نیاز به ایجاد یک "پلیس قرنطینه بیمارستانی" کاملا محسوس است
همانگونه که آمارهای جهانی و کشوری و همچنین آمارهای گروه شورای مدیران پزشکی حکایت میکنند، تا امروز متاسفانه آمار فوتی ها و آلودگی به بیماری کووید ۱۹ ناشی از کورونا در کادر درمان ایران عددی نسبتا بالاتر از کشورهای دیگر است. به نظر میرسد تعداد ابتلای بالای کادر درمان در کشور احتمالا از سه منشا اساسی باشد.
۱- همکاران و پرسنل در زمانی درگیر بیماری شدند که اساسا مسئولین کشور وجود کرونا در داخل کشور را انکار سیستمیک میکردند .
۲- وسایل و یا تجهیزات کافی محافظت فردی در مراکز درمانی ما نسبت به فرم استاندار جهانی کمتر است.
۳- در مراکزی هم که وسایل و امکانات وجود دارد، آموزشهای لازم برای استفاده از لباسها و تجهیزات فردی و اف کردن آنها بسیار کم و یا حتی صفر است .
بر اساس این سه فرضیه، نگارنده تلاش میکند تا راه حلهایی را ارائه دهد تا در کوتاه مدت و میان مدت بتوانیم جلوی این رویه را بگیریم و یا لا اقل روند ابتلا را کند تر نماییم و بتوانیم پرسنل درمان را تحت محافظت کامل قرار دهیم .
بر اساس فرضیه های ذکر شده در مورد شماره ۱، طبیعتا کاری دیگر نمیشود کرد مگر آنکه برای اتفاقات بعدی درس بیشتری بگیریم و بیاموزیم ؛ در هر اپیدمی این "صداقت" است که ریشه اپیدمی را خشک میکند .
در مورد فرضیه دوم واضحا این جزو وظایف حاکمیتی هست که وسایل و امکانات و لوازم فردی را در اختیار پرسنل درمانی کشور قرار دهد .در این زمینه قوانین بسیار شفاف و واضح است و دولت به عنوان کارفرما موظف به آن است که هم امکانات مناسب و استاندارد در اختیار تیم درمان قرار دهد و هم این فرهنگ را جا بیاندازد که "اول ایمنی و بعد کار".
در خصوص فرضیه سوم به نظر میرسد قدرت مانور و جای کار بیشتری داشته باشیم . چیزی که به نظر مغفول مانده و از این بابت ضرر فراوان کرده ایم .
همانگونه که میدانیم تقریبا در همه بیمارستان ها دفاتر بهداشت محیط و یا بهداشت حرفه ای به نام بهداشت بیمارستان داریم.
شایسته هست که این بخش را بسیار بسیار فعال تر از امروز کنیم و به نوعی از این دفتر "پلیس قرنطینه بسازیم. برای این دفتر و عزیزان به کمک اساتید محترم دانشکده های بهداشت، دستورالعملهای واضح و شفاف شرایط اپیدمی را مجدد باز نویسی کنیم و آنها را مسئول نماییم تا بر اجرای کامل و دقیق قوانین حفاظت فردی نظارت لحظه به لحظه داشته باشند.
بسیار علمی و بسیار سختگیرانه مراقب لباس پوشیدن دستکش پوشیدن، ماسک زدن، استفاده از کلیه لوازم محافظت فردی، از لحظه استفاده، در حین استفاده و سپس در مرحله امحای همه این لوازم باشند.
با توجه به آنکه خیلی از بیمارستانهای ما سایت اینترنتی دارند، در اینستاگرام کانال متعلق به خود دارند، می توانیم با تولید فیلمهای آموزشی کوتاه زیر نظر اساتید بهداشت، آموزش را خیلی سریع شروع کنیم و انشا الله بتوانیم این آمار بسیار بالا را به سرعت کاهش دهیم .
نگارنده معتقد است این آمار در حال حاضر در کشور ما بالاتر از نرمهای جهانی هست. اگرچه میتوان مخفی کاری بعضی دیگر از کشورها مانند چین در اعلام اعداد واقعی پرسنل درگیر بیماری را هم مزید بر علت دانست.
معهذا مجدد تاکید مینمایم آنچه اپیدمی را ریشه کن میکند صداقت است. آنچنان که در کتاب طاعون صفحه ۱۹۷ در ۹۰ سال قبل در مورد اپیدمی طاعون نوشته است،
تنها راه یگانه مبارزه با طاعون "شرافت" است .
و به نظر این جمله امروز نیز در مبارزه با کورونا صدق میکند .
۲- وسایل و یا تجهیزات کافی محافظت فردی در مراکز درمانی ما نسبت به فرم استاندار جهانی کمتر است.
۳- در مراکزی هم که وسایل و امکانات وجود دارد، آموزشهای لازم برای استفاده از لباسها و تجهیزات فردی و اف کردن آنها بسیار کم و یا حتی صفر است .
