به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، ایمنی غذا یک عنصر اساسی سلامت عمومی و امنیت غذایی جهانی است، خوراک ناایمن حاوی باکتری‌ها، ویروس‌ها، انگل‌ها یا مواد شیمیایی مضر می‌تواند موجب ایجاد بیش از ۲۵۰ بیماری شود. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، تخمین زده می‌شود که سالانه ۶۰۰ میلیون نفر پس از خوردن غذای آلوده بیمار می‌شوند که این امر با مرگ ۴۲۰ هزار نفر از آن‌ها همراه است.

هر سال در راستای افزایش آگاهی در مورد اهمیت ایمنی مواد غذایی و ترویج اقدامات لازم برای پیشگیری، شناسایی و مدیریت خطرات ناشی از غذا، در هفتم ژوئن برگزار می‌شود. این روز که امسال با هجدهم خردادماه مقارن شده است، توسط سازمان ملل متحد برای افزایش آگاهی در مورد اهمیت آداب و ایمنی غذا در تمام مراحل زنجیره غذایی تعیین شده است.

در این پیوند موضوع تبلیغ کالاها و موادخوراکی آسیب رسان به سلامت از طریق رسانه ها بخصوص رادیو و تلویزیون یکی از موضوعاتی است که همواره مورد بحث و دغدغه کنشگران حوزه سلامت غذایی بوده است.

بسیاری از اقدامات لازم در حوزه غذا انجام نشده است

ربابه شیخ الاسلام رئیس‌ هیات مدیره انجمن علمی غذا و تغذیه حامی سلامت ایران در این خصوص گفت: در دهه های گذشته کارشناسان بخش سلامت رنج‌های بسیاری متحمل شدند تا بحث سلامت غذایی جامعه را پیگیری کنند اما با این وجود هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله داریم و بسیاری از اقدامات لازم در حوزه غذا انجام نشده است.

وی با انتقاد از تبلیغ موادغذایی مضر برای سلامت جامعه از جمله فرآورده‌های پروتئینی و نوشیدنی‌های گازدار افزود: متاسفانه سلامت مردم برای صدا و سیما اولویت نیست بلکه کسب درآمد اهمیت بیشتری دارد، نتیجه چنین رویکردی این است که شاهد افزایش ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی در جامعه هستیم که این شرایط نامطلوب حتما به نفع عده‌ای است.

رئیس‌ هیات مدیره انجمن علمی غذا و تغذیه حامی سلامت ایران گفت: باید سلامت مردم در اولویت باشد، اکنون نظام بهداشت و درمان به نحوی است که بر درمان بیماری استوار است و حتی بیمه ها برای اقدامات پیشگیرانه از بیماری هزینه نمی کنند، در چنین شرایطی حتی اگر هزینه درمان بیماری زیاد باشد، پوشش های بیمه مکمل درمان بخشی از هزینه را جبران می‌کند و اینجاست که می بینیم باز درمان در اولویت است نه پیشگیری از بیماری.

شیخ الاسلام ادامه داد: این در حالیست که باید اقدامات پیشگیرانه را در اولویت نظام سلامت باشیم تا بیماری های غیرواگیردار کاهش یابد، برخی گروه‌های مرتبط با سلامت جامعه نه تنها حاضر نیستند برای پیشگیری از بیماری آحاد مردم هزینه کنند، بلکه چوب لای چرخ محققانی می گذارند که در این زمینه فعالیت می کنند و دغدغه سلامت جامعه را دارند.