خطر ویروس کرونای جدید ۲۰۱۹ و بیماری کووید ۱۹ چقدر است؟
جهان در حال قرنطینه کردن ماست، به امید آنکه شاهد گسترش و مرگ و میر اینچنینی نباشد. اینکه ما چه باید بکنیم واضح است و توسط متخصصین به کرات گفته شده و خواهد شد. قرنطینه بیماران حتی مشکوک، لغو تمامی تجمعات، لغو کلیه مسافرت‌های غیرضروری و تفریحی، قرنطینه شهرهای دارای بیمار نسبتا زیاد و «کمپین در خانه بمانیم.» هنوز دیر نشده، اما ما چه خواهیم کرد؟!
طبق مقاله Marc Lipsitch اپیدمیولوژیست استاد دانشگاه هاروارد و با توجه به رفتار ویروس و انسان‌ها و سیر بیماری تاکنون، «ظرف یک سال آینده، ۴۰ تا ۷۰ درصد از مردم جهان به ویروس کرونای جدید ۲۰۱۹ آلوده می‌شوند»!
ما هم امیدواریم که این پیش‌بینی اپیدمیولوژیک تحقق نیابد، اما اگر این ویروس در سطح جهان خوب مهار نشود، احتمال پاندمی در این حد بدبینانه و وحشتناک هم با توجه به سیر رشد بیماری دور از ذهن نیست.
اما جهان چگونه با ویروس مقابله می‌کند؟
شروع بیماری از چین بود. چین یک ماه انکار کرد، بعد از یک ماه مقابله قوی با ویروس را آغاز کرد. بسیاری کشورها از ابتدا مقابله قوی را شروع کردند و تفاوت آمار مبتلایان در چین و سایر نقاط دنیا، ناشی از تاخیر یک ماهه چین است.
ما چه کردیم؟!
مدتها انکار و وقت‌کشی کردیم؛ پروازها به/ از چین استمرار یافت؛ مسافران ورودی از چین را قرنطینه نکردیم؛ در شروع بیماری حاضر به لغو تجمعات و یا قرنطینه یک شهر نشدیم؛
نتیجه اینکه ایران در حال تبدیل شدن به دومین کشور صادر کننده کووید ۱۹ است! به شکلی که رئیس سازمان بهداشت جهانی گفته است: ۹۷ مورد انتقال بیماری از ایران به ۱۱ کشور جهان شناسایی شده است.
نگاهی به آمار بیندازیم:
طبق آمار رسمی، جمعیت فعلی جهان در دهم اسفند ۱۳۹۸ برابر با ۷.۷۶۷.۰۰۰.۰۰۰ نفر و جمعیت ایران ۸۳.۳۰۰.۰۰۰ نفر است.
ابتلاء ۷۰ درصدی مردم جهان یعنی چند نفر؟
۷۰ درصد جمعیت ایران چند نفرند؟
مرگ و میر بیماری حدود یک تا دو درصد گفته شده است. یک سوال ریاضی: دو درصد از ۷۰ درصد جمعیت جهان چقدر است؟ و دو درصد از ۷۰ درصد جمعیت ایران یعنی مرگ چند نفر؟!
قصد نگارنده سیاه‌نمایی نیست، اما نه ریاضیات، نه اپیدمیولوژی و نه کرونا با کسی شوخی ندارند!
برای جلوگیری از فاجعه باید فکری کرد.
جهان در حال قرنطینه کردن ماست، به امید آنکه شاهد گسترش و مرگ و میر اینچنینی نباشد. اینکه ما چه باید بکنیم واضح است و توسط متخصصین به کرات گفته شده و خواهد شد. قرنطینه بیماران حتی مشکوک، لغو تمامی تجمعات، لغو کلیه مسافرت‌های غیرضروری و تفریحی، قرنطینه شهرهای دارای بیمار نسبتا زیاد و «کمپین در خانه بمانیم.»
هنوز دیر نشده، اما ما چه خواهیم کرد؟!
اگر به عمق خطر پی ببریم، جلوگیری از تحقق پیش‌بینی فاجعه‌بار میسر خواهد بود.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید