به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، هرچند ۹۷ درصد داروها داخل کشور تولید می شود اما نباید فراموش کرد حدود ۵۰ درصد مواد اولیه دارویی از خارج کشور وارد می شود و از سوی دیگر تولید یک دارو به اجزای متفاوتی نیاز است که نبود حتی یکی از این اجزا می تواند موجب توقف خط تولید دارو شود؛ همچنین تولید برخی داروها و واکسن ها به ویژه داروهای گران قیمت بیماران صعب العلاج برای تولیدکنندگان، توجیه اقتصادی ندارد و حتما نیاز به واردات و ساز و کارهای مالی برای نقل و انتقال پول است.

عامل دیگری که باید در تولید دارو به آن توجه داشت، این است که مواد اولیه دارو متاثر از سوبسید است اما مواد جانبی دارو مانند کاغذ بسته بندی مشمول سوبسید نمی شود و وقتی شرایط تحریم روی کاغذ و مقوا تاثیر می گذارد بدیهی است که حتی بسته بندی دارو نیز دچار مشکل شده و با گران تر شدن قیمت دارو، عملا دسترسی به آن برای برخی افراد سخت می شود.

تحریم دارو از سوی غرب چنان عیان است که حتی دادِ صنعتگران حوزه دارو را هم درآورده است؛ از آن جمله که عباس کبریایی زاده نایب رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی می گوید: این سندیکا آمادگی دارد کانون حقوقی شکل بگیرد و آسیبی که ناشی از تحریم های ارزی و بانکی دارد به سلامت جامعه می زند و کمبودهای مقطعی دارو ناشی از آن در این کانون مطرح شود و به صورت بین المللی در این زمینه از آمریکا شکایت شود.

جالب است که حتی کانال های مالی که عنوان شده برای دریافت دارو ایجاد شده است تاکنون هیچ کارآیی نداشته است و به گفته کبریایی زاده، چیزی هم که به عنوان اینستکس مطرح شده،  تا امروز اثری بر دارو در آن ندیدیم و آنچه که تا الان مشکلات دارو را برطرف کرده در واقع به نوعی سیاست هایی بوده که داخل کشور انجام شده است.

اگر جامعه غرب پافشاری ایران و مسئولان و صنعتگران آن بر تحریم بودن دارو را نمی پذیرد، نمی تواند منکر زبان گویای بیمارانی شود که از تحریم های آمریکا علیه دارو، جانشان به لب رسیده است.  

آذین صحابی یکی از صدها بیمارانی است که تحریم دارو، سلامت او را نشانه گرفته است. وی که مبتلا به نوعی بیماری خود ایمن موسوم به میاستنی گراویس(Myasthenia gravis)  یا MG است گفت: یکی از داروهایی که ما بیماران میاستنی گراویس همیشه باید استفاده کنیم «مستینون» (MESTINON) است این روزها به دلیل تحریم های ضد ایرانی غرب علیه کشورمان نوع خارجی آن به شدت کمیاب شده است.

وی افزود: این دارو داخل کشور تولید می شود و بسیاری از بیماران آن را مصرف می کنند و به خوبی هم پاسخگو است اما متاسفانه بیماران مقاوم به درمان، ناچارند فقط نوع خارجی آن را مصرف کنند.

صحابی ادامه داد: داروی حیاتی دیگر برای بیمارانی که به نوع مادرزادی این بیماری دچارند، «افدرین» (Ephedrine)، است که این روزها اصلا وارد نمی شود و در واقع، زندگی مبتلایان به نوع ژنتیکی این بیماری در معرض خطر قرار گرفته است و اکنون معضلی بسیار فوری و  جدی است.

یکی دیگر از شهروندان که مبتلا به روماتیسم مفصلی است در این خصوص گفت: داروی متوتروکسات (Methotrexate) را ناگزیرم هفته ای پنج عدد مصرف کنم اما از زمان تشدید تحریم‌ها این دارو به سختی گیر می آید. یعنی پنج عدد از این قرص را باید همزمان مصرف کنم، این دارو به طور گسترده برای درمان بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید، پسوریازیس و کرون به کار می‌رود.

یکی دیگر از شهروندان نیز از کمبود ریتالین گلایه کرد و افزود: این قرص خارجی را سوئیس تولید می کند و برای کودکان دارای بیش فعال است اما  سخت گیر می آید و فقط داروخانه‌های منتخب با نسخه پزشک آن را در اختیار می دهند.

یکی از فعالان در حوزه دارو می‌گوید: تامین داروی سوئیسی ریتالین از اوایل سال ۹۷ دچار معضل جدی شد و کمتر وارد می شود بنابراین سهمیه داروخانه ها نیز کاهش یافته است و هر روز تلفن های زیادی از داروخانه ها داریم که می خواهند بدانند سهمیه دارو چه زمانی به آنان اختصاص می یابد اما حجم دارو به خاطر شرایط تحریم ناچیز است.

تامین داروی سوئیسی ریتالین از اوایل سال ۹۷ دچار معضل جدی شد و کمتر وارد می شود بنابراین سهمیه داروخانه ها نیز کاهش یافته است و هر روز تلفن های زیادی از داروخانه ها داریم که می خواهند بدانند سهمیه دارو چه زمانی به آنان اختصاص می یابد اما حجم دارو به خاطر شرایط تحریم ناچیز است.

وی می افزاید: به علت حجم کم دارو، این دارو فقط در داروخانه های منتخب توزیع می شود و  داروخانه ها ناگزیرند به طورمثال به بیماری که ۱۰۰ عدد قرص می خواهد، فقط ۳۰ عدد اختصاص دهند.

بند دوم ماده اول منشور ملل متحد و مقررات سازمان بهداشت جهانی نیز اصل تحریم‌ به‌ویژه تحریم دارو را  در تضاد با اصل انصاف و مقررات حقوق بشر قلمداد می‌کند بنابراین اعمال تحریم‌هایی از این دست نمونه‌ای آشکار از نقض حقوق بشر و اعلامیه جهانی حقوق بشر است.  

از همین رو کمپین حقوق بشر در ایران از جامعه بین‌المللی خواسته است در شرایط تحریم، ادامه خرید دارو و مایحتاج اولیه را برای ایران فراهم کند؛ از جامعه جهانی خواسته شده است مکانیسم‌های مالی شفافی ایجاد کند که بتواند ادامه مبادله و داد و ستد در زمینه دارو و دیگر مایحتاج اولیه زندگی را بدون اختلال برای ایرانیان تضمین کند. این امر تاکنون محقق نشده و دارو برای مردم ایران تحریم است.