به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، پویش «من هم تست اچ آی وی می‌دهم» از ۲۰ آبان در سراسر کشور به مدت یک ماه آغاز شده است، در این پویش آزمایش اچ آی وی پس از مشاوره و تنها با رضایت فرد بصورت رایگان و محرمانه انجام می شود اما ویروس اچ آی وی که عامل ایجاد بیماری ایدز است، چیست و چرا هنوز با گذشت ۴۳ سال از کشف و حتی یافتن راههایی برای کنترل و درمان آن هنوز انگاره‌های ذهنی افراد جامعه درباره این بیماری عفونی اشتباه است؟

هنوز هم هستند کسانی که تصور می‌کنند ویروس اچ آی وی با نیش پشه منتقل می‌شود! یا اگر با یک فرد مبتلا زیر یک سقف باشند از طریق تنفس هوا ویروس را به بدن خود راه می‌دهند! اما واقعیت ویروس اچ آی وی چیز دیگری است و زیر پوست شهر، رفتارهای پرخطر اجتماعی به شیوع آن کمک می کند.

لاله عباسیان رئیس مرکز تحقیقات ایدز ایران از اینکه رسانه‌ها در زمینه آگاهی بخشی به مردم درباره این ویروس به خوبی عمل نمی‌کنند، گلایه دارد و بر این باور است: با اینکه ایران در پیشگیری از مدل انتقال تزریقی اچ آی وی در کشور تا حد زیادی موفق بوده‌ ولی در برنامه کنترل جنسی این بیماری هیچ کاری نکرده‌ است.

به باور وی اطلاع رسانی و آگاهی دهی به مردم بخصوص جوانان محدود به یکی دو هفته منتهی به روز جهانی ایدز شده است. در حالی که اطلاع رسانی باید مداوم باشد تا اثر خود را بگذارد.

اچ آی وی ویروسی است که به سلول‌های دفاعی بدن حمله می‌کند و باعث تخریب آنها می‌شود. ممکن است این فرایند طولانی باشد و حتی ۱۰ سال طول بکشد. یعنی ویروس وارد هسته سلول‌های دفاعی بدن انسان شود و شروع به تکثیر و تخریب این سلول‌ها کند.

اچ آی وی یک بیماری مزمن است ولی در عمل نمی‌توانیم بگوییم اچ آی وی یک بیماری کشنده است مگر اینکه بیماری فرد تشخیص داده نشود و تعداد سلول‌های دفاعی بدن به حداقل خود برسد و جسم مستعد دریافت انواع عفونت‌های فرصت طلب و سرطان شود، در این مرحله اگر باز هم اچ آی وی تشخیص داده نشود، این بیماری می‌تواند کشنده باشد. در مجموع می‌توان گفت اگر اچ آی وی تشخیص داده شود و درمان شروع شود بیماری کشنده‌ای نیست.

زمانی که اچ آی وی به مرحله‌ای می‌رسد که سلول‌های دفاعی بدن انسان بسیار تخریب شده‌اند و بار ویروسی آن از حد مشخصی بگذرد می‌گوییم بیمار وارد مرحله ایدز شده است. یعنی اگر اچ آی وی درمان نشود تبدیل به ایدز می شود.

اینکه اچ ای وی درمان ندارد و مرگ آور است در حالی که این بیماری مانند خیلی از بیماری‌ها قابل درمان و کنترل است، یعنی به کمک دارو تکثیر این ویروس متوقف و تعداد ویروس‌های اچ آی وی در خون بیمار به صفر می‌رسد و شخص می‌تواند به زندگی طبیعی خود برگردد و عمر طبیعی کند و حتی انتقال اچ آی وی از او به دیگران منتفی شود، حتی اگر مادری اچ آی وی داشته باشد و بار ویروسی خونش به صفر رسیده باشد، احتمال انتقال بیماری‌اش به جنین یا نوزادش منتفی می‌شود؛ حتی آقا یا خانمی که اچ آی وی دارد، در صورتی که بار ویروسی‌ او صفر باشد، می‌تواند ازدواج کند و ارتباطش با فردی دیگر بی خطر است.

