به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، روزنامه خراسان در مطلبی با عنوان "بیمارستان های فرسوده!" این گونه آورده است:

علاوه بر سرانه کمتر تعداد تخت های بیمارستانی نسبت به استاندارد جهانی، طبق اعلام وزارت بهداشت حدود ۷۰ درصد بیمارستان های کشور دچار فرسودگی هستند. همچنین اعلام شده ۳۵۰ بیمارستان عمری بیش از ۲۵ سال دارند که نیازمند تعمیرات است ضمن این که حدود ۱۰۰بیمارستان نیز موفق به اخذ پروانه نشده اند.

تبعات فرسودگی بیمارستان ها و خستگی بخشی از حوزه کالبدی درمان در کشور را به تازگی در آتش سوزی یکی از بیمارستان های تهران با نام "گاندی" دیدیم و اگرچه حادثه گاندی خوشبختانه تبعات انسانی در بر نداشت اما این در نوع خود هشدار و زنگ خطری است که به صدا در آمده است.

آن طور که از گفته ها و گزارش های مسئولان حوزه بهداشت و درمان کشور بر می آید، تعداد بیمارستان های دارای مشکل کم نیستند.

پس از آتش سوزی گاندی کریمی معاون درمان وزارت بهداشت گفت: ۳۵۰ بیمارستان داریم که عمر بالای ۲۵ سال دارند، بالای ۲۵ سال یعنی نیاز به تعمیرات دارد. حدود ۳۰۰ بیمارستان به دلیل نداشتن استاندارد آتش نشانی و قرارداد با بیمه ها امکان صدور پروانه نداشت که به آن ها مهلت شش ماهه دادیم و ۲۰۰ بیمارستان مشکلات خود را برطرف کردند اما پروانه بیمارستان گاندی تمدید نشده بود.

نکته تامل برانگیز این جاست که این بیمارستان ها به دلایل مختلف فنی فاقد ایمنی هستند و وزارت بهداشت رسما اعلام می کند که این بیمارستان ها باید پلمب شوند.

معاون وزیر بهداشت در این خصوص گفت: مجوز صد بیمارستان تمدید نشده است و طبق قانون باید پلمب شود که این موضوع نشدنی است و باید مسئولان آن ها به مراجع قضایی معرفی شوند که این کار در حال انجام است. البته باید حرف آن ها را هم شنید، نمی توان به راحتی استاندارد بیمارستان‌ها را دریافت کرد. بیمارستان‌های ما برای اصلاح استانداردها به بودجه زیادی نیاز دارد.

آمار حال و روز دردناک تجهیزات وبیمارستان ها به همین جا ختم نمی شود.

امیر ساکی مدیرکل منابع فیزیکی وزارت بهداشت در این خصوص گفت: در دهه ۸۰ در کشور ارزیابی لرزه‌ای بیمارستان‌های کشور در دستور کار قرار گرفت و نتایج این ارزیابی نشان داد که حدود ۷۰ درصد ساختمان‌های درمانی یا همان بیمارستان ها، در کشور فرسوده‌اند. این میزان در تهران به دلیل قدمت بیمارستان‌ها بیش از ۸۰ درصد بوده است. نتایج همچنین نشان داد بیش از ۹۰ درصد بیمارستان‌های فرسوده امکان مقاوم‌سازی نداشته و به عبارتی مقاوم‌سازی آن‌ها توجیه‌پذیر نیست بنابراین این بیمارستان‌ها باید جایگزین شوند.

ماجرای تجهیزات و اقلام پزشکی و بیمارستانی کشور هم وضعیتی در همین حال و احوال دارد.

نوید نصر دبیر انجمن نگهداری و مدیریت دارایی‌های ایران شهریور امسال به این موضوع پرداخته و گفت: بیش از ۶۰ درصد تجهیزات پزشکی در ایران قابل استفاده نیستند.

ما در شرایطی از این آمار و فرسودگی بخشی از بیمارستان ها و تجهیزات درمانی سخن می گوییم که به نکته مهم دیگری هم باید توجه کنیم. این که با توجه به جمعیت ۸۵ میلیونی کشور، سرانه تخت بیمارستانی نسبت به جمعیت حدود ۱.۵ برای هر هزار نفر در نظر گرفته می‌شود که با استانداردهای جهانی فاصله دارد. این عدد طبق استانداردهای سازمان بهداشت جهانی حداقل باید ۳ باشد و البته این در حالی است که میانگین سرانه کشورهای OECD "عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی" به ​​۴.۴ می‌رسد. حتی کشورهایی مثل ژاپن و کره جنوبی ۱۲ تخت به ازای هر هزار نفر دارند. این آمار در ترکیه نیز 2.8 است.

مرور و واکاوی علل این وضعیت که هر از گاهی اخبار را در چالش حوادث بیمارستانی فرو می برد نشان می دهد نظام بودجه ریزی کشور در دو دهه گذشته آن طور که باید گام های موثری در رفع این مشکل برنداشته است.

یک عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس می گوید: بسیاری از شاخص‌های ایمن‌سازی صرفا با جایگزینی بیمارستان‌ها امکان تحقق دارند که این موضوع نیازمند اعتبارات لازم در حوزه عمرانی سلامت است، بنابراین چالش اصلی تامین اعتبار است. هم اکنون سهم سلامت از تملک‌های دارایی سرمایه‌ای یک درصد است که بسیار ناچیز است.

مدیرکل منابع فیزیکی وزارت بهداشت گفت: بودجه نوسازی بیمارستانی باید سه برابر شود: برنامه جامع برای بهبود وضعیت ایمنی بیمارستان‌ها با توجه به میزان فرسودگی بیمارستانی در کشور جایگزینی است، چرا که مقاوم‌سازی بیمارستان‌ها به دلایلی چون هزینه‌های بالای مقاوم‌سازی نسبت به جایگزینی برخوردار نبودن ساختار معماری بیمارستان‌های قدیمی از مدل‌های استاندارد و… مقرون به صرفه نیست.

در عین حال مقاوم‌سازی بیمارستان‌ها در حین فعالیت بیمارستان و ارائه خدمت به بیمار عملا مقدور نیست و از طرفی امکان تعطیل کردن بیمارستان هم وجود ندارد. بر این اساس جایگزینی گزینه مناسب برای تامین ایمنی بیمارستانی در کشور است که برای تحقق این برنامه باید اعتبارات عمرانی حوزه سلامت حداقل سه برابر حالت فعلی شود و همچنین حداکثر استفاده از حضور خیرین و بخش خصوصی در تامین زیرساخت‌های حوزه سلامت انجام شود که نیازمند توجه ویژه شهرداری‌ها و مسئولان استان‌ها و شهرستان‌ها برای اتمام پروژه‌هاست.