بر اساس این سه فرضیه، نگارنده تلاش میکند تا راه حلهایی را ارائه دهد تا در کوتاه مدت و میان مدت بتوانیم جلوی این رویه را بگیریم و یا لا اقل روند ابتلا را کند تر نماییم و بتوانیم پرسنل درمان را تحت محافظت کامل قرار دهیم .
بر اساس فرضیه های ذکر شده در مورد شماره ۱، طبیعتا کاری دیگر نمیشود کرد مگر آنکه برای اتفاقات بعدی درس بیشتری بگیریم و بیاموزیم ؛ در هر اپیدمی این "صداقت" است که ریشه اپیدمی را خشک میکند .
در مورد فرضیه دوم واضحا این جزو وظایف حاکمیتی هست که وسایل و امکانات و لوازم فردی را در اختیار پرسنل درمانی کشور قرار دهد .در این زمینه قوانین بسیار شفاف و واضح است و دولت به عنوان کارفرما موظف به آن است که هم امکانات مناسب و استاندارد در اختیار تیم درمان قرار دهد و هم این فرهنگ را جا بیاندازد که "اول ایمنی و بعد کار".
در خصوص فرضیه سوم به نظر میرسد قدرت مانور و جای کار بیشتری داشته باشیم . چیزی که به نظر مغفول مانده و از این بابت ضرر فراوان کرده ایم .
همانگونه که میدانیم تقریبا در همه بیمارستان ها دفاتر بهداشت محیط و یا بهداشت حرفه ای به نام بهداشت بیمارستان داریم.
شایسته هست که این بخش را بسیار بسیار فعال تر از امروز کنیم و به نوعی از این دفتر "پلیس قرنطینه بسازیم. برای این دفتر و عزیزان به کمک اساتید محترم دانشکده های بهداشت، دستورالعملهای واضح و شفاف شرایط اپیدمی را مجدد باز نویسی کنیم و آنها را مسئول نماییم تا بر اجرای کامل و دقیق قوانین حفاظت فردی نظارت لحظه به لحظه داشته باشند.
بسیار علمی و بسیار سختگیرانه مراقب لباس پوشیدن دستکش پوشیدن، ماسک زدن، استفاده از کلیه لوازم محافظت فردی، از لحظه استفاده، در حین استفاده و سپس در مرحله امحای همه این لوازم باشند.
با توجه به آنکه خیلی از بیمارستانهای ما سایت اینترنتی دارند، در اینستاگرام کانال متعلق به خود دارند، می توانیم با تولید فیلمهای آموزشی کوتاه زیر نظر اساتید بهداشت، آموزش را خیلی سریع شروع کنیم و انشا الله بتوانیم این آمار بسیار بالا را به سرعت کاهش دهیم .
نگارنده معتقد است این آمار در حال حاضر در کشور ما بالاتر از نرمهای جهانی هست. اگرچه میتوان مخفی کاری بعضی دیگر از کشورها مانند چین در اعلام اعداد واقعی پرسنل درگیر بیماری را هم مزید بر علت دانست.
معهذا مجدد تاکید مینمایم آنچه اپیدمی را ریشه کن میکند صداقت است. آنچنان که در کتاب طاعون صفحه ۱۹۷ در ۹۰ سال قبل در مورد اپیدمی طاعون نوشته است،
تنها راه یگانه مبارزه با طاعون "شرافت" است .
و به نظر این جمله امروز نیز در مبارزه با کورونا صدق میکند .
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید
1 نظر
بختیار
۱۱ فروردین ۱۳۹۹ - ۱۸:۴۶
در تمام این سالها وزارت بهداشت به بهداشت حرفه ای و ایمنی کار ما کادرهای درمانی و بهداشتی خود خیلی اهمیت نداده . خیلی از بیمارستان ها اصلا حتی یک کارشناس بهداشت حرفه ای هم ندارند و وظایف آنها را گاها به یک پرستار و یا یک کارشناس بهداشت عمومی و یا محیط انجام می دهند که تخصصی در این امر ندارند .....و قسمت خنده دار قضیه اینکه اونجاهایی ام که کارشناس بهداشت حرفه ای دارند به صورت طرحی جذب کردن و طرف تا بیاد بیمارستان رو تخصصی کار کنه میگن خدا حفاظ و روز از نو روزی از نو ....و این وسط وزارت بخاطر یک قرون دوهزار سر یک کارشناس بهداشت حرفه ای که بتونه از حق ما دفاع کنه بازی درمیاره ......جالب اینکه اکثریت کارشناسان بهداشت حرفه ای وزارت بهداشت تو خود وزارت بهداشت و مرتبط اون شاغل نیستند ...به صورت خصوصی مجبورند وزارت صمت و نفت و حوزه عمران فعالیت کنند ..... خود ما ها بایستی فشار بیاریم که در مراکز درمانی و بهداشتی واحد های مستقل بهداشت حرفه ای و ایمنی کار تشکیل بشه و قدرت لازم رو بهش بدن ...که مثل حوزه معدن و عمران و نفت بتونن حتی گاها جلوی برخی اعمال غیر بهداشتی و غیر ایمن جلوگیری و بخابونن