هر نوع سوبسید ارزی با هر نرخی کمتر از ترخ روز بازار، رانت هست! چه ارز ۴.۲۰۰ تومانی باشد و چه ۲۸.۵۰۰ تومانی! اینکه تبدیل نرخ ارز دارو و تجهیزات پزشکی به ارز ترجیهی منجر به افزایش شوک‌آور هزینه درمان خواهد شد امری بدیهی و البته اجتناب‌ناپذیر است. اینکه همه حکومتها باید و ناچارند در مواردی مثل درمان، سوبسید (یارانه) به اتباع خود بدهند هم بدیهی است! تفاوت حاکمیت ما با دنیا در طریقه و راه ارائه این سوبسید هست! دنیا این سوبسید را از طریق افزایش قدرت و پوشش بیمه‌ها پرداخت می‌کنند و ایران از طریقه ارائه ارز ارزان و پایین نگه داشتن دستوری تعرفه درمان. راه اول ریختن رانت به جیب خودی‌ها و از مابهتران است و راه دوم پرداخت سوبسید از جیب درمانگران! اگر هدف اصلاح اقتصاد و از جمله اقتصاد درمان است، راهی جز واقعی کردن تعرفه‌ها و نرخ ارز و در کنار آن روش شناخته‌شده و امتحان پس‌داده تقویت بیمه‌ها وجود ندارد! مشکل اینجاست که حاکمیت عادت کرده راه‌های شناخته شده و اثبات شده دنیا را نپذیرد، نه از سر ندانستن! بلکه از روی نخواستن! چرا که راهی است برای تامین رانت و پرکردن جیب خودی‌ها.