به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، بررسی‌ها نشان می‌دهد که موفقیت جامعه بشری در پیشرفت علوم پزشکی، بهبود سطح سلامت مردم و ارتقای سبک زندگی، جهان را در آستانه سالمندی قرار داده است. براساس گزارش سازمان جهانی سلامت بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۵۰ نسبت جمعیت سالمندان جهان تقریبا دو برابر خواهد شد و از ۱۲ درصد به ۲۲ درصد افزایش خواهد یافت.

این در حالی است که سرعت تغییرات جمعیتی در کشورهای با درآمد کم و متوسط بیشتر است و پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد در سال ۲۰۵۰ حدود ۸۰ درصد افراد سالمند جهان در این کشورها زندگی می‌کنند، بنابراین اگرچه افزایش امید به زندگی یک دستاورد و آرمان ارزشمند برای نظام‌های سلامت است، اما لزوما افراد سالمند، سالمندی سالم و فعالی را تجربه نمی‌کنند. شواهدی مبنی بر اینکه این افزایش عمر همواره همراه با سلامتی باشد بسیار کمیاب است.

در بخشی از این مطالعه گفته شده که نبود سازمان واحد و با اختیارات کافی به‌عنوان متولی خدمات سالمندی، تدوین‌نشدن سیاست‌ها و برنامه‌های سالمندی با مشارکت همه ذی‌نفعان، فقدان یا ضعف سیستم‌های پایش و نظارت برنامه‌ها و سیاست‌های ابلاغی به سازمان‌های ذی‌نفع برنامه سالمندی و غیرفعال‌بودن یا فعالیت کم شورای سلامت سالمندی ازجمله مسائل و مشکلاتی هستند که در ذیل مفهوم حاکمیت به سیستم مراقبت از سالمندان وارد است.

کمبود یا توزیع نامناسب نیروی انسانی متخصص، کمبود پزشکان، پرستاران و دیگر نیروهای ارائه‌دهنده خدمات، فقدان یا ضعف دانش و مهارت نیروی انسانی ازجمله مراقبان سالمندان، توجه ناکافی به سالمندی در کوریکولوم‌های آموزشی تربیت نیروی انسانی و وجود دیدگاه پیرانگاری در درمان سالمندان ازجمله چالش‌ها در این حوزه هستند.