان بیمه سلامت ادامه داد: هزینه‌های کمرشکن سلامت در واقع یک نوع شوک در مصرف است و اگر عضوی از خانوار آن قدر مریض شود که نتواند کار کند، آن وقت هزینه‌های کمرشکن سلامت به شوک درآمدی تبدیل می‌شود، بر اساس تعریف سازمان جهانی بهداشت، اگر هزینه‌های خدمات سلامت از ۴۰ درصد درآمد یا توان پرداخت خانوار بیشتر شود، کمرشکن تلفی می‌شود.

هاشمی گفت: صرف بخش عظیمی از منابع خانوار برای دریافت خدمات سلامت می‌تواند سطح استاندارد زندگی را در کوتاه مدت و بلند مدت تهدید کند، آن چنان که در کوتاه مدت، خانوار باید از مصارف جاری سایر کالاها و خدمات چشم پوشی کند و در بلند مدت نیز عواقبی مانند فروش و حراج دارایی‌ها، اتمام پس انداز و انباشت بدهی در انتظار خانواده است. آنچه نگرانی بیشتری ایجاد می‌کند، این است که هزینه‌های کمرشکن سلامت چه در کشورهای ثروتمند و چه در کشورهای فقیر جهان، وقوع نسبتا بالایی دارد.

به گزارش روابط عمومی سازمان بیمه سلامت وی در پایان اضافه کرد: البته آن‌چه تحت عنوان هزینه‌های کمرشکن سلامت در اظهارات رسمی عنوان می‌شود، معمولا نگاه به هزینه‌های مستقیم پزشکی دارند، اما هزینه‌های مستقیم غیرپزشکی و هزینه‌های غیرمستقیم سلامت خانوار نیز حجم زیادی از هزینه‌های سلامت را شامل می‌شود. مواردی مانند هزینه‌های رفت و آمد همراه بیمار، هزینه‌های خوراکی و اسکان همراه بیمار، هزینه ناشی از تغییر محل زندگی خانواده به علت بیماری یکی از اعضای خانوار، هزینه از کار افتادگی دائمی بیمار به علت بیماری از جمله این موارد است.