با پیگیری بسیاری از کشورها و غربالگری مناسب در مبادی ورودی، سرعت گسترش کرونا در جهان کند و بطئی بود، اما با اهمال برخی کشورها از جمله ایران و تشخیص دیرهنگام مبتلایان اولیه و گم کردن مورد صفر بیماری در ایران و خودداری از قرنطینه به موقع و سختگیرانه بیماران اولیه، کشور ما به عنوان صادرکننده ثانویه و جدید کرونا شناخته شد و چندین کشور گزارشاتی از ابتلاء کرونا در افراد با سابقه سفر اخیر به ایران گزارش کردند. 

با فاصله زمانی بسیار کم، ایتالیا و سپس کل اروپا و در مرحله بعد آمریکا با آنچنان موج گسترده‌ای از بیماری کووید مواجه شدند که اصولا سابقه سفر از لیست شواهد تشخیصی خارج گردید و اپیدمی چینی به پاندمی به مفهوم واقعی همه‌گیری جهانی تبدیل شد.

تاخیر در مدیریت بیماری در فقط یک کشور، می‌تواند یک اپیدمی محدود و منطقه‌ای را به یک فاجعه جهانی تبدیل کند.

از دیگرسو، به نظر می‌رسد علی‌رغم توصیه‌های مکرر جامعه پزشکی، اپیدمیولوژیست‌ها و سازمان جهانی بهداشت مبنی بر پرهیز از بازگشت زودهنگام به شرایط عادی، دولتمردان ایران گام‌های اولیه برای برگشت به روال عادی و زندگی روزمره را بسیار پرشتاب برداشته‌اند.

پیش‌بینی موج دوم و حتی سوم ابتلا به کرونای جدید ۲۰۱۹ در این شرایط کار چندان سختی نیست.

اما آیا این اقدام مجددا تاثیر جهانی خواهد داشت؟

آیا جهان نیز متعاقب ایران، با موج‌های دوم و سوم کووید روبرو خواهد شد؟

آیا موج‌های بعدی، نظام خسته سلامت را فرو خواهد پاشید؟

باید منتظر ماند و دید.

۱۹ فروردین ۱۳۹۹ - ۷ آوریل ۲۰۲۰