در سیستم وزارت بهداشت که فقط اسم بهداشتو یدک میکشه و لا غیر و یک سیستم درمان محور که در اکثر پست های مدیریتی آن با وجود دکترین بهداشتی اعم از (اقتصاد بهداشت ، مدیریت خدمات بهداشت ، ، سیاست گزاری سلامت ،و ... ) غالبا افراد غیر متخصص در حوزه مدیریت و سیاست گذاری بهداشت و درمان. و اینکه درمان محوری و سلطه درمان چنان بر مملکت سایه انداخته که افتخار سیاستمداران محلی ما از جمله نمایندگان مجلس ، استانداران افتخار به افتتاح بیمارستان های چند صد تخته خوابه ، گرفتن دستگاه MRI و .. می باشد که همه منجر به از بین رفتن بیتالمال مملکت می شود . و همه ما واقفیم که اگر پیشگیری نشود (شعار همیشگی در ظاهر ) دیگر غالب نیرو ی انسانی که کارش به مرحله درمان و بالینی میرسد حداکثر کار این است که بازتوانی میشود و هیچ وقت نیروی سالم و اولیه برای جامعه نمیشود . و درمان محوری به جایی رسیده که به گفته ی معاونت درمان دولت قبلی 50/ درصد عمل جراحی اب مروارید چشم تو سط جراحان بوده که فاقد اب مروارید بودن . رفرنس ادعای 50 درصد http://ramzeobouronline.ir/%D8%A7%D9%88%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%AA-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8

در حال حاضر نیز یکی از اشکالات در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی این است که اکثر قریب به اتفاق مدیران، پزشک هستند که به درمان بیشتر اهمیت می‌دهند و از همین رو سیاست‌های بهداشتی در اولویت قرار ندارد. این درحالی است که اگر پزشکان در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی خدمات ارائه دهند، بسیار بهتر است. به طور کلی در ایران پولی که در بخش درمان هزینه می‌شود، افزایش یافته اما اعتبارات بخش بهداشت افزایش نیافته است و من این استراتژی را نمی‌پسندم. این در حالی است که اگر در برنامه‌های توسعه کشور بهداشت بر درمان اولویت داشته باشد، هم به نفع سلامت جامعه و هم به نفع مردم است و هم منابع کمتری هدر می‌رود. یک راهکار دیگر این است که مدیران اجرایی وزارت بهداشت حال حاضر با توجه به هزینه ها و بت المالی که جهت مدیر شدن آنها شده حداقل دوره مدیریت یک ساله را بگذرانند و مدیریت بخش‌های کلیدی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در اختیار پزشکان نباشد. به طور کل باید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در بخش‌های بهداشتی و درمانی فقط سیاست‌گذار باشد.