یکی از نظریه‌ها این است که ویروسی که قبلا در نوعی شامپانزده بوده، تغییر یافته و با بدن انسان تطابق پیدا کرده است، طبق این تئوری انسان از طریق خوردن این شامپانزده ویروس را وارد بدن خود کرده است. خیلی دیگر از ویروس‌ها هم همین طور هستند البته این فقط یکی از نظریه‌هاست.

متاسفانه همین طور است. البته وضع نسبت به دهه‌های گذشته بهتر شده و آگاهی‌های مردم بالا رفته است ولی این مشکل همچنان وجود دارد. هنوز دغدغه بیماران ما این است که اگر در محیط کارشان بفهمند که وی اچ آی وی دارد چه اتفاقی می‌افتد یا همین طور در خانواده‌شان. این طردشدن‌ها بسیار شدید است.

بله. اگر بار ویروسی بیمار صفر شده باشد انتقال اچ آی وی حتی از طریق خون نیز منتفی است، این نوع طرد فقط مخصوص پزشکان نیست بلکه تیم اتاق عمل را هم در بر می‌گیرد. متخصص بیهوشی، پرستار و ... هم ممکن است قبول نکنند در اتاق عملی حاضر شوند که یک بیمار اچ آی وی دارد در آن جراحی می‌شود.

اصلا یکی از مشکلاتی که بیماران ما با تیم‌های پزشکی دارند این است که وقتی کادر درمان از بیماری آنها مطلع می‌شوند و کار آنها را انجام نمی‌دهند به کجا باید مراجعه کنند؟ اگرچه آگاهی‌های عمومی افزایش یافته ولی باز هم این مسائل به طرز قابل توجهی وجود دارد و همین رفتارهای نادرست باعث می‌شود که بیماران هنگام مراجعه به مراکز درمانی از بیان واقعیت ابتلای خود به اچ آی وی خودداری کنند.

ما از نظر فرهنگی عادت داریم ابتدا موضوعات بد را انکار کنیم، در همه گیری کووید ۱۹ هم همین طور بود. اول انکار کردیم. مردم عادی اگر اینگونه رفتار کنند نمی‌توان به آنها خرده گرفت اما این رفتار برای سیاستمداران ناپسند است زیرا انکار ورود بیماری به کشور سبب سرایت بیشتر آن می شود.

در دنیا انتقال جنسی مهمترین روش انتقال ویروس به فرد سالم است، در ایران هم بر اساس آمار ۶ ماهه امسال ۶۵ درصد ابتلاها از طریق روابط جنسی بوده و تعداد مبتلایان زن هم در حال افزایش است. تعداد مردانی که رفتارهای پرخطر جنسی دارند هم زیاد شده به طوری که برآورد ما این است تعداد آنها بیشتر از موارد شناسایی شده است، مردانی هم هستند که با وجود تاهل رفتار جنسی پرخطر دارند و به همسران خود وفادار نیستند، شاید اقدام آنها از نظر مباحث شرعی مشکلی نداشته باشد اما اچ آی وی روابط شرعی و غیرشرعی را از هم تفکیک نمی‌کند بلکه ویروس را در جامعه پخش می‌کند، در این شرایط سیاست‌گذاران نباید به راحتی چشمان خود را به روی این آسیب‌های اجتماعی که سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد، ببندند.

دقت داشته باشید که اچ آی وی مانند دیابت نیست که اگر شما انسولین نزنی فقط به جسم خودت آسیب زده باشی، اچ آی وی به راحتی و به سرعت به دیگران منتقل می‌شود.

