به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، بر اساس گزارش‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) مهم‌ترین فاکتور‌هایی که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی باید به آن توجه ویژه‌ای داشته باشند؛ ارتقا بهره وری، کاهش هدر رفت انرژی و حذف زباله‌های تولیدی است.

بر اساس آماری که توسط این سازمان ارائه شده است، به طور متوسط ۲۰ تا ۴۰ درصد از منابع مصرفی در مراقبت‌های بهداشتی به هدر می‌رود و علت اصلی آن استفاده از سیستم‌های قدیمی در ارائه خدمات درمانی و مراقبتی است.

بنابر توصیه سازمان جهانی بهداشت، مراکز درمانی و بیمارستان‌ها باید تمرکز بیشتری بر روی این موارد داشته باشند:

۱_ نحوه عملکرد صحیح کارکنان و پرسنل درمانی
۲_ بهبود در کامیابی تجهیزات و تاسیسات بیمارستانی به‎ منظور ارائه خدمات درمانی و مراقبتی با کیفیت بهتر
۳_ کاهش خطا‌های پزشکی و اشتباهات پرسنل درمانی
۴_ بررسی و تحلیل نیاز‌های اصلی در سلامت جامعه و شناسایی و ارائه خدمات بهداشتی و درمانی مناسب

خوشبختانه پیشرفت‌های اخیر فناوری‌های نوین باعث یکپارچه‌سازی زیرساخت‌های بیمارستان هوشمند شده که به صورت یک سیستم هوشمند عمل می‌کند. این امر علاوه بر پیشرفت‌های قابل توجه در خصوص ارائه خدمات درمانی و مراقبتی به بیماران، منجر به کاهش چشمگیر هزینه‌های عملیاتی می‌شود.

سیستم‌های پیشرفته و زیرساخت‌های هوشمند بیمارستانی با عملکردی منظم به صورت یک سیستم واحد بر خلاف سیستم‌های جداگانه سنتی و قدیمی می‌تواند اطلاعات را با یکدیگر تبادل کند و توسط سیستم مدیریت ساختمان نظارت و کنترل شود.

به منظور کمک به مدیران خدمات درمانی، یک چارچوب مشترک برای بیان مفهوم بیمارستان هوشمند ایجاد شده است تا همه موسسات خدمات درمانی تلاش کنند که عالی‌ترین نوع خدمات درمانی را به مردم ارائه دهند.

عالی‌ترین مرتبه خدمات درمانی در سه اصل رسیدن به نتیجه بالینی مطلوب، مرکز قرار دادن بیمار و بهره‌وری بیماران از خدمات بهداشتی درمانی خلاصه می‌شود.

توسعه این طرح به طور سیستماتیک به بیمارستان کمک می‌کند تا جهت‌های سرمایه‌گذاری‌های اصلی مشخصی را تعیین کند، این سرمایه‌گذاری‌ها شامل موارد زیر است:

_ سرمایه‌گذاری‌های پزشکی و فناوری
_ طراحی تاسیسات بدنی و زیرساخت‌ها
_ سیستم‌ها و عملیات آی‌تی
_ مدیریت کلی اطلاعات

چهار حوزه‌ای که در ادامه به آن می‌پردازیم در بیمارستان‌های هوشمند باید به شیوه‌ای منظم مورد ارزیابی قرار گیرند تا زمانی هر کدام از این حوزه‌ها موجب تقویت آن سه اصل شوند.

در طراحی بیمارستان‌های هوشمند، درباره چگونگی تفاوت سرویس‌دهی به بیماران در بیمارستان باید یک بازنگری کامل انجام گیرد. از دیجیتالی کردن قرار ملاقات در بخش سرپایی برای توسعه دیجیتالی اتاق‌های بیمار که ارتباط صوتی و تصویری را پشتیبانی می‌کنند تا ارتباط سیستمی برای ارتباط مجازی بین بیماران و پزشکان، باید مورد ارزیابی و بازنگری قرار گیرد، این اقدام می‌تواند تأثیر قابل توجهی در وضعیت همه بیماران داشته باشد.

کیوسک‌های لمسی که برای پشتیبانی از اطلاعات بیماران، ثبت نام و پرداخت صورت حساب در بخش سرپایی قرار می‌گیرند، نمی‌توانند به تنهایی زمان انتظار را برای خدمات رسانی به بیماران کاهش دهند، اما می‌توانند فضای کمتری برای انتظار بیماران ایجاد کنند و استفاده از خدمات پزشکی را افزایش دهند.

با افزایش فناوری‌ها، حسگر‌ها و دستگاه‌های ارتباطی نحوه تعامل بیماران با خدمات دهندگان در بیمارستان‌ها به طور کلی جابجا می‌شود. نه تنها می‌توان برخی از مراحل مراقبت را به خارج از بیمارستان برد، بلکه نحوه مراقبت چند منظوره گروهی از بیمار را می‌توان در سراسر شبکه بیمارستان‌ها اجرایی کرد.

