به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، طی هفته اخیر خبری منتشر شد که در آن گفته شده بود دانشمندان دانشکده پزشکی "دانشگاه هاروارد" و "بیمارستان کودکان بوستون" موفق به توسعه ابزار ویرایش ژن شده‌اند که مانع از ناشنوایی در موش‌ها شده است؛ اما طی این مطالعه جدید پژوهشگران انجمن علوم و اعصاب امریکا ادعا کرده‌اند دو عامل سن و صدا تأثیر متفاوتی بر فرایند پردازش صدا در مغز دارند که می‌بایست برای هر کدام از آن‌ها درمان‌های ویژه‌ای توسعه داده شوند.

آنها دریافتند ناشنوایی ناشی از سن و ناشنوایی ناشی از سر و صدا دو نوع متفاوت است که هر کدام باید درمان خاصی داشته باشد.

طی این مطالعه که به رهبری "مایکل هینز" (Michael Heinz) و "کنث هنری" (Kenneth Henry) انجام شد، آن‌ها آزمایشاتی برای درک تأثیر صدا و سن بر ناشنوایی یک گونه از موش‌ها به نام "چینچیلا" (chinchilla) مبتلا به ناشنوایی ناشی از سر و صدا انجام دادند.

پژوهشگران دریافتند چینچیلاهای مبتلا به ناشنوایی ناشی از سر و صدا به دلیل آسیب شدیدی که به اعصاب شنوایی آن‌ها وارد شده، حساسیت خود را نسبت به صدا از دست داده‌اند و چینچیلاهای مبتلا به ناشنوایی خفیف ناشی از سرو صدا که سن آنها بالا رفته بود نیز در پردازش صوتی مشکل داشتند.

به گزارش ایسنا پژوهشگران افزودند: پزشکان می‌بایست تفاوت این دو نوع ناشنوایی را از هم تشخیص داده و درمان‌های متفاوتی را بر هر کدام اعمال کنند.

یافته‌های این مطالعه در مجله" JNeurosci" منتشر شد.