افزایش ظرفیت دانشجوی پزشکی موجب رشد آمار مهاجرت می‌شود

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، علیرضا اسپید با اشاره به این که برای افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی باید فاکتورهای متعددی مدنظر قرار گیرد گفت: آن چه که متولیان امر برای افزایش ظرفیت ها مد نظر قرار داده اند این است که نسبت پزشک به جمعیت در ایران کمتر از استاندارد دنیا است لذا تا زمانی که به آن استاندارد نرسیده ایم پس می توان ظرفیت ها را افزایش داد، فاکتور بعدی این است که در مناطق محروم و دورافتاده باید پزشک عمومی، دندانپزشک، متخصص و فوق تخصص در مراکز درمانی حضور داشته باشند و این امر با افزایش ظرفیت پذیرش امکان پذیر است.

وی افزود: باید این موضوع را همواره در نظر داشته باشیم که آیا با هزینه کرد می توان مشکل موجود را حل کرد یا نه، تربیت هر دانشجوی پزشکی 7 سال زمان نیاز دارد که با احتساب 2سال خدمت طرح نیروی انسانی و 4 سال دوره رزیدنتی برای اخذ تخصص چیزی حدود 13 سال زمان نیاز داریم تا یک نیروی متخصص پزشکی را تحویل نظام سلامت دهیم که برای همکاران فلوشیپ و ضریب کا این زمان به حدود 20 سال می رسد. این مراحل نشان می دهد که تامین سریع نیروی متخصص توسط افزایش ظرفیت دانشجوی پزشکی استدلال کاملا غیرکارشناسی و بسیار زمان بر است.

رئیس نظام پزشکی اندیمشک با اشاره به این که تربیت نیروی پزشک هزینه زیادی را برای نظام سلامت به دنبال دارد تصریح کرد: در شرایط فعلی باید محاسبه شود که آیا اقتصاد کشور بودجه و توان افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی را دارد که معمولا وزارت بهداشت به ازای تربیت هر نیروی پزشک تعهد چندین ساله از افراد اخذ می کند تا پس از فارغ التحصیلی به مناطق محروم ودورافتاده برای ارائه خدمت بروند.

اسپید گفت: برای آموزش افراد تحصیل کرده حداقل امکاناتی نیاز است که شامل فضای آموزشی، اساتید، هیات علمی، آزمایشگاه های تخصصی، بیمارستان و ... بوده که برای افزایش ظرفیت باید این امکانات لحاظ شود و تامین حداقل استاندارد این موارد بسیار هزینه بر است لذا با فرض این که تمام امکانات لازم برای افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو اعم از اساتید، اعضای هیات علمی، امکانات آموزشی و ... فراهم باشد بار مالی تربیت نیروی پزشک سالی چند میلیارد است تا پس از فارغ التحصیلی بتوان از خدمت او بهره مند شد که از این هزینه می توان برای توزیع مناسب و تامین مناطق محروم برای ماندگاری پزشکان فعلی استفاده کرد.

وی افزود: باید مشوق های لازم را برای ماندگاری همکاران در مناطق محروم و دورافتاده فراهم کنیم، باید شرایطی را ایجاد کرد تا پزشکان خودشان تمایل به ماندن در مناطق دورافتاده و کم برخوردار را داشته باشند و میزان درآمد پزشکان این مناطق بیشتر از مراکز استان ها و در مراکز استان ها نیز بیشتر از کلان شهرها باشد که اکنون این مسئله برعکس است، اغلب همکاران تمایل به فعالیت در کلانشهرها را داشته و نبود شرایط و امکانات کافی و لازم در مناطق محروم یک سیکل معیوب را برای فعالیت پزشکان ایجاد کرده است که با افزایش ظرفیت پذیرش نه تنها این مشکل رفع نمی شود بلکه آمار مهاجرت پزشکان افزایش خواهد یافت.

رئیس نظام پزشکی اندیمشک با بیان این که هر قدر هم ظرفیت پذیرش دانشجوهای علوم پزشکی را افزایش دهیم باز افراد به فکر مهاجرت و رفتن به کشورهایی هستند که حداقل امکانات لازم را برای گذران زندگی و ارائه خدمات به بیماران داشته باشند گفت: تولید زیاد حاصلی به جز صادر کردن نیروی نخبه کشور ندارد زیرا جاذبه ای برای ماندگاری نخبگان جوان ایجاد نکرده ایم و همواره به سراغ معلول رفته و علت را ریشه یابی نکردیم، آموزش نیروی پزشک با یکی دو روز حاصل نشده و زمان بر است و باید برنامه ریزی های لازم در این زمینه انجام شود لذا با مصوبات دستوری و غیرکارشناسی نمی توان نیروی متخصص و کارآزموده تحویل نظام سلامت داد.

اسپید گفت: بسیاری از کشورها پس از پاندمی کووید 19 به نقایص نظام سلامت خود پی برده و با کم ترین هزینه سعی در برطرف نمودن آن دارند که جذب نیروی پزشک از سایر کشورها از جمله این راهکارها است، در خوشبینانه ترین حالت پزشکان ایرانی جذب کشورهای همسایه می شوند، با جذابیت هایی که برای نخبگان ایرانی فراهم می کنند سعی در جذب نیروی متخصص با کمترین هزینه را دارند اما متولیان سلامت ما با تصمیمات غیرکارشناسی و هزینه کرد بالا می خواهند نیروی بومی خود را به سایر کشورها صادر کنند در حالی که باید شرایط را برای ماندگاری همکاران فراهم کرده و از خروج آنان جلوگیری نمائیم.

به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پزشکی وی در پایان اضافه کرد: افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی  با شرایط فعلی عملا باعث پذیرش افراد با استعداد کمتر از استاندارد شده و سطح سواد افراد را کاهش داده که نتیجه آن بروز فاجعه در نظام سلامت خواهد بود، یکی از چالش هایی که در درازمدت با آن مواجه خواهیم شد این است که افراد توان تصمیم گیری در زمان بحران  را نداشته که این امر حاصل تصمیمات خلق الساعه بدون در نظر گرفتن عواقب جبران ناپذیر برای سلامت عموم جامعه است زیرا با افزایش ظرفیت ها برای افرادی هزینه داده ایم که استعداد و توان آنها متناسب با مقتضیات شغل پزشکی و بحران های این حوزه نبوده لذا در وضعیت های بحرانی عملا بهره و استفاده ای برای نظام سلامت و حل مشکلات و معضلات آن ندارند.