ما تافته‌های جدا بافته
تاریخ و گذشت زمان بهترین معلمان جهان هستند. انقدر خوب و با دقت آموزش می‌دهند که در هیچ دانشگاهی نمی‌توان مانند آن یاد گرفت. روزگار دوری نبود که پزشکان کشور عنوانی گرفتند که قبلا کسی به آنها نگفته بود: «تافته‌های جدا بافته»...
علت این نامگذاری زیباتر از خود آن نام بود.
چون بزرگواری در کشوری مشاهده کرده بود که پزشک زیر بغل بیمار را گرفته و به دستشویی می‌برد در حالیکه در کشور ما به زعم ایشان پزشکان گویا تافته جدا بافته هستند و این کار‌ها را کسر شأن خود می‌دانند.
آن هنگام نوشتیم که بزگوار! آن کشور کجا بود؟ سئوال کردیم که آیا پزشک آنجا هم یک‌سال کارانه طلب دارد؟ سئوال کردیم که آیا پزشک عمومی آن کشور با یک سال طلب از بیمه‌ها باز بیمار بیمه‌ای پذیرش می‌کند؟
چون جواب را می‌دانستیم، می‌دانستیم که دقیقا درست فرموده‌اند. محال است جایی از دنیا یک سال حقوق شما را پرداخت نکنند و شما باز کار کنید،
مگر اینکه «تافته جدابافته» باشید.
مگر اینکه «تافته جدابافته» باشید.
الان، در شرایط بحران کرونا، همه دنبال فرار از بیمار، اما باز ما تافته‌های جدا بافته در حال خدمت هستیم و به آن افتخار می‌کنیم.
۱۴۰ شهید خدمت از جامعه پزشکی افتخاری است برای ما؛
ارزشی هست برای ما که جان دادیم تا هموطنان ما سالم بمانند؛
باز هم در این راه هستیم. باز هم با همه ناملایمات، با همه تکه پراکنیهای بعضی استادنماهای بیمار به پزشکان، با کتک خوردن از دست بعضی همراهان عصبانی،
باز ما پزشک هستیم؛ حافظ سلامتی این مردم.
تنها خواسته ما، رعایت احتیاط از طرف مردم بود. به هر علت رعایت نشد و بیماری اوج گرفت. تک تک به زمین افتادیم تا مانع پیشروی آن بشویم. مانع مرگ هموطنانمان بشویم.
باز هم ادامه خواهیم داد.
باز خاک پای هموطنان توتیای چشم ما هست
باز با شادی آنان شاد خواهیم شد و با غم آنان اندوهگین.
باز در خط اول خواهیم ایستاد تا هموطنان در خانه‌های خود بتوانند آرامش و سلامتی داشته باشند.
چرا که
ما پزشک هستیم.
ما با افتخار،
«تافته جدابافته» هستیم.
آری ما «تافته جدابافته» هستیم.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید