به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، آن‌روز‌ها گفته می‌شد که کرونا در فصل تابستان رفتنی است و دیگر خبری از آن نخواهد بود اما پس از مدتی با شروع همین فصل، سفر‌های تابستانی عامل بزرگی برای شروع موج جدید شد.

با فروکش کردن موج دوم و کم شدن آمار مبتلایان به کرونا مردم که گمان می‌بردند خطر آلوده شدن به کرونا از بیخ گوششان گذر کرده، برخی‌هایشان جان خود و دیگران را به بازی گرفتند و علاوه بر رعایت نکردن شیوه‌نامه‌های بهداشتی مجددا بی‌باک از اقدام خطرناکشان، دل به جاده‌ها زدند.

هر تعطیلی و مناسبت بهانه شد تا جاده‌های مواصلاتی کشور شلوغ و شلوغ‌تر شوند. سواحل جنوب و شمال کشور به بهانه تغییر روحیه برخی از سهل‌انگاران، مملو از مسافر شد. حتی در برخی هواپیما‌ها به جای رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی، تا ظرفیت بود، مسافر پر می‌کردند و خبری از رعایت فاصله اجتماعی نبود؛ انگار که همه چیز بوی رفتن کرونا می‌داد و تمام آمار‌های چند رقمی مبتلایان و مرگ‌و‌میر کرونا مغفول ماند.

شهریور امسال بیشتر مردم مامور انتقال شده بودند. مامورانی که بی مزد و حقوق، حامل یک ویروس و عامل شیوع بیشتر آن شدند. کافی بود تا دو هفته بگذرد تا آثار مسافرت‌های غیرضروری چند روزه این افراد در آمار‌های صعودی روز‌های بعدش مشخص شود.کم‌کم سرفه‌ها، تب، سردرد، سرگیجه و ... شروع شد. هرکس شیوه‌نامه‌ها را دور زده بود و به هشدار‌ها بی‌توجهی کرده بود تبِ کرونا دامنش را گرفت.

علاوه بر این موضوع، دیگران هم قربانی تصمیمات لحظه‌ای و لذت‌جویانه شهروندان این‌چنینی شدند. فرزندی که برای تفریح به شمال رفته بود، حالا باعث شد مادرش ماسک اکسیژن به صورت، هم‌نشینِ دستگاه ونتیلاتور در بیمارستان شود. اما به جز این‌ها کودکان‌ها در بازی بزرگرتر‌ها نیز قربانی شدند. گردش غیرضروری خانوادگی در پارک‌ها و چرخیدن غیرضروری در خیابان‌ها  باعث شد تا سهمی از آمار مبتلایان متعلق به کودکان باشد.

ویروس کرونا یک ویروس جهش یافته است که با هر موج جدید، ویرانگری‌های جدیدتری از خود نشان می‌دهد. انگار این ویروس در موج سوم آوار تخریب و میزان انتقالش، بین ۳-۹ برابر بیشتر شده است. قربانیانش فقط سالمندان نیستند و کودکان و نوجوانان هم درگیر این بیماری هستند.

در این موج سهمگین باز هم زدن ماسک برای برخی درحد شوخی و رعایت فواصل اجتماعی، نه تنها در مترو و اتوبوس بلکه در ادارات هم دیگر رعایت نمی‌شود و همچنان اواخر شهریور و اوایل مهر بازار‌های روزانه و هفتگی، پاتوق‌های شبانه، قهوه‌خانه‌ها و رستوران‌ها با قوت به کار خود ادامه می‌دهند.

در کنار افزایش آمار، مریضان بدحال نیز بیشتر و تخت‌های بیمارستان شلوغ و شلوغ‌تر می‌شود. تنها طی هفت روز اول ماه مهر، ۱۱۱۱ تن از هم‌وطنان توسط کرونا به کام مرگ کشیده شدند. کادر درمان از این شرایط بدخیم مستثنی نبود و فارغ از تلاش‌های شبانه‌روزی‌شان، برخی از آنان جان خود را از دست دادند. حالا بنظر می‌رسد آمار ۲۶ هزار نفره قربانیان کرونا در ایران بعد از گذشت قریب به ۸ ماه هنوزحدود نیمی از افراد جامعه را که اصول بهداشتی را دور می‌زنند متنبه نکرده است.

سازمان نظام پرستاری در بیانیه ای نوشت: اگرچه طاقتمان زیاد و صبرمان بی اندازه است و جانمان را سر دست گرفته ایم و فدای نفس های تان می کنیم؛ اما باور کنید تعدادمان خیلی کم است و از مجموع ۱۱۰ هزار پرستار، حدود ۲۰ هزار نفر تاکنون به ویروس کرونا مبتلا شده اند اما باز هم ایستاده ایم. این روزها ظرفیت تخت بیمارستان ها پر و خدمت رسانی پرستاران موجود بی اندازه سخت شده است. اکنون فقط شما مردم هستید که می توانید به متوقف شدن چرخش این ویروس منحوس کمک کنید.

بیمارستان‌های دولتی دیگر جایی برای پذیرش ندارند. همه تخت‌ها پُر شدند و یکی از مبتلایان اخیر به کرونا می‌گوید که به ۷ بیمارستان برای پذیرش سرزده، اما باز هم جایی برای بستری شدن پیدا نکرده است.

یکی از ماموران اورژانس می‌گوید که پیدا کردن تخت برای یک بیمار کرونایی اورژانسی کاری سخت است چراکه در هیچ بیمارستانی برای پوشش درمانی تخت وجود ندارد.

هاشمیان مدیر بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری وضعیت اپیدمی کرونا را نسبت به اسفند و فروردین وخیم‌تر دانست و گفت: با وجود شناخت چندین ماهه ما از این ویروس متاسفانه میزان مرگ و میر‌ها نیز نسبت به اسفند و فروردین بالاتر است.

ایرج حریرچی معاون کل وزارت بهداشت هم معتقد است اگر با همین روال پیش برویم ممکن است در آبان ماه به ۶۰۰ مورد مرگ روزانه برسیم و یک پیش‌بینی دیگر نیز نشان دهنده ۹۰۰ مورد فوت روزانه در اواسط آذر است، البته اگر هیچ اقدام مداخله‌ای صورت نگیرد.

بابک فروتن متخصص بیهوشی و مراقب‌های ویژه درخصوص شلوغ شدن تخت‌های بیمارستانی اظهار کرد: درابتدای شروع کرونا بیمارستان‌ها، چون اطلاع نداشتند که چگونه درمان را انجام دهند به سختی رضایت می‌دادند که تخت‌ها درگیر کرونا شود. در موج دوم به دلیل خسته شدن کادر درمان، افزایش خطا‌های تشخیصی افزایش داشته است. مشکل اصلی در تقسیم‌بندی بخش‌های بیمارستانی است که بنظر می‌رسد با جدیت بیشتری باید انجام شود. نباید اجازه داد که هر بیمارستان و مرکزی، بیماران بسیار بدحال کرونا را بپذیرد. شرایطی بستر کردن را باید سخت‌تر کنیم چرا که درصورت سهل گرفتن موضوع، تخت‌های بیمارستانی با بیمارانی که علایم بدحالی را دارند، ولی وضعیت‌شان در اصل بدخیم نیست، پر می‌شود.

او افزود: وجود نقاهت‌گاه‌های وسیع نیاز این روزهاست که در فرودین‌ماه تجربه‌اش کردیم و بسیار در کنترل تخت‌های خالی بیمارستان موثر بود. افراد مشکوک یا کسانی که بعد از اوج بیماری، حال بهتری دارند، باید در این مراکز اسکان داده شوند تا تخت‌های بیمارستانی برای افراد بدحال‌تر حفظ شود. نقاهت‌گاه‌های این‌چنینی برای کسانی که تجربه سنگینی از ابتلا به این ویروس ندارند مناسب است و درمان‌های فوری را می‌توان به آن‌ها ارائه داد بدون این که جایی را به مدت طولانی اشغال کنند.

او افزود: بیمارانی باید تخت‌های بیمارستان را اشغال کنند که نیازمند دارو و درمان ویژه باشند یا اینکه وضعیت بالینی وخیم مثل افت اکسیژن خون و تنگی نفس داشته باشند که نیازمند امکانات بیمارستانی‌اند.

 این متخصص بیهوشی با اشاره به افزایش تعداد بیماران بدحال و تنوع در نوع احوالات آن‌ها گفت: در بیمارستان‌ها برای بخش‌های ویژه باید بخش‌های کمک‌کننده و پشتیان تعریف شود. برای مثال برای آی‌سی‌یو باید بخش‌های «پیش» یا «پس» آی‌سی‌یو تعریف شود به این صورت که مریض‌هایی که نیازمند لوله‌گذاری و دستگاه اکسیژن ساز نیستند، اما نارسایی تنفسی متوسط یا خفیف پیدا کردند باید در این بخش‌ها نگه داشته شوند و ارائه درمان آن‌ها توسط متخصصینی باشد که قبلا کمتر خود را درگیر می‌کردند و حالا بیمارستان‌ها به وجودشان بیش از پیش نیازمند است مثل پزشکان عمومی، متخصصان داخلی و اطفال و .. که می‌توانند به عنوان پوشش‌دهنده شیفت شب در این بخش‌ها کمک و فشار را از بخش آی‌سی‌یو بیمارستان‌ها کم‌کنند.

او افزود: در موج اول کرونا عمل‌های عادی مثل عمل کیسه صفرا و ... تعطیل شدند و بسیاری از بیماران با وجود بیماری‌های ناتوان‌کننده‌شان پشت در ماندند. حالا شلوغی بیمارستان ها نباید توسط بیماران کرونا آنقدر زیاد و خارج از کنترل شود که دیگر نتوان از پس بیماران غیرکرونا برآمد و به آ‌ن‌ها آسیب وارد کرد.

فرهاد زمانی رئیس بیمارستان فیروزگر تهران گفته استت کار به جایی رسید که در برخی مواقع نمی‌توانیم به سایر بیماران دیابتی یا سرطانی خدمات رسانی کنیم.