قابلیت پخش ویدیو به صورت زنده از اتاق‌های جراحی می‌تواند به اهداف آموزشی کمک کند، همچنین به پزشک متخصص اجازه می‌دهد تا از تخصص‌های خارجی برخوردار باشد.

اطلاعات بیمار و پخش زنده از اتاق عمل در یک دستگاه دیجیتالی برای پزشکان به نمایش گذاشته می‌شود و پزشکان را قادر می‌سازد تا درمان‌های از راه دور و مجازی را برای بیماران انجام دهند، این روش‌ها همچنین می‌تواند بر فرآیند و نیاز‌های پرسنلی در ایستگاه‌های پرستاری تأثیر بگذارد.

۳_ الزام طراحی لجستیک و پشتیبانی خدمات در بیمارستان‌های هوشمند

لجستیک، فرآیند برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بر خدمات و اطلاعات مرتبط خدمات از مبدأ تا محل خدمت رسانی که با هدف تامین نیاز مشتری انجام می‌گیرد. گسترش زیرساخت‌های فناوری در بیمارستان‌های هوشمند برای به حداقل رساندن هدر رفت مواد مصرفی و استفاده از فناوری پیشرفته علمی و بی‌سیم برای شناسایی و گزارش از مکان و استفاده از منابع پزشکی و غیرمجاز در بیمارستان می‌تواند به بیمارستان‌ها در کاهش چشمگیر هزینه سرمایه‌گذاری و هزینه بهره‌برداری کمک کند.

کاهش زمان خرابی تجهیزات، هماهنگ سازی با برنامه‌های درمانی بیماران و حتی مدیریت لیست بیماران در بیمارستان‌های یک یا چند تخصصی می‌تواند اثرات قابل توجهی در عملکرد بیمارستان داشته باشد. بهینه‌سازی تجهیزات بالینی و غیر بالینی در کل بیمارستان نه تنها باعث افزایش کارآیی کلی بیمارستان می‌شود بلکه دسترسی به تجهیزات مناسب را نیز تضمین می‌کند.

برای اطمینان از اهرم کامل توانایی‌های دیجیتالی در بیمارستان، باید در نحوه طراحی ساختار سازمان، تخصص و قابلیت‌های افراد متمرکز شد. در بیمارستانی که فرآیند‌های مراقبت و پشتیبانی از طرق مختلفی انجام می‌گیرد، باید توانایی پزشک و کارکنان غیر بالینی برای پشتیبانی از این روش جدید از نظر عملیاتی، سیستم‌های مدیریتی و شایستگی فناوری مورد بررسی قرار گیرد.

رعایت این چهار اصل می‌تواند موجب کشف راهکار‌ها و روش‌های دقیق و روشنی در بیمارستان‌ها برای ایجاد دیجیتالی شدن و ادغام آنها برای طراحی و عملیات شود.

با استفاده از ارتباطات سخت‌افزاری و به کمک نرم‌افزار‌های کاربردی پزشکان و پرسنل درمانی در هر موقعیت زمانی و مکانی دلخواه قادر به دسترسی اطلاعات مورد نظر خود هستند، آنها به سادگی و تنها با استفاده از تلفن همراه خود شرایط بالینی بیمار را کنترل کرده و وضعیت او را ارزیابی می‌کنند.

برخی از مزایای پیاده‌سازی زیرساخت‌های هوشمند در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی را می‌توان به صورت زیر شرح داد:

_ بهبود مدت زمان پاسخگویی و ارتباطات پرسنل، سیستم‌های اطلاعاتی پرسنل هوشمند این اجازه را به آنها می‌دهند تا واکنش‌های سریعی نسبت به حوادث رخ داده نشان دهند.

_ ارتباط بیماران با واحد پرستاری از طریق صفحه نمایش‌های تعبیه شده در اتاق بیمار آنها را قادر می‌سازد تا به طور دقیق‌تر نیاز‌های خود را به پرستاران منتقل کنند.

_ کنترل برنامه غذایی و دارویی بیمار طبق برنامه‌ریزی‌های از پیش تعیین شده و ارسال هشدار به واحد پرستاری

_ نظارت و کنترل شرایط محیطی از قبیل دما، نور، پرده‌ها و … توسط خود بیمار

_ کاهش خطا‌های احتمالی در اتاق‌های عمل، مدیریت زمان، هشدار‌ها و تضمین کیفیت مطلوب

_ کنترل شرایط بیمار و اتخاذ تصمیمات دقیق متناسب با علائم حیاتی او

_ بهینه سازی مصرف انرژی

_ امکان ارائه خدمات درمانی از راه دور از قبیل آموزش‌های مربوط به سلامت بیمار، بهداشت عمو‌می و مدیریت خدمات درمانی با استفاده از فناوری‌های الکترونیکی اطلاعات و مخابرات. باشگاه خبرنگاران جوان