به کاسه صبر اعتقاد ندارید؟
«صبر» کردن سخت است. اما همه ما همدیگر را به صبر دعوت میکنیم! برای پایان صبر، باید حدودی در نظر گرفت؛ من کی میتوانم از این سختی رهایی یابم؟ ما برای پایان انتظار، نیاز به یک اتفاق بزرگ داریم، برای اثبات خویش به دیگران، برای اثبات برادری دیگران، یا برای لبریز شدن همان کاسه معروف!
بعید میدانم تا زمان برخورد یک سیاره دیگر به کره خاکی، یا یک جنگ اتمی جهانی، ما تنگنای بزرگتر و مصیبت بزرگتری از «کرونا» را شاهد باشیم. موقعیت امروز ما تاریخی خواهد شد. حتی قابل مقایسه با طاعون و آنفلوآنزای اسپانیایی نیست. که آنها قطعه کوچکی از زمین خدا را در چنگ خود گرفتند، ولی کرونا همه آن را...
اگر در چنین دورانی نخواهیم انسانیت و ظرفیت خویش را اثبات کنیم، دیگر چه زمانی؟
***
در این روزها، انسانیت خیلیها به ما ثابت شد...
در این دوران، بیلیاقتی و نامردی خیلیها...
و دردمندانه در همین دوران، کاسه صبر خیلیها لبریز شد...
ما از کدام دسته هستیم؟
جامعه پزشکی، چند سالیست که مورد ظلم و جفای مادی و معنوی قرار میگیرد...
جامعه پزشکی، به فراخور و جنس مسئولیتش، بیش از مردم عادی در این دوران کروناخیز، آسیب دیده است...
جامعه پزشکی در این روزها، بیش از همه مردم، دردها را دید و دلش سوخت و روحش فسرد و جسمش فشرد...
و...
ایکاش آنها که نالایقگونه و ناجوانمردانه با پتک بر فرق سر این جامعه کوبیده بودند، از این فرصت برای «آشتی» سود میجستند؛
مالیات...
تعرفه...
احترام...
انگار نه انگار که این انسانهای از جان گذشته و مهربان، دارند برای اثبات خویش فریاد میزنند! چه فایده وقتی آنها که باید بفهمند، نمیفهمند؟!
اگر در چنین برهه «قیامتگونه» نفهمند، کی خواهند فهمید؟!
پ ن: پس از برقراری یک تعرفه خجالتآور در اوج از خودگذشتگی پزشکان، پس از عدم تغییر مواضع مالیاتی در قبال پزشکان،
اینک انحصاری کردن «شهادت» کادر درمان!
برادران و خواهران تصمیم ساز؛
جنگ را رزمندگان ارتشی و سپاهی و داوطلب و مسلمان و ارمنی و... پیش بردند و «شهادت» همه آنها یک «درجه» بود! ظاهرا اعتقادی به کاسه صبر ندارید... باشید تا ببینید در بزنگاهی دیگر چگونه به پای این جامعه شریف و نجیب خواهید افتاد...
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید