در سال ۱۳۹۰ که افتخار ریاست انجمن پزشکان عمومی اصفهان را داشتم‌، یکی از مراکز درمانی که تحت عنوان خیریه فعالیت می‌نمود‌، به‌خاطر اعتراض به حق یک همکار به وضعیت موجود درمانگاه‌، وی را اخراج کرده و سایر پزشکان را نیز تهدید نموده بود. در آن زمان انجمن اصفهان دارای نشریه‌ای بود که به طور مرتب و ماهانه منتشر می‌شد و اعتبار زیادی برای انجمن ایجاد کرده بود. با انتشار تخلفات آن خیریه در نشریه انجمن‌، مرکز مربوطه ناچار به عذرخواهی از پزشکان شده و آن همکار نیز مجددا به سر کار خود بازگشت اما لابی پرقدرت حامی این مراکز توانستند از طریق اداره کل ارشاد و به بهانه نداشتن مجوز مستقل جلوی ادامه چاپ نشریه اصفهان را بگیرند و از آن روز تا کنون دیگر این مجله منتشر نشد.

پس از گذشت چند ماه نیز به علت مهاجرت دو نفر از اعضای هیات مدیره اصفهان و عدم شرکت چند عضو دیگر به علت مشغولیت در شورای شهر و ... علی‌رغم نظر مخالف رئیس انجمن پزشکان عمومی ایران‌، برای تقویت هیات مدیره اصفهان اقدام به برگزاری انتخابات زود هنگام نمودیم و اتفاقا در هیات مدیره جدید‌، همکار دیگری که در آن زمان اختلاف دیدگاه زیادی با بنده داشت، رئیس انجمن اصفهان شد .

خیلی از دوستان همواره این گلایه و انتقاد را مطرح می‌نمودند که اگر کمی سیاست به خرج داده بودی‌، الان هم مجله اصفهان منتشر می‌شد و هم فلان شخص ریاست انجمن را نگرفته بود‌. پاسخ من که هنوز هم بدان معتقدم و گذشت زمان بیش از ۸ سال نیز نظرم را تغییر نداده آن‌ است که غرض از ایجاد نشریه و انجمن‌، دفاع از حقوق حقه همکاران است‌. گیریم که این نشریه منتشر شود و خاصیتی نداشته باشد یا من رئیس هیات مدیره‌ای باشم که فعال نباشد‌، که چه؟؟!

متاسفانه یکی از آفات مدیریتی که همواره ما را در موقعیت ضعف قرار داده آن است که بسیاری از مدیران برای حفظ فرعیات حاضرند از اصول بگذرند!

چند ماه پیش طی نامه‌ای از انجمن پزشکان عمومی ایران به رئیس کل نظام پزشکی‌، درخواست گردید که با سه نفر پزشک که در شهر بهبهان با عدم رعایت اخلاق حرفه‌ای اقدام به تخریب سایر پزشکان در فضای مجازی می‌نمایند برخورد قانونی در چهارچوب ضوابط و وظایف سازمان نظام پزشکی صورت پذیرد که متاسفانه اقدامی به عمل نیامد .

چندی بعد شخصی به نام تبریزیان به شیوه‌ای موهن حرفه پزشکی را زیر سوال برد و از رئیس کل محترم خواستار برخورد قانونی شدیم که به‌رغم قول ایشان باز هم اتفاقی نیفتاد‌. امروز می‌بینیم که سه نفر از همکاران ما به خاطر دادن عنوانی به شخصی که به‌علت ارتکاب جرایم مشهود تحت تعقیب قضایی بوده و علنا آن عنوان در مورد وی مصداق می‌یابد، به شلاق محکوم شده‌اند و متاسفانه آقای رئیس کل علی‌رغم روشن بودن تکلیف سازمان بر مبنای تصریح قانون‌، بازهم سکوت اختیار نموده‌اند‌! چرا؟!!

آقای رئیس کل‌، چه چیزی را قرار است حفظ کنند که ارزش آن از اعتبار و حیثیت جامعه پزشکی و قداست حرفه پزشکی بیشتر است؟!

قبلا نیز اتفاق افتاده است که پیشکسوتی محترم از مفاخر جامعه پزشکی پس از قرار گرفتن در راس مدیریت سازمان‌، ‌به علت انفعال و غفلت هم قدر خود و هم اعتبار سازمان را تنزل دهند‌. آیا اکنون نیز بناست همان شیوه ادامه یابد؟

ضمن ابراز تاسف از اینهمه انفعال در سطح مدیریت کلان سازمان و تاسف از اینکه بی‌توجهی و بی‌انگیزگی افراد را با پوشش ناکارآمدی قوانین توجیه می‌نماییم‌، امیدوارم با مطالبه‌گری بدنه جامعه پزشکی‌، بزرگان ما مسئولیتی که در چهارچوب قوانین و تعهدات اخلاقی پذیرفته اما به فراموشی سپرده‌اند را به یاد‌آورده و «انجام کار ماندگار» را فدای «ماندن» ننمایند.