ما تا ۷۲ ساعت پس از رفتار جنسی پرخطر هم می‌توانیم داروی پیشگیری از اچ آی وی بدهیم. این افراد به ما مراجعه می‌کنند تا داروی پیشگیری دریافت کنند. در گذشته این مشکل درباره اعتیاد وجود داشت و بیشترین افراد مبتلا به اچ آی وی را معتادان تزریقی تشکیل می‌دادند، خوشبختانه این افراد با برنامه موفق کاهش آسیب‌های اجتماعی در جامعه به خوبی کنترل شدند.

در گذشته اچ آی وی در زندان‌ها بیداد می‌کرد اما اتاق‌های ملاقات شرعی در زندان‌ها گذاشتند و سرنگ‌های رایگان هم بین این زندانیان تزریقی توزیع کردند به طوری که شیوع اچ آی وی در بین آنها کاهش یافت و کاملا کنترل شد، الان هم مراکز اقامت کوتاه مدتی در سراسر کشور وجود دارد که در آنها به معتادان شام و نهار رایگان و محل خواب داده می شود و از آنها تست اچ آی وی هم گرفته می‌شود، البته متاسفانه کمپ های ترک اعتیاد ماده ۱۶ که به صورت اجباری معتادان را از خیابان ها جمع می‌کنند، باعث شده همه چیز از کنترل خارج شود و به همین خاطر یکی از موانع اجرای برنامه‌های کاهش آسیب‌های اجتماعی همین کمپ‌ها هستند.

ما در پیشگیری از مدل انتقال تزریقی اچ آی وی در کشور تا حد زیادی موفق بوده‌ایم ولی در برنامه کنترل جنسی این بیماری هیچ کاری نکرده‌ایم. در این برنامه سازمان‌های بسیاری دخیل هستند، از وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، کشور و رفاه گرفته تا نیروی انتظامی، شهرداری و صدا و سیما، باید پرسید این سازمان‌ها چقدر به وظایف خود عمل کرده‌اند؟ آیا در بیلبوردهای شهرداری مطلبی آموزشی درباره اچ آی وی دیده‌اید؟ اصلا رسانه‌ها چه کرده‌اند؟ اطلاع رسانی و آگاهی دهی آنها محدود به یکی دو هفته منتهی به روز جهانی ایدز شده است. در حالی که اطلاع رسانی باید مداوم باشد تا اثر خود را بگذارد.

در این باره مطالعه‌ای انجام نشده است ولی ما در مراکز درمانی خود از این بیماران داریم، یکی از جمعیت‌های کلیدی که در دنیا روی آن حساسیت وجود دارد زنان باردار هستند تا بیماری‌ به جنین منتقل نشود، ما بیشتر از ۶ میلیون افغانستانی در کشور داریم، آنهایی که غیرقانونی در ایران هستند از ترس دستگیری اصلا مراجعه نمی‌کنند که مراقبت‌های بارداری روی آنها انجام شود. عده زیادی از آنها هم در خانه زایمان می‌کنند.

.در کنار آن باید توجه داشت که افاغنه بسیاری در ایران کار می‌کنند که خانوادهایشان در افغانستان هستند. آنها با هموطنان خود در خانه‌ها زندگی می‌کنند و شرایط زندگی‌ خاصی دارند، در مجموع نیروی کاری که دور از خانواده زندگی می کنند، جزو جمعیت‌هایی هستند که باید به آنها توجه شود زیرا خطر ابتلا به بیماری‌هایی نظیر اچ آی وی بین آنها زیاد است.

اگر وسایل دندانپزشکی ضدعفونی نشده باشد امکان انتقال وجود دارد اما قاعده‌اش این است که وسایل یک بار مصرف توسط دندانپزشکان دور ریخته می‌شود و بقیه نیز ضدعفونی می‌شود، اگر کار دندانپزشکی درست انجام شود، انتقال اچ ای وی از طریق وسایل دندانپزشکی تقریبا صفر است.

معمولا او را به مراکز مشاوره بیماری‌های رفتاری ارجاع می‌دهند تا هم با او مشاوره روانشناسی انجام شود هم در مراکز درمانی اقدامات درمانی رایگان را برای او انجام دهند.