اندکی تعقل
دستگاه عظیم ضد پزشک دوباره به کار افتاده است. با فروکش کردن تب کرونا بازوی رسانه ای این جریان زور عضلات خویش را به رخ می کشد.
تك مضرابهاي بد صدا از خبرگزاري فارس شروع به نواختن كرده است. همزمان برخي از نونمايندگان مجلس مصاحبه هاي آتشين خويش را به حوزه سلامت اختصاص داده اند و از مفاهيم مبهم و تازه آموخته اي چون انحصار طلبي پزشكان و يكسان سازي تعرفه دولتي و خصوصي تا نسخه الكترونيك و چكش كاري طرح تحول سلامت آش نفاخي را تدارك ديده اند كه نپخته صفرا افزوده است.
خبرنگاراني كه در روزگاري نه چندان دور صفحه اول روزنامه هاي خويش را به چند بخيه اختصاص مي دادند، بازهم به فتوشاپ مشغولند و البته جسارت بيان عناويني چون "قصور قاضي و نيروي انتظامي" در مرگ دختر نوجوان را ندارند تا اثبات كنند تنها قشري كه مي توان بي محابا و بدون حزم انديشي بدان تاخت ، حافظان سلامت است.
در ايامي كه حداقل حقوق كارگران كفاف اجاره كم ارزش ترين مَسكن را نيز نمي دهد، ذره بين دولت به جان تعرفه و ويزيت افتاده است تا مبادا عدد رندي از دستگاه ايشان خارج شود. هدف البته بيان اقتدار در اقتصاد بيماري است كه واسطه ها و رانت خواران همه كاره آنند.
نمايندگان مجلس نيز درباب موضوعات مهمي چون مسكن و خودرو بيشتر روزه سكوت گرفته اند ، مگر آنجا كه هدف تامين منزل ايشان در شهر تهران باشد.
در اين ميان البته بر ذهن آگاه پوشيده نيست كه بزرگترين تعارض منافع درجايي است كه آنكس كه خود سياستگذار كلان سلامت است، همزمان در جايگاه تامين كننده دارو و تجهيزات كشور نيز قرار دارد. عجيب نيست كه تا كنون هيچ سياست عملي در حيطه بهداشت و پيشگيري سطوح اوليه در مورد بيماريهايي چون ديابت و فشارخون به عقد عمل درنيامده است . درشت گوييهايي چون طرح تحول سلامت نيز تنها به درمان و تامين تجهيزات پرداخته است.
آرزوي محال كنكاش و تحقيق پيرامون هزينه كردهاي اين طرح، مجال وقوع نخواهد يافت و با كدواژه هايي چون افزايش چند برابري دستمزد پزشكان كه در پشت تريبونها دست به دست مي شود، به بيراهه خواهد رفت. قرباني اين مسلخ رسانه اي آينده سلامت كشور است.
خبرنگاراني كه در روزگاري نه چندان دور صفحه اول روزنامه هاي خويش را به چند بخيه اختصاص مي دادند، بازهم به فتوشاپ مشغولند و البته جسارت بيان عناويني چون "قصور قاضي و نيروي انتظامي" در مرگ دختر نوجوان را ندارند تا اثبات كنند تنها قشري كه مي توان بي محابا و بدون حزم انديشي بدان تاخت ، حافظان سلامت است.
در ايامي كه حداقل حقوق كارگران كفاف اجاره كم ارزش ترين مَسكن را نيز نمي دهد، ذره بين دولت به جان تعرفه و ويزيت افتاده است تا مبادا عدد رندي از دستگاه ايشان خارج شود. هدف البته بيان اقتدار در اقتصاد بيماري است كه واسطه ها و رانت خواران همه كاره آنند.
نمايندگان مجلس نيز درباب موضوعات مهمي چون مسكن و خودرو بيشتر روزه سكوت گرفته اند ، مگر آنجا كه هدف تامين منزل ايشان در شهر تهران باشد.
در اين ميان البته بر ذهن آگاه پوشيده نيست كه بزرگترين تعارض منافع درجايي است كه آنكس كه خود سياستگذار كلان سلامت است، همزمان در جايگاه تامين كننده دارو و تجهيزات كشور نيز قرار دارد. عجيب نيست كه تا كنون هيچ سياست عملي در حيطه بهداشت و پيشگيري سطوح اوليه در مورد بيماريهايي چون ديابت و فشارخون به عقد عمل درنيامده است . درشت گوييهايي چون طرح تحول سلامت نيز تنها به درمان و تامين تجهيزات پرداخته است.
آرزوي محال كنكاش و تحقيق پيرامون هزينه كردهاي اين طرح، مجال وقوع نخواهد يافت و با كدواژه هايي چون افزايش چند برابري دستمزد پزشكان كه در پشت تريبونها دست به دست مي شود، به بيراهه خواهد رفت. قرباني اين مسلخ رسانه اي آينده سلامت كشور است.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید