پرستار، نقش‌آفرین صحنه زندگی کرونایی

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، هر ساله، هفته پرستار از ۶ مه آغاز و در ۱۲ مه "تولد فلورانس نایتینگیل، پرستار انگلیسی و بنیان‌گذار پرستاری مدرن" به عنوان روز جهانی پرستار به اوج خود می‌رسد. البته در ایران، روز تولد حضرت زینب (س) به عنوان روز پرستار در نظرگرفته شده است. روز جهانی پرستار، اولین‌بار در سال ۱۹۶۵ و توسط شورای بین‌المللی پرستاران "ICN" جشن گرفته شد.

در حال حاضر، در بحران شدید ویروس کرونا اهمیت پرستاران بیش از هر زمان دیگری در جهان احساس می‌شود. پرستاران ساعت‌های طولانی کار کرده‌اند و جان خود را برای محافظت از بشریت به خطر انداخته‌اند. با توجه به مواردی که از ابتدای شیوع این بیماری همه‌گیر بر پرستاران و سایر کارکنان مراقبت‌های بهداشتی وارد شده است، شاید تقدیر از پرستاران در روز پرستار، بهترین زمان برای شناخت، قدردانی و سرمایه‌گذاری در نیروی پرستاری سراسر جهان باشد.

به دنبال بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹، خدمات بهداشت و درمان با یک تحول بزرگ و ناگهانی مواجه شد و  ICN گفت: پرستاران این بحران را در بسیاری از موارد رهبری کرده‌اند. موضوع این روز "صدایی برای رهبری، چشم انداز مراقبت‌های بهداشتی در آینده" است. آنت کندی، رئیس شورای بین‌المللی پرستاران گفت: "همه‌گیری جهانی بیماری کووید، نقش مهمی را که پرستاران در سالم نگه‌داشتن افراد در طول عمر دارند را به جهانیان نشان داده است." پرستاران زندگی خود را وقف مراقبت می‌کنند، اغلب به عنوان اولین و تنها نقطه مراقبت در جوامع هستند و نقش مهمی در ارتقاء سلامت، پیشگیری از بیماری، مراقبت‌های اورژانسی و مراقبت‌های اولیه دارند.

از آنجا که پرستاران بزرگ‌ترین مولفه نیروی کار مراقبت‌های بهداشتی را تشکیل می‌دهند، مهم است که آموزش ببینند و دانش و مهارت لازم برای پاسخگویی را داشته باشند. شورای بین‌المللی پرستاران عنوان کرد: تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۰، بیش از ۱.۶ میلیون نفر از کارکنان خدمات بهداشتی در ۳۴ کشور به بیماری کووید مبتلا شده‌اند.

در طول تاریخ، حرفه پرستاری نقش مهمی در گام نهادن در زمان بحران و ارائه مراقبت و نوآوری داشته است که موجب نجات جان افراد و کاهش رنج‌ها شده است. پرستاران به‌طور مداوم در خط مقدم شیوع بیماری‌های همه‌گیر جهانی بوده‌اند. با پیشرفت‌های فراوان در زمینه مراقبت‌های بهداشتی و فناوری، هرگونه پیشرفت در مبارزه موثر با ویروس کووید-۱۹ بدون مراقبت تخصصی و دلسوزانه پرستاران، تاثیری نخواهد داشت. اگرچه پرستاران باارزش‌ترین سرمایه در این بحران "کروناویروس" هستند، اما از تجربه عواقب ناخواسته‌ای مانند قرار گرفتن تصادفی در معرض ویروس یا خستگی جسمی و روانی پرستاران نباید غافل شویم. ویروس کرونای فعلی، نیاز به پرستاران آموزش‌دیده را بیش از حد جدی‌ نشان می‌دهد. گسترش بیماری کووید- ۱۹ در سراسر جهان، آزمونی برای نیروی کار مراقبت‌های بهداشتی محسوب شده است.

محققان در سال ۲۰۱۸ دریافتند که بیماران نیازمند مراقبت‌های ویژه ۸۶ تا ۸۸ درصد از زمان خود را با پرستار می‌گذرانند و این موضوع، اهمیت فعالیت کارکنان پرستاری در سیستم مراقبت‌های بهداشتی را نشان می‌دهد.

در شرایط عادی، پرستاری یکی از پر استرس‌ترین شغل‌ها محسوب می‌شود. نتایج یک بررسی نشان داد که ۶۸ درصد پرستاران اولویت سلامتی و ایمنی بیماران خود را بالاتر از وضعیت خود می‌دانند. گزارش انجمن پرستاران آمریکا بیان کرد که پرستاران از مشکلات گسترده سلامتی "روحی و روانی" رنج می‌برند. بسیاری از پرستاران اضافه وزن دارند و خواب کافی ندارند و سه پنجم آنان روزانه ۱۰ ساعت یا بیشتر کار می‌کنند. این شغل، پرستاران را در معرض خطر آسیب و بیماری قرار می‌دهد. کار تحت استرس شدید باعث فرسودگی شغلی در نیمی از پرستاران می‌شود.

نتایج بررسی‌ها نشان داد: این بیماری همه‌گیر، ممکن است باعث بروز بیماری‌های جسمی یا عاطفی یا افسردگی شود. خطر خودکشی پرستاران نسبت به مردم عادی بسیار بیشتر است. اما اکنون، همه‌گیری کار سخت را به مراتب سخت‌تر کرده و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی را در شرایطی شبیه به مناطق جنگی قرار داده است که هرگز برای آن آموزشی ندیده‌اند؛ برای مثال، پرستار بخش کودکان به بخش بیماران کووید منتقل شده است. در یک نظرسنجی سراسری در بهار سال گذشته، بیش از ۶۰ درصد از ۱۲۰۰ پرستار مصاحبه شده گفتند که در حال ترک کار هستند یا به‌طورکلی شغل خود را ترک کرده‌اند.

شیوع بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ در سراسر جهان تهدید بزرگی برای سلامت عمومی است. پرستارانی که در خط مقدم مقابله با این بیماری هستند، ممکن است تحت فشارهای جسمی و روانی زیادی قرار بگیرند. کار در محیط پرمخاطره بیماری کووید، تاثیر بسزایی در سلامت روان و بهزیستی پرستاران داشته است. این پریشانی روان‌شناختی عمدتا به صورت اختلال خواب، علائم اضطراب و افسردگی، استرس پس از سانحه، عدم توانایی در تصمیم‌گیری و حتی علائم جسمی توصیف شده است. تشخیص زودهنگام پریشانی روان‌شناختی و مداخلات حمایتی باید با توجه به عوامل مرتبط انجام شود تا از تاثیر روانی جدی‌تر بر پرستاران خط مقدم جلوگیری شود.

بسیاری از پرستاران همچنان اضطراب در مورد بیماری، احتمال آلوده‌شدن اعضای خانواده و تاثیر مالی همه‌گیری را احساس می‌کنند. در یک نظرسنجی استاندارد پرستاری، هشت نفر از هر ۱۰ پرستار گفتند که سلامت روان آنان تحت تاثیر بیماری کووید قرار گرفته است و ۶ نفر نیز اظهار کردند که سلامت جسمی آنان نیز با مشکل مواجه شده است. این نظرسنجی، در نوامبر سال ۲۰۲۰ با ۱۶۵۰ شرکت‌کننده پرستار انجام شد.

سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد: محافظت از کادر درمان در برابر استرس مزمن و سلامت روانی ضعیف طی این دوره به این معنی است که آنان توانایی بیشتری برای ایفای نقش‌های خود خواهند داشت.

سال‌هاست که کمبود کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، به ویژه پرستار واجد شرایط موضوعی مهم شده است. دستمزد، عامل اصلی تصمیم‌گیری یک پرستار برای افزایش ساعات کار خود نیست. بررسی بر روی پرستاران در سرویس بهداشت ملی انگلستان نشان داد که حقوق آنان در مقایسه با افراد با سطح تحصیلات مشابه نسبتا کم پرداخت می‌شود، اما نمونه‌های بین‌المللی نشان می‌دهند که افزایش حقوق باعث افزایش میزان پرستار نمی‌شود. برای مثال، در بررسی درباره پرستاران فنلاندی مشخص شد که افزایش ۱۰ درصدی حقوق پرستار تنها ۰.۱ درصد شانس بازگشت یک پرستار غیرشاغل را افزایش می‌دهد.

در ایالات‌متحده که پرستارها در مقایسه با سایر افراد تحصیل کرده درآمد نسبتا خوبی دارند، هنوز کمبود پرستار وجود دارد. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد افزایش حقوق برای نوع خاصی از پرستاری مانند شیفت شب ممکن است باعث جذابیت بیشتر برای این افراد شود، اما به‌طور کلی منجر به افزایش نیروی کار نمی‌شود.

پرستاری همچنان حرفه‌ای است که تحت سلطه زنان قرار دارد. این شغل با مسئولیت‌های مراقبت از خانواده و فرزندان همراه است. پرستاران در صورتی که همسرشان حقوق خوبی نداشته باشد، نسبت به افراد مجرد یا افرادی که همسر بیکار یا کم‌درآمد دارند، ساعات بیشتری کار خواهند کرد. همچنین پرستارانی که فرزند خردسال دارند نسبت به افراد بدون فرزند کمتر کار می‌کنند و اگر مراقبت از کودکان آنان حمایت شود، ساعات کاری را افزایش خواهند داد.

هنوز هیچ بررسی در مورد رفتار کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در شیوع بیماری کووید- ۱۹ در دسترس نیست، اما نظرسنجی سال ۲۰۱۵ نشان داد که ۴۰ درصد از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در شرایطی شبیه به شرایط شیوع آنفلوآنزا کار می‌کنند. البته نتایج نشان داد، اگر این افراد درباره خطری که بیماری برای خود یا خانواده‌شان دارند، آگاهی داشته باشند، کمتر تمایل به کار خواهند داشت. همچنین، افرادی که فرزند و بستگان مسن دارند، نیز تمایل کمتری برای کارکردن دارند. بر اساس عدم تعادل جنسیتی در مسئولیت‌های مراقبتی می‌توان نتیجه گرفت که زنان پرستار نسبت به مردان پرستار تمایل کمتری برای کارکردن دارند.

این همه‌گیری با همه‌گیرهای قبلی متفاوت است.  بیماری‌های همه‌گیر قبلی علاوه بر بحران در بهداشت عمومی، بحران اقتصادی بزرگ ایجاد نکرده بودند. وقتی تمایل به کار پرستار برای کار را در یک بحران اقتصادی به جای تمایل به بیماری همه‌گیر را بررسی می‌کنیم، روشن است که نرخ دستمزد مهم می‌شود. پرستارانی که قبلا شاغل نبودند، اگر شریک زندگی آنان بیکار شود، دوباره وارد نیروی کار می‌شوند. در سطح جهانی، نیروی کار پرستار در دوران رکود اقتصادی افزایش می‌یابد و درآمد خانوار محرک اصلی است.

نتایج بررسی نشان داد که ساعات کار طولانی با کاهش روحیه و افزایش خطا در کارکنان همراه است. همچنین، در بیمارستان‌هایی که کارکنان اعتمادی به مدیریت ندارند، میزان آلودگی کارکنان بیشتر بوده است، اما بیمارستان‌هایی که مدیریت، اطلاعات کافی برای تصمیم‌گیری مشترک، از جمله ارتباط روشن اولویت‌ها و اهداف را در اختیار آنان قرار می‌دهد، میزان ابتلا بیماری در میان کارکنان کمتر است. بحران بیماری کووید- ۱۹ به میلیون‌ها ساعت کار اضافی پرستاران نیاز دارد و برای تعیین انگیزه پرستاران در این بحران سلامتی و اقتصادی باید تحقیقات بیشتری انجام شود. رکود اقتصادی ممکن است برای جلب مجدد پرستاران به سمت نیروی کار به خصوص اگر نرخ دستمزد افزایش یابد، کافی باشد.

قبل از شیوع بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ کارشناسان عنوان کردند: با کمبود ۲۰۰ هزار نیروی پرستاری در ایالات‌متحده مواجه هستند. مهم‌ترین عوامل در این موضوع، کاهش ثبت‌نام در دانشکده پرستاری، کمبود دانشکده، افزایش بازنشستگان، پیرشدن جمعیت و سطح بالای استرس این شغل است. کمبود پرستار دسترسی و کیفیت خدمات بهداشتی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شیوع بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ و دیگر موارد بهداشتی اثرات این کمبود را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.

بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، پرستاران نیمی از کارکنان بهداشت جهانی را تشکیل می‌دهند، اما در سال ۲۰۲۰ با کمبود ۵.۹ میلیون نفری به‌خصوص در کشورهای کم‌درآمد و متوسط مواجه شدیم.

بیماری همه‌گیر چالش‌های بی‌سابقه‌ای برای پرستاران از جمله ترس از قرار گرفتن در معرض بیماری در محل کار ایجاد کرده است، از آنجایی که پرستاران بیشترین تماس مستقیم و فیزیکی با بیمار را دارند، بنابراین احتمال ابتلا به بیماری در آنان نسبت به تمام کارکنان مراقبت‌های بهداشتی بیشتر است. تعداد زیادی از آنان به بخش‌های اورژانس، کووید یا سایر بخش‌های پرخطر منتقل شده‌اند. در ایالات‌متحده حدود چهار میلیون پرستار تقریبا در ۶۰ درصد بیمارستان‌ها مشغول به کار هستند. طبق آمار اداره کار ایالات‌متحده  تا سال ۲۰۲۲، ۱.۱ میلیون نفر باید برای جبران کمبود پرستار وارد این بخش شوند.

سیستم مراقبت‌های بهداشتی ایالات‌متحده بدون تلاش کافی برای جذب پرستار بیشتر و بهبود شرایط کاری در معرض خطر است. روش‌های زیادی برای رفع کمبود پرستار وجود دارد که شامل ارائه حقوق و مزایای بهتر، ساعات کاری مناسب و کاهش  نقش جسمی برای پرستاران مسن و باتجربه است.

چهار عامل اصلی بازنشستگی یا ترک شغل، افزایش سن، افزایش سطح مراقبت بیماران و فرسودگی شغلی در کمبود پرستاران نقش دارد. کمبود پرستار فقط یک مسئله در ایالات‌متحده نیست، بلکه یک مشکل جهانی است. در سطح جهانی، پرستاران نیمی از نیروی کار مراقبت‌های بهداشتی را تشکیل می‌دهند. تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۳۰ در سراسر جهان ۷ میلیون نفر کمبود پرستار داشته باشیم.

شواهد نشان داده است که طی همه‌گیری بیماری کووید، پرداخت بیشتر، عاملی برای رفع مشکل کاهش کمبود نیروی پرستار نخواهد بود. در حال حاضر، پرستاران انگیزه بالایی برای کار دارند، بنابراین بعید به‌نظر می‌رسد که دستمزد انگیزه اصلی باشد محیط امن برای کار و به رسمیت شناختن مسئولیت آنان در خارج از محیط کار از مهم‌ترین خواسته‌های پرستاران است. استفاده از بودجه مراقبت‌های بهداشتی برای تامین این موارد، می‌تواند مشارکت نیروی کار را بیش از افزایش ساده حقوق پرستار بهبود بخشد. برآوردها نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۳۰ در سراسر جهان، با کمبود ۱۸ میلیون نیروی بهداشت مواجه خواهیم شد و باید اقدام جدی برای جذب و آموزش این افراد در نظر گرفته شود.

پرستاری یکی از حرفه‌های برتر برای رشد است. انجمن پرستاران آمریکا "ANA" نرخ رشد ۱۱ درصدی را تخمین زده که به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از متوسط بیشتر مشاغل است. در حقیقت، ANA پیش‌بینی می‌کند که موقعیت‌های پرستاری به مراتب بیشتر از هر حرفه دیگر وجود خواهد داشت. ANA همچنین عنوان کرد: پیش‌بینی می‌شود کمبودهای پرستاری در سراسر کشور تا سال ۲۰۲۶ به بیش از نیم میلیون جای خالی افزایش یابد.

پرستاران با شیوع بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹، شرایط سختی را داشته‌اند، اما تعهد و فداکاری آنان نسبت به شغل و انسان‌ها بی‌دریغ بوده است. پرستاری شغلی است که در آن ایده‌های شما می‌تواند زندگی دیگران و حتی مراقبت‌های بهداشتی را تغییر دهد. آینده مراقبت‌های بهداشتی و در نهایت دسترسی بیمار به مراقبت، به نوآوری‌هایی در زمینه پرستاری نیاز دارد و این موضوع برای سال ۲۰۲۱ بسیار مناسب و به هنگام است.

در سال ۲۰۲۱، بر روی تغییرات و نوآوری‌ها در پرستاری و اینکه چگونه در نهایت این موارد، آینده مراقبت‌های بهداشتی را شکل می‌دهد، تمرکز خواهد شد. بهبود دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی برای بیماران و خانواده‌ها از مهم‌ترین این موارد است و در پساکرونا نیز با ادامه این نوآوری‌ها و توسعه آنها می‌توانیم بهبودی‌های بیشتری را بدست آوریم.

پرستاران و سایر کارکنان بهداشتی در سیستم‌های بهداشتی و درمانی بسیار مهم هستند. شورای بین‌المللی پرستاران "ICN" بر این باور است که سلامتی از حقوق بشر است و پرستاران نقش اساسی در آن دارند. بیماری همه‌گیر کووید، نقش حیاتی پرستاران در زندگی همه را یادآوری کرد. جهان، بدون پرستار و سایر کارکنان بهداشتی نمی‌تواند در مبارزه با شیوع این بیماری همه‌گیر پیروز شود و به اهداف توسعه پایدار برسد. ایسنا