دو صد گفته چون نیم کردار نیست
از زمان شروع همه‌گیری کرونا، مدیریت آن در ایران مسیری متفاوت از سایر کشورها در پیش گرفته است. گویا این عزیزان وظیفه خویش را تنها در پُرگویی از پشت تریبون‌هایی که به امانت در اختیار گرفته‌اند، تعریف کرده و هیچ برنامه عملی در کنترل این بیماری از خود نشان نداده اند.
نگاهي گذرا به روزشمار مديريت كرونا، بيانگر چرخه‌اي تكراري از اميد واهي و عادي انگاري است كه بلافاصله و بدنبال خيز مجدد بيماري به مقصر جلوه نمودن عموم مردم در عدم رعايت پروتكلها و نهايتا اميد و آرزو و دعا براي گذر از فلان پيك ختم مي شود.
منحني سينوسي كنترل بيماري كرونا همواره يك فاز از خود بيماري عقب تر بوده، توانايي پيش‌بيني بديهي‌ترين شرايط را نيز ندارد. باز نمودن يكباره مسير مسافرت به استان‌هاي شمالي آن هم بلافاصله قبل از تعطيلات نوروز و عدم كنترل بموقع شرايط در خوزستان مثال نزديكي است كه سوخت فراهمي بر آتش زير خاكستر بيماري دميده است.
درنگي بر مصاحبه هاي بي‌شمار انجام شده از زمان ورود كرونا، جمع متناقضي است كه هضم يكباره آن محال مي‌نمايد. در شرايطي كه هيچ يك از سخنان گفته شده چه در مورد كنترل بيماري و چه مورد ساخت يا واردات واكسن از كارگاه راستي آزماي زمان سربلند بيرون نيامده است، چگونه مي توان انتظار داشت كه آنچه از اين پس وعده داده مي شود به باور جمعي برسد؟
بايد پذيرفت علم پزشكي مسير كنترل بيماريها را به روشني مشخص كرده و اصرار به متفاوت بودن، بيراهه اي است كه جان و مال انسانها را به مخاطره مي كشاند.
در شرايطي كه بسياري از كشورها به سرعت در حال واكسيناسيون جمعي بوده و نتايج مثبت آن در كوتاه مدت آشكار شده است، مديريت كرونا در كشور ما هنوز درگير رنگ آميزي شهرها و شماره‌گذاري پيك‌هاي بيماري است.
پایان پیام/
https://www.pezeshkanoghanoon.ir/p/Ty8J