ما مرد رهیم
در روزهای پایانی سال ۹۸ هستیم. در آغاز سال سیل آمد و ما به اتفاق گروه زیادی از پزشکان، داروسازان، دندانپزشکان و پرستاران به کمک شتافتیم، پول جمع کردیم و کمک کردیم، بی‌توقع بیمار دیدیم و به سیل‌زدگان آذوقه رساندیم ...
بعد از آن به ما تاختند:
«مالیات نمیدهید! پول زیاد در می‌آورید! چقدر خود خواهید!...»
حق الزحمه ما را ندادند، از سر و تهش زدند، توهین کردند، کتابهایمان را آتش زدند، افترا بستند و آخر سر، باز با بی‌مبالاتی ویروس کرونا را به کشور راه دادند، درست مثل ماجرای سیل که بی‌مبالات بودند و وظایفشان را انجام ندادند!
این بار باز ما پزشکان و پرستاران به خط مقدم رفته‌ایم؛ بدون تجهیزات، بدون چشم داشت.
کجایید لاف زنان؟ کجایید مالیات بگیران؟ کجایید تعدیل‌کنندگان؟ کجایید سوزانندگان کتاب؟
آنان که از ایشان برای ملت دیو ساخته بودید، یکی پس از دیگری در جنگ با پاندمی ناشی از نادانی شما به زمین می‌افتند تا جان شما را نجات دهند.
وای بر شما ...
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید