قتل عام

کشتار بی معنی انسان ایرانی همچنان ادامه دارد و مسئولین متحیر خاموش هنوز چون جن‌زدگان مبهوت مانده شهر و کشور را به حال خود رها کرده‌اند و شکست خود از بیماری را اعلام نمی‌کنند و از جهان استمداد نمی‌جویند.
 
هیچ ذهنی نمی‌خواهد اصلاح شود .
هیچ باوری نمی‌خواهد تغییر کند .
هیچ نگاهی نمی‌خواهد عوض شود

خودتان را عوض کنید تا این وضع تغییر کند.
شتر را گم کرده‌اید و به دنبال افسارش می‌گردید.
اولویت‌هایتان معیوب است.
نگاهتان معوج است.
باورهایتان وهم آلود است.
دیرگاهی است که خواب هستید و یا خود را به خواب زده‌اید
بیدار شوید حتی اینک نیز دیر است.

گروه پزشکان و قانون جز ضجه ، غم ، حسرت و نفرین چه دارد که عرضه کند وقتی که هر چه داشت و نداشت را در طبق اخلاص گذاشت تا این وضع رخ ندهد.
اما ناامیدانه اظهار می‌داریم که نگاه و باور و ذهن‌هایی که باید مبارزه با بیماری را انجام می‌دادند بی‌شک خود بیمار بودند و آینده روشن تنها زمانی پدیدار خواهد شد که فرماندهان این نبرد سهمگین مبتلا به انواع توهمات نباشند.
۱۸ مرداد ۱۴